«Τυχαία δεν γεννήθηκα εγώ λεσβία...» - Απασφάλισε η Δανάη Μπάρκα για την σεξουαλικότητά της
Σε μία άκρως αποκαλυπτική και έξω από τα δόντια συνέντευξη
Αν υπάρχει ένα άτομο που μιλά για όλα ακομπλεξάριστη και αδιαφορεί για τα στερεότυπα και τα ταμπού της κοινωνίας αυτή σίγουρα είναι η αγαπητή Δανάη Μπάρκα. Η γνωστή ηθοποιός και παρουσιάστρια, λίγο πριν ξεκινήσει ακόμη μία σεζόν στο Πάμε Δανάη (δείτε εδώ το trailer της εκπομπής) έδωσε μία άκρως αποκαλυπτική, "έξω από τα δόντια" θα λέγαμε συνέντευξη στο περιοδικό Antivirus και τον Βασίλη Θανόπουλο και μίλησε για τα την πορεία της στην τηλεόραση αλλά και το πώς διαχειρίζεται τα αρνητικά σχόλια των κακοπροαίρετων.
Η αφοπλιστική συνέντευξη της Δανάης Μπάρκα
Και κάπως έτσι η Δανάη Μπάρκα μπαίνει σ’ έναν κόσμο, με πολύ συγκεκριμένες (στερεοτυπικές & σεξιστικές) αντιλήψεις γύρω από το πώς πρέπει να είναι η εμφάνιση μιας παρουσιάστριας και γενικά μια γυναίκας. Ακόμη θυμάμαι όλες αυτές τις στήλες για «δίαιτες, κυτταρίτιδα, ρούχα» κλπ.
Νομίζω ότι έχουν αλλάξει οι εκπομπές πια. Εγώ χαίρομαι να βλέπω ανθρώπους, που 10 χρόνια πριν έλεγαν άλλα πράγματα ή που πριν 4 χρόνια σχολίαζαν εμένα ως χοντρή, να προσπαθούν τώρα να περάσουν κάποια κοινωνικά μηνύματα. Φυσικά, θα μπορούσα να βγω και να τους θυμίσω όλα αυτά που έλεγαν τότε, αλλά νομίζω πως δεν έχει αξία. Αξία έχει που κάποιοι ανοίγουν λίγο τα μάτια τους περισσότερο, επειδή η κοινωνία προσπαθεί να εξελιχθεί.
Αν η εκπομπή μας συμβάλλει σ΄αυτό, τότε μόνο χαρά μου δίνει. Γιατί σε αυτή την εκπομπή έχουμε όλοι -λίγο πολύ- το ίδιο όραμα. Καταλαβαίνω, πάντως, αυτό που λες με το στερεοτυπικό του πρωινού, γιατί και εμένα ήταν ένα από τα πράγματα που με είχε τρομάξει. Όταν, όμως, εμείς αποφασίσαμε να φτιάξουμε τις στήλες της εκπομπής, απομακρυνθήκαμε αρκετά από αυτό που είχαμε συνηθίσει. Και κάπως μας βγήκε. Μακάρι να μας βγαίνει πάντα και να σκορπάμε γέλιο.
Δυστυχώς, όμως, υπάρχουν κάποιοι/ες που σχολιάζουν αρνητικά αυτή την αντιπροσώπευση, κοροϊδεύοντας άτομα και χλευάζοντάς τα για τις ταυτότητές τους, τον σωματότυπο τους κλπ.
Τα παραδείγματα πολλά και πρόσφατα. Δυστυχώς, τέτοιοι άνθρωποι υπάρχουν ανάμεσά μας. Ωστόσο, δεν θεωρώ ότι χρήζουν πολέμου. Πιστεύω πως οι άνθρωποι αυτοί χρήζουν κατανόησης – γιατί σίγουρα υπάρχει κάποιο θέμα για να είναι ρατσιστές. Μου φαίνεται τρελό να είσαι ρατσιστής με κάτι που τυχαία δεν είσαι εσύ. Γιατί μιλάμε για τύχη.
Τυχαία δεν γεννήθηκα εγώ λεσβία, όπως τυχαία δεν γεννήθηκα με καστανά μάτια. Όλα είναι τυχαία στη φύση. Μου φαίνεται κουτό να περνάμε τη ζωή μας κρίνοντας τους άλλους γύρω μας. Πρέπει να είναι πολύ άδεια η ζωή κάποιου. Αυτό βέβαια με κάνει να πιστεύω ότι όλοι οι λογικοί άνθρωποι που ονειρευόμαστε έναν δίκαιο κόσμο και έχουμε δημόσιο βήμα, πρέπει να μιλάμε και να τονίζουμε την έννοια της ελευθερίας ξανά και ξανά.
Δεν σε κουράζει όμως αυτό; Που καλείσαι να παίρνεις θέση δημόσια και να απαντάς στα χονδροφοβικά και λοιπά κακοποιητικά σχόλια που μπορεί να δέχεσαι;
Όχι. Τουλάχιστον, όχι ακόμη. Αντιθέτως, νιώθω περήφανη με το να μιλάω δημόσια γι΄ αυτά τα θέματα, καταφέρνοντας ίσως να ξεκλειδώσω κάποιους ανθρώπους και να τους κάνω να δουν τα πράγματα διαφορετικά. Προτιμώ, δηλαδή, να κουράσω κάποιον που δεν έχει περάσει αυτό που έχουμε περάσει εμείς, παρά να μην μιλήσω καθόλου. Υπερθεματίζω γιατί υπάρχει όλη αυτή η κακοποίηση. Όταν βλέπω κορίτσια και αγόρια εκεί έξω που μπορεί να έχουν υποστεί μπούλινγκ για το σώμα τους βάζω τα κλάματα. Μου φαίνεται αδιανόητο που μια κοινωνία έχει οδηγήσει ένα άτομο να ντρέπεται για το σώμα του.
Μου φαίνεται αδιανόητο που μια κοινωνία έχει οδηγήσει ένα γκέι ή τρανς παιδί να βρίσκεται στην ντουλάπα. Όταν αυτά τα συνειδητοποιώ, πέρα από το ότι τρομάζω, νιώθω και ένα χρέος να αξιοποιήσω το βήμα μου και να τους υπερασπιστώ και ως ένα άτομο που έχει υποστεί και το ίδιο μπούλινγκ. Αυτό, λοιπόν, που λέω και θα το λέω μέχρι να πεθάνω είναι: «όπως κι αν είσαι, όπως κι αν έχεις γεννηθεί αγάπα τον εαυτό σου. Είναι το μόνο σπίτι που έχεις σε αυτόν τον πλανήτη».
Προβληματίστηκες ποτέ με τη σεξουαλικότητά σου; Σχετικά με το ποια άτομα σε ελκύουν;
Δεν προβληματίστηκα, γιατί δεν το θεωρούσα ποτέ πρόβλημα το να μ΄αρέσει και ένα κορίτσι. Από μικρή, ωστόσο, κατάλαβα ότι με ελκύουν τα αγόρια. Δεν τον σκεφτόμουν όμως με φόβο, γιατί στο σπίτι μου είχαμε την ελευθερία να μιλάμε γι΄αυτά. Επίσης, ανέκαθεν στο περιβάλλον μου υπήρχαν γκέι άτομα. Άρα, για μένα ήταν κάτι πολύ φυσιολογικό.
Μεγάλωσα βλέποντας πολλά ζευγάρια. Straight και γκέι. Θυμάμαι, μάλιστα, την πρώτη φορά που είδα δύο άτομα του ίδιου φύλου να είναι μαζί, να ρωτάω τη μαμά μου για το αν είναι ζευγάρι και εκείνη να μου απαντά: «ναι, και είναι πολύ ευτυχισμένοι». Νομίζω, ότι εκεί κλείδωσε για μένα. Γιατί όλα αυτά ξεκινούν από το σπίτι. Είναι σπουδαίο πράγμα οι γονείς να μεγαλώνουν τα παιδιά τους απενοχοποιημένα, να τα στηρίζουν και να μην περιθωριοποιούν κανένα χρώμα τους.
Γι΄αυτό και με στενοχωρεί πολύ όταν λαμβάνω μηνύματα από παιδιά που μου λένε ότι φοβούνται να μιλήσουν στους δικούς τους. Μου κόβονται τα πόδια και το παίρνω πολύ προσωπικά. Ό,τι χειρότερο μπορεί να κάνει ένα άτομο είναι να κόψει την ελευθερία κάποιου άλλου. Και επειδή η ζωή είναι δική μας και δεν ξέρουμε πότε θα τελειώσει, οφείλουμε να τη ζούμε ελεύθερα. Είναι ο Νο1 κανόνας. Γεννιέσαι για να ζήσεις, να αγαπήσεις και να κάνεις ό,τι θες. Όταν, λοιπόν, κάποιος από το περιβάλλον σου -ή από την τηλεόραση – σου λέει ότι αυτό δεν είναι φυσιολογικό, κάνει στην ουσία ένα έγκλημα.
«Ήταν ασύλληπτα δύσκολο να κρατήσω τα δάκρυα»
Πριν λίγο καιρό παραχώρησε συνέντευξη στο περιοδικό Secret και μεταξύ των όσων δήλωσε δε μπόρεσε και να μην αναφερθεί στον ρόλο, που παίζει ο έρωτας στη ζωή της αλλά και στο πιο δύσκολο περιστατικό, που είχε να αντιμετωπίσει ως παρουσιάστρια.
Σίγουρα με τη μέχρι τώρα εμπειρία της έχει τύχει πολλές φορές να έρθει σε δύσκολη θέση, να συγκινηθεί, να νευριάσει, ακόμα και να μην ξέρει απόλυτα πως να διαχειριστεί μια κατάσταση στον αέρα. Αυτό όμως, που την έκανε να ''θολώσει'' πέραν της Ουκρανίας, ήτα το όλο ζήτημα με τα τρία παιδιά στην Πάτρα.
Πόσο άλλαξε η ζωή του από τη στιγμή που έγινες κεντρική παρουσιάστρια;
Η ίδια και χειρότερη με τους φίλους μου και τους ανθρώπους που είναι κοντά μου. Άλλωστε, ούτε εκείνοι έχουν αλλάξει. Είναι οι ίδιοι εδώ και πολλά χρόνια. Προφανώς είμαι πιο προσεκτική σε δημόσιους χώρους για διάφορους λόγους, όμως είμαι, νομίζω, η ίδια, τρελή φίλη τους. Που οργανώνω εκδρομές, πάρτι, χορούς και όλη μέρα δουλεύω στα τηλέφωνα.
Ποια ήταν η πιο συγκλονιστική στιγμή που δυσκολεύτηκες να διαχειριστείς στον αέρα;
Σίγουρα οι στιγμές με τον πόλεμο της Ουκρανίας. Ήταν ασύλληπτα δύσκολο να κρατήσω τα δάκρυα και το σοκ μου μπροστά σε αυτά που έβλεπα να συμβαίνουν.
Επίσης η υπόθεση των τριών παιδιών από την Πάτρα, θυμάμαι απλώς να κοιτάω στα μάτια τον Άρη, τη Δέσποινα και τον Γιώργο και στα διαλείμματα να μιλάω με τη Δήμητρα, την αρχισυντάκτριά μας, και να είμαι σε κατάσταση απελπισίας. Είμαι αρκετά ευαίσθητη, οπότε τέτοιες καταστάσεις με διαλύουν.
Ένιωσες ποτέ στη μέχρι τώρα πορεία σου πως σε αντιμετωπίζουν σαν την κόρη της Σταυροπούλου και όχι σαν τη Δανάη;
Φυσικά. Δεν κρατάω ωστόσο τα κακά. Είμαι χαρούμενη και περήφανη για την οικογένειά μου. Με έμαθαν να δίνω, να αγαπάω, να σέβομαι, να δουλεύω σκληρά και να κάνω τους γύρω μου να χαμογελούν όταν μπορώ.
Αρα, πώς γίνεται να μην αισθάνομαι τιμή που μεγάλωσα με εκείνους; Αγαπώ τους γονείς μου και χαίρομαι να έχω την ταμπέλα «κόρη τους».
