Ολόσωμη φωτογραφία της Αλίκης Κατσαβού με μαύρο μπικίνι - Το σώμα της χωρίς ρετούς στα 51
Τα "χάσαμε" με τη σιλουέτα της
Η Αλίκη Κατσαβού συνεχίζει τις καλοκαιρινές της διακοπές, καθώς όπως αποκάλυψε άργησε να πάει με αποτέλεσμα να έχει κι άλλες ακόμη ημέρες για να κάτσει πριν επιστρέψει στις επαγγελματικές της υποχρεώσεις. Στον προσωπικό της λογαριασμό στο Instagram λοιπόν, δημοσίευσε μια φωτογραφία της από τη θάλασσα.
Η ηθοποιός πόζαρε με θέα τα καταγάλανα νερά με μαύρο μπικίνι και απέσπασε τα καλύτερα λόγια για τις αναλογίες στο σώμα της σε ηλικία 51 ετών και μετά από μια γέννα (δείτε πότε έχει μεγαλώσει ο γιος της).
Η φωτογραφία της Αλίκης Κατσαβού με μπικίνι
«Καλο μήνα! Θέλω λίγο καλοκαίρι ακόμα για να έχω δυνατό χειμώνα! Ξέρω εσείς γυρνάτε τώρα, αλλά οι δικές μας διακοπές αργήσανε φέτος κι έτσι για λίγες μέρες ακομα θα σας... "καλοκαιριαζω"», έγραψε στη λεζάντα της ανάρτησης της.
Η ζωή της σήμερα
Μια αποκαλυπτική συνέντευξη έδωσε στο περιοδικό Λοιπόν η Αλίκη Κατσαβού. Η αγαπημένη ηθοποιός μίλησε μεταξύ άλλων για τις οικονομικές δυσκολίες που βιώνει μετά την απώλεια του Κώστα Βουτσά.
Πόσο δύσκολο είναι να μεγαλώνετε μόνη σας ένα παιδί, ειδικά στις δύσκολες εποχές που διανύουμε;
Πολύ δύσκολο. Προσπαθώ και επιστρατεύω κάθε ίχνος χιούμορ που έχω και όπως σου είπα είμαι αποφασισμένη να πάνε όλα καλά, παρ’ όλες τις τρικυμίες. Δεν επιτρέπεται να κουβαλάω δικές μου ανασφάλειες, φοβίες και να τις περνάω παιδί. Η τέχνη περνάει εδώ και χρόνια πολύ δύσκολα.
Εγώ έχω τη Θεατρομάθεια, μια εταιρεία που κάνει παραστάσεις, σεμινάρια, πολλές δραστηριότητες γύρω από την παιδαγωγική μέσω του θεάτρου, εδώ και 21 χρόνια. Ακόμα και τα δύο τελευταία σκοτεινά χρόνια της πανδημίας, έκανα παραστάσεις μέσω ίντερνετ, με χορηγία και μπόρεσα να διασώσω τον σπόρο της δουλειάς μου.
Οικονομικά έχετε ζοριστεί;
Υπήρξε μια τεράστια «μαχαιριά», δυσκολία, εκείνο το καλοκαίρι που ακολούθησε την άνοιξη του ‘20 που πέθανε ο Κώστας. Δεν μπορούσα να βιοποριστώ, δεν υπήρχε έσοδο μέσα στο σπίτι, γιατί όλα ανατράπηκαν λόγω της πανδημίας. Σκοτεινή περίοδος, μέχρι που μπόρεσα και βρήκα μια δουλειά στην τηλεόραση. Από εκεί και πέρα όμως, είναι πάλι μια πορεία προς το φως.
Βοήθεια έχετε από κάπου; Ανθρώπους που να σας στηρίζουν;
Όχι, δεν έχω βοήθεια, μόνη μου τα βγάζω πέρα. Βρέθηκα και στη δύσκολη θέση, να φροντίζω και τη μητέρα μου από τον Νοέμβριο του ‘20 και την έχω και αυτή μαζί μου. Λυγίζω, πονάω, αλλά ξανά σηκώνομαι και προχωράω όπως όλοι. Δεν παραιτούμαι, όσο είμαι ζωντανή.
