«Αν είχα τώρα τη δυνατότητα να της πω κάτι, θα της έλεγα...» - Συγκινεί ο Ανδρέας Τσούνης για την Φώφη Γεννηματά 1 χρόνο μετά τον θάνατό της
Μέχρι την τελευταία μέρα πίστευε ότι θα τα καταφέρει....»
Στην κάμερα της εκπομπής Mega Καλημέρα μίλησε το πρωί της Τρίτης 25/10 ο Ανδρέας Τσούνης, ο οποίος συγκίνησε μιλώντας για την σύζυγό του, Φώφη Γεννηματά, η οποία έφυγε από την ζωή πριν ακριβώς έναν χρόνο (δείτε εδώ αποκλειστικές φωτογραφίες από το μνημόσυνο) μετά την μάχη της με τον καρκίνο.
Ο ίδιος λοιπόν αναφέρθηκε στην γνωριμία τους, στον γάμο τους και στην κοινή τους πορεία μέχρι στην στιγμή που του χώρισε ο θάνατος.
Οι συγκινητικές δηλώσεις του Ανδρέα Τσούνη για την Φώφη Γεννηματά
«Ένας πολύ δύσκολος χρόνος για όλους μας. Και για μένα και για τα παιδιά, εντάξει, προσπαθούμε να το διαχειριστούμε, δεν είναι κάτι που ξεχνιέται, αυτό που λένε ότι ο χρόνος είναι γιατρός, απλά με τον χρόνο μαθαίνεις να το διαχειρίζεσαι καλύτερα. Αλλά η πληγή πάντα υπάρχει, αυτή η απώλεια…
Πιο πολύ κουράγιο μας έδινε η Φώφη παρά εμείς σε εκείνη. Ήταν πολύ δυνατός άνθρωπος. Πίστευε ότι θα τα καταφέρει μέχρι την τελευταία στιγμή. Δεν μπορώ να το περιγράψω αυτό. Υπήρχαν στιγμές που λύγιζε, αλλά ήταν μαχήτρια η Φώφη, είχε φοβερή ψυχική δύναμη.
Το 2008 νόσησε από καρκίνο και δεν ξέραμε την βαρύτητα της κατάστασης. Ήταν μια από τις περιπτώσεις που αντικειμενικά πήγε πολύ καλά γιατί η ίδια είχε την δύναμη και τη θέληση να πολεμήσει για να τον νικήσει (…) Μέχρι την τελευταία μέρα πίστευε ότι θα τα καταφέρει, μου το έλεγε μέσα στο νοσοκομείο μέσα που ήταν. Αν είχα τώρα τη δυνατότητα να της πω κάτι θα της έλεγα γύρνα πίσω», είπε συγκινημένος ο Ανδρέας Τσούνης.
Η εξομολόγηση του γιου της
«Πιστεύω πως σε κάθε ελληνικό σπίτι είναι γνωστό πως ο πατέρας με την κόρη και η μάνα με τον γιο, έτσι και στο δικό μας σπίτι. Ήμουν ο μόνος γιος στην οικογένεια, με λάτρευε αρκετά. Αυτό είχε διάφορα πράγματα μαζί. Είχε και τα καλά του και τα κακά του γιατί η μάνα η Ελληνίδα θέλει τον γιο της να τον πλάσει τέλειο. Ήταν εκείνη πεισματάρα και έχει μεταφέρει σε όλη την οικογένεια το πείσμα. Ο ένας χρόνος που λείπει από κοντά μας είναι μια περιπέτεια που πρέπει να αντιμετωπίσουμε όλοι.
Κατάφερε μας έζησε και την ζήσαμε, μας έμαθε και πως να αντιμετωπίσουμε το πένθος, μας δίδαξε. Ένα μήνα πριν φύγει από την ζωή, ήρθε να δούμε μία ταινία μαζί και μου δίδασκε πως πρέπει να αντιμετωπίσω μία τόσο οδυνηρή κατάσταση. Η μητέρα μου είπε ότι πρέπει να θυμάμαι ότι η ζωή είναι όμορφη και να την ζω, σαν να με προετοίμαζε.
Η μητέρα μου άφησε ένα τόσο δυνατό χαμόγελο που το κρατάς σε όλη σου τη ζωή σαν φυλακτό. Όποτε θυμάμαι την μητέρα χαμογελάω κι εγώ, σαν να την βλέπω μπροστά μου. Από την μητέρα μου αν θυμάμαι ένα πράγμα είναι το «Σ’ αγαπώ» και το χαμόγελο που το συνοδεύει», είπε.
