Στα χνάρια της Χαρούλας Αλεξίου και η... - Πασίγνωστη ερμηνεύτρια με πρωταγωνιστικό ρόλο στο κανάλι του ΑΝΤ1
Ποια είναι;
Χαμός από μηνύματα έγινε μετά την ανακοίνωση του πρωταγωνιστικού ρόλου της Χαρούλας Αλεξίου στην σειρά του Χριστόφορου Παπακαλιάτη, Maestro, και ακόμη μεγαλύτερος χαμός έγινε μετά την προβολή του πρώτου επεισοδίου, όπου όλοι την αποθέωσαν.
Τα χνάρια της, όμως, φαίνεται πως ακολουθεί και άλλη μία σπουδαία ερμηνεύτρια από τον χώρο της μουσικής, μέσα από την πλατφόρμα του ANT1+ και την σειρά "Ζωή". Πρόκειται για μία κομεντί, η οποία θα εμπεριέχει πολλά δραματικά και μεταφυσικά στοιχεία και στην οποία θα συμμετέχουν και Μαρία Καβογιάννη, η Ταμίλα Κουλίεβα και η Αναστασία Παντούση, ενώ σκηνοθέτης είναι η Δωροθέα Πασχαλίδου.
Ποια ερμηνεύτρια ακολουθεί την Χάρις Αλεξίου στην υποκριτική
Ο λόγος, λοιπόν, για την Τάνια Τσανακλίδου, η οποία θα έχει, επίσης, πρωταγωνιστικό ρόλο. Δεν είναι η πρώτη φορά που η τραγουδίστρια καλείται να υποδυθεί έναν χαρακτήρα, διότι σύμφωνα με πληροφορίες από την Real, είχε γίνει πρόταση στην ίδια να συμμετέχει και στην σειρά "Φλόγα και Άνεμος", ωστόσο η συμφωνία δεν πραγματοποιήθηκε ποτέ.
Η σπάνια εξομολόγησή της
Η Τάνια Τσανακλίδου μίλησε το πρωί της Δευτέρας 21/3 στην κάμερα του «Πάμε Δανάη» και έδωσε μια αποκλειστική συνέντευξη. Η αγαπημένη ερμηνεύτρια αναφέρθηκε στις εμφανίσεις της, στην καριέρα της, στο κομμάτι της οικογένειας, στο πέρασμα του χρόνου αλλά και στο θάνατο της αδερφής της.
Η Τάνια Τσανακλίδου, μάλιστα, πρόσφατα εθεάθη συντετριμμένη στην κηδεία του Μίκη Θεοδωράκη και στο τελευταίο αντίο με το οποίο τόσοι άνθρωποι τον τίμησαν.
«’Το μαγικό κουτί’ γεννήθηκε το 1996 από έρωτα. Βίωνα πολύ έντονα συναισθήματα και είχε κατευθείαν απεύθυνση εκείνη η παράσταση. Οι έρωτες πάνε και χάνονται άλλα μας αφήνουν μία ωραία προίκα, πράγματα που φτιάξαμε γιατί θέλαμε κάποιον να γοητεύσουμε. Στην παρούσα φάση ο έρωτας απουσιάζει παντελώς, άλλα με απασχολούν τα ίδια θέματα: Ο φόβος, η μνήμη, η απώλεια, άλλα και ο έρωτας με άλλο τρόπο.
Κύριο αίτημα είναι η αγάπη και η συμπόνοια. Μπροστά μας υπάρχει το ενδεχόμενο της πείνας, είδα ένα γεράκο να στάζει λάδι από τα σκουπίδια για το σπίτι. Δεν έχουν τελειώσει όλα, μας μένει ακόμη συμπόνοια. Θέλω να είμαι εκεί έξω και να φωνάξουμε στο τέρας "έλα να μας πάρεις άμα είσαι τόσο μάγκας". Η ερωτική επιστολή που έκανα το 1996 για έναν άνθρωπο δεν έπιασε τόπο, οι άνθρωποι δεν είναι υποχρεωμένοι να μας ερωτεύονται.
Όταν ξεκινάμε, όλοι νομίζουμε πως είμαστε αυθεντίες, οι πιο όμορφοι, οι πιο έξυπνοι, μετά αρχίζουν οι φάπες και συνέρχεσαι. Εάν δεν είχα ένα τερατώδες «εγώ» δεν θα πάταγα τη σκηνή. Ήμουν «ψωνάρα» στην αρχή και ένιωθα ότι μου ανήκουν όλα. Το τρακ με βασανίζει αδιάλειπτα ακόμα. Όταν σταματήσω να έχω τρακ θα πρέπει να πάω σπίτι, θα πει ότι δεν μου φαίνεται σημαντικό αυτό που κάνω», είπε χαρακτηριστικά η Τάνια Τσανακλίδου και πρόσθεσε:
«Απευθυνόμαστε στις ψυχές των ανθρώπων και στις ψυχές τους δεν κάνει να μπαίνουμε με λασπωμένα παπούτσια. Θα πρέπει να είμαστε καθαροί. Υπήρξα και σνομπ σε όσα δεν μπορούσα να φτάσω και όλα τα χειρότερα υπήρξα, άλλα είχα και πολλά καλά που τα ισοστάθμιζαν. Έχω πει ψέματα, έχω κανιβαλίσει ανθρώπους, έχω κριτικάρει, έχω κουτσομπολέψει, το ότι το κάνουν όλοι όμως δεν μας δικαιώνει.
Αυτό που συμβαίνει στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης είναι αγριευτικό. Πώς βγαίνεις και λες "ψώφος" σε κάποιον; Πιστεύω πως τα δηλητήρια που βγάζουμε, δηλητηριάζουν καταρχάς εμάς, όχι τον άλλον. Έχω πέσει θύμα "ψώφου" άλλα δεν είναι κάνεις σε θέση να μου βουλώσει το στόμα, γιατί ποτέ μου δεν εντάχτηκα σε κόμματα, ομάδες και συστήματα».
«3-4 φορές, η πρώτη ήταν στα 40, η δεύτερη στα 50, στα 60 ήταν «φάπα» και φέτος γίνομαι 70 και λέω μέσα μου ‘ρε παιδί μου πολύ γριά 70 χρονών’», είπε για τις κρίσεις ηλικία που έχει περάσει, ενώ για την απόφασή της να μην γίνει μητέρα δήλωσε:
«Αν έκανα ποτέ παιδί θα το καταπίεζα πολύ και ίσως να προστάτευσα ένα παιδί από μεγάλη καταπίεση. Έχω καταφύγει δυο φορές σε ψυχολόγο άλλα με διώξανε, επειδή ήξερα πολύ καλά τι μου συμβαίνει και επειδή έχω την τέχνη μου, που με γιατρεύει.
Τραγουδάω σπάνια, άλλα τελευταία που έχασα την αδελφή μου δεν ήθελα καθόλου να τραγουδήσω. Σε κάθε απώλεια κάτι πολύ μεγάλο φεύγει από τη ζωή μου, γίνεται βαρίδι και ώσπου να το συνηθίσω περνάει καιρός. Τώρα που η ζωή μου έχει ολοκληρωθεί και ό,τι ήταν να ζήσω το έζησα, δεν πειράζει να πεθάνω και αύριο, τώρα λοιπόν λέω πως ο θάνατος είναι λύτρωση, σε λυτρώνει», είπε κλείνοντας η σπουδαία ερμηνεύτρια.
