«Όταν μπήκα στις Μέλισσες ήξεραν όλοι ότι είμαι...» - Η αναφορά της Δανάης Μιχαλάκη για το κίνημα metoo
«Όταν συμβαίνει αυτό είσαι κάπως προστατευμένη»
Μια εφ' όλης της ύλης συνέντευξη στην εφημερίδα Real και την Κορύνα Μανταγάρη παραχώρησε η Δανάη Μιχαλάκη (δείτε εδώ που την εντόπισε ο φακός του YOU πριν μερικές μέρες).
Η γνωστή ηθοποιός αναφέρθηκε στον ρόλο της Δρόσως στις Άγριες Μέλισσες αλλά και στο κίνημα metoo.
Οι δηλώσεις της Δανάης Μιχαλάκη
Είδαμε καταγγελίες που σόκαραν το χώρο του θεάτρου. Ο πατέρας σου σε είχε προειδοποιήσει για τέτοια περιστατικά;
Τα ήξερα αυτά τα πράγματα και από τον μπαμπά μου. Και ο μπαμπάς μου και η μαμά μου, γενικά, μου έδιναν συμβουλές. Το καλό είναι ότι, όταν μπήκα σε αυτό το χώρο, κάποιοι ήξεραν ότι ο μπαμπάς μου είναι ο Γιώργος Μιχαλάκης, αλλά όταν μπήκα και στις Μέλισσες ήξεραν όλοι ότι είμαι σε σχέση και με ποιον είμαι. Όταν συμβαίνει αυτό είσαι κάπως προστατευμένη, γιατί δεν υπάρχουν περιθώρια να εισβάλει κανείς στη ζωή σου. Καλώς ή κακώς παίζει ένα ρόλο αυτό.
Από την άλλη, θέλω να πιστεύω ότι αν ποτέ βρισκόμουν σε μια άβολη κατάσταση, σίγουρα κάπως θα την αντιμετώπιζα και δεν θα την προσπερνούσα, δεν θα το άφηνα να περάσει έτσι, θα έπαιρνα δραστικά μέτρα. Όσο κι αν προσέχεις, δεν ξέρεις από που θα σου έρθει. Πιστεύω, όμως, ότι οι γυναίκες είμαστε δυνατές και μπορούμε να καταφέρουμε πολλά και μπορούμε να ξεπεράσουμε κάθε δυσκολία, αρκεί να μην την προσπεράσουμε. Καμιά γυναίκα δεν είναι μόνη αν κάνει την κίνηση να μιλήσει, είναι και η μόνη λύση.
Η εξομολόγηση της για τις Άγριες Μέλισσες και την κατάθλιψη που είχε
Καλεσμένη στην εκπομπή Στούντιο 4 βρέθηκε το μεσημέρι της Παρασκευής 30/9 η Δανάη Μιχαλάκη, η οποία μίλησε μεταξύ άλλων για τον γάμο της με τον Γιώργο Παπαγεωργίου, για την υποκριτική και την περίοδο που εργάστηκε ως πωλήτρια (δείτε εδώ εντωμεταξύ σε ποια σειρά θα την δούμε φέτος).
«Είχα πάει να δω το La La Land και τότε δούλευα ως πωλήτρια και ήμουν στη φάση ότι ήθελα να φύγω, έψαχνα να βρω δουλειά όπως στην ταινία που μια ηθοποιός περνούσε από κάστινγκ έκανε την σκηνή και την έπιαναν τα κλάματα και την σταματούσαν για να πάνε τους καφέδες, έχω ζήσει κάτι παρόμοιο…
Είπα θα παραιτηθώ, είπα θα το κάνω, φρόντισα να μη μείνω χωρίς χρήματα, το κυνήγησα, είμαι της οργάνωσης και πάω με πρόγραμμα».
Για τις Άγριες Μέλισσες: «Άργησα να βάλω στη ζωή μου το tear’s stick! Είναι σαν κραγιόν το οποίο είτε το βάζεις σε μια μπατονέτα και το ακουμπάς το ματάκι είτε, έτσι όπως είναι, το ακουμπάς απευθείας. Λίγο, δεν κάνει πολύ καλό και να το βάζουμε συνέχεια. Μυρίζει σαν ευκάλυπτος και το βάζεις και λίγο σου καίει τα ματάκια και σου τα κοκκινίζει. Και τσουπ, αρχίζεις και κλαις.
Δεν το κάνω συνέχεια αλλά είναι και φορές που οι συνθήκες είναι πιεστικές στο γύρισμα, τρέχεις, δεν έχεις χρόνο να ζητήσεις δυο λεπτά… Οπότε φερ’ το εδώ και να ‘μαι. Αφού δεν είχα κατάθλιψη κάποια στιγμή ήταν θαύμα. Ναι. Μέσα σε όλο αυτό γελάγαμε πάρα πολύ. Δηλαδή και σε πολύ βαριά σκηνή που υπήρχαν κλάματα γελάγαμε. Αλλιώς δεν γίνεται».
