«Δεν έκλαψα ποτέ...» - Η συγκλονιστική στιγμή στην κηδεία του κωφάλαλου πατέρα του Βισκαδουράκη

«Το σοκ το έπαθα όταν...»

Ελένη Μήτση
Youweekly Editor
«Δεν έκλαψα ποτέ...» - Η συγκλονιστική στιγμή στην κηδεία του κωφάλαλου πατέρα του Βισκαδουράκη

O Θανάσης Βισκαδουράκης παραχώρησε άλλη μια εξομολογητική συνέντευξη στην ΕΡΤ και στο Στούντιο 4, η οποία προβλήθηκε την Παρασκευή 2/12 με τον ηθοποιό να αναφέρεται σε τρανταχτά σημεία της ζωής του.

Να θυμίσουμε στο σημείο αυτό, πως ο Βισκαδουράκης έχει συγκλονίσει με τη διαδρομή του, καθώς με την πρόσφατη ιστορία, που έχει ξεσπάσει με τις καταγγελίες για την Κιβωτό του κόσμου και εκείνος με τη σειρά του έχει μιλήσει για τα χρόνια, που έζησε σε ορφανοτροφείο (δείτε εδώ τη σοκαριστική περιγραφή του για την κακοποίηση, που υπέστη στο ίδρυμα).

Δεν είναι όμως μόνο η παραμονή του ίδρυμα, που συγκλονίζει αλλά και το γεγονός, πως ο πατέρας και τα αδέρφια του ήταν κωφάλαλοι και παράλληλα η μητέρα του είχε φύγει από τη ζωή.

Λίγο μετά λοιπόν τα συγκλονιστικά πλάνα από το ορφανοτροφείο, που έζησε (δείτε τα εδώ), σε αυτήν τη συνέντευξη περιέγραψε τον τρόπο, που έφυγε από τη ζωή ο πατέρας του και την πολύ όμορφη κηδεία, που έκανε για εκείνον.

Οι δηλώσεις του Θανάση Βισκαδουράκη για την κηδεία του πατέρα του

«Το σοκ το έπαθα όταν ήρθα Αθήνα. Μου έκανε εντύπωση η φασαρία, ήταν θορυβώθης πόλη, μέσα στα τσιμέντα ενώ εγώ είχα μεγαλώσει μέσα στο πράσινο. Πήγα να πάρω το τρένο, πανικοβλήθηκα και πήγα να γυρίσω Θήβα. Έπρεπε συνέχεια να ρωτάω και το χαρτί έγραφε τη διεύθυνση και δεν ήξερα τα μονά ζυγά. Πήγα στο πατρικό μου σπίτι, χτυπάω το κουδούνι και δεν ανοίγει κανείς.

Με είδαν από το μπαλκόνι και έκλαιγαν στη νοηματική και ήταν οι γονείς του Ζουγανέλη που ήταν θείοι μου. Ο πατέρας μου δεν με περίμενε ποτέ στην Αθήνα. Εκεί ξεκινούν τα δύσκολα, κοιμόμουν σε στρώμα θαλάσσης. Τον δικαιολόγησα και στεναχωριέμαι που δεν είναι εδώ να δει τον γιο μου. Του έκανα κηδεία και στη νοηματική αλλά δεν έκλαψα ποτέ, δεν το ένιωθα. Μου ζήτησε συγγνώμη ο πατέρας μου λίγο πριν πεθάνει.

Κοιταζόμαστε, τον πήρα αγκαλιά, με άφησε να τον αγκαλιάσω. Αισθάνθηκα ότι θα πεθάνει. Με πήρε ο αδερφός μου ο κωφός, ακούω κάτι κραυγές και είπα “Κατερίνα, ο μπαμπάς έχει φύγει”. Είδα κάσα έξω, μπήκα στο σπίτι και έσβησε στην αγκαλιά μου. Η κάσα ήταν αλλουνού», είπε ο Θανάσης Βισκαδουράκης.