«Θα πω κάτι που δεν το έχω πει ποτέ δημόσια» - Η άγνωστη σχέση της Μελίνας Ασλανίδου με γνωστό τραγουδιστή

Όλη η αλήθεια

Στέλλα Μούτσιου
Youweekly Editor
«Θα πω κάτι που δεν το έχω πει ποτέ δημόσια» - Η άγνωστη σχέση της Μελίνας Ασλανίδου με γνωστό τραγουδιστή

Η Μελίνα Ασλανίδου παραχώρησε μία συνέντευξη στην εκπομπή του Τάσου Τρύφωνος, Τετ α τετ, και πέρα από την αποκάλυψη για την προσωπική της ζωή (δείτε εδώ όλη την αλήθεια για τον αρραβώνα της), αλλά και την απώλεια του αδερφού της, προχώρησε σε δηλώσεις για την γνωριμία και της σχέση της με έναν από τους πιο σπουδαίους Έλληνες καλλιτέχνες, ο οποίος δεν βρίσκεται πλέον εν ζωή.

Ο λόγος για τον Νίκο Παπάζογλου, με τον οποίο γνωρίστηκαν όταν ήταν πολύ μικρή, με εκείνον να την ενθαρρύνει και να μην την αφήνει λεπτό χωρίς να της μιλάει για τις ικανότητές της στο τραγούδι και την μουσική γενικότερα. Μάλιστα, μίλησε και για την περίοδο που εκείνος ήταν άρρωστος και εξήγησε ποια ήταν η αντίδρασή της μόλις έμαθε πως έφυγε από τη ζωή.

Η άγνωστη σχέση της Μελίνας Ασλανίδου με τον Νίκο Παπάζογλου

«Ξεκίνησα ως σερβιτόρα στα φοιτητικά μου χρόνια. Όχι για πολλά χρόνια όμως, πολύ σύντομα μπήκα στους χώρους της μουσικής» δηλώνει η Μελίνα Ασλανίδου και προσθέτει: «Όπου κι αν δούλευα ως σερβιτόρα μου έλεγαν άντε πήγαινε να γίνεις τραγουδίστρια», είπε αρχικά.

«Θα σου πω κάτι που δεν το έχω πει ποτέ δημόσια. Έχω σερβίρει έναν πάρα πολύ καλό μου φίλο, τον Νίκο τον Παπάζογλου. Ήμασταν πολύ φίλοι», αποκάλυψε έπειτα η τραγουδίστρια.

Και περιέγραψε: «Του έλεγα για πάρα πολλά χρόνια έλα να με δεις, αλλά δεν ερχόταν ποτέ γιατί δεν τον άφηναν οι δουλειές του. Και κάποια στιγμή, όταν γίνεται το «Τι σου ‘κανα και πίνεις», είναι με το ιστιοπλοϊκό κάπου στη θάλασσα, ακούει τη φωνή μου και λέει: μα ποια είναι αυτή η ωραία φωνή; Και του λέει ένας κοινός μας φίλος: η Μελίνα, το Μελινάκι μας είναι. Έπαθε σοκ. Μετά όταν βρεθήκαμε, μου είπε: μπράβο σου, Μελινάκι μου».

«Ήταν υπέροχος άνθρωπος ο Νίκος. Ήταν καλλιτέχνης με όλη την έννοια της λέξης. Αγαπούσε τα πάντα, τη μουσική, ήταν και πιλότος και πρόεδρος της Αερολέσχης στη Θεσσαλονίκη και στο ιστιοπλοϊκό. Με ό,τι καταπιανόταν φαινόταν ο έρωτάς του για τα πάντα», δήλωσε στη συνέχεια για τον σπουδαίο τραγουδιστή.

«Τον γνώρισα όταν ήμουν φοιτήτρια και από το πρωί μέχρι το βράδυ άκουγα μόνο Παπάζογλου. Είχα συγκλονιστεί από τη φωνή του, από τον τρόπο που γύριζε η φωνή του, από τα τραγούδια του. Μέναμε τότε στην Πλατεία Ναυαρίνου στη Θεσσαλονίκη και κάθε βράδυ πηγαίναμε με μία φίλη μου σε ένα μπαράκι, μία ευθεία δρόμος ήταν. Κάθε βράδυ αυτή ήταν η κίνηση, πάνω-κάτω. Και ένα βράδυ της λέω: δεν κάνουμε τον κύκλο της πλατείας έτσι για την αλλαγή;», συμπλήρωσε.

Και επισήμανε: «Κάναμε τον κύκλο και πέφτουμε πάνω στον Νίκο τον Παπάζογλου, καθόταν σε ένα μπαράκι με τους φίλους του. Με τον Τάκη Σιμώτα ήταν νομίζω, που είχε γράψει και το Μπαγλαμαδάκι. Και τον βλέπω και λέω: δεν γίνεται να τον ακούω όλη μέρα και να τον βλέπω τώρα μπροστά μου. Κάτι δεν πάει καλά. Του λέω: είσαι εσύ; Μου λέει: ναι. Του λέω: να έρθω; Να έρθεις, μου λέει. Κι έτσι γνωριστήκαμε και έκτοτε κρατήσαμε μία φιλία μέχρι που έφυγε, μιλούσαμε πάντα».

«Ήταν πάρα πολύ δύσκολο. Σε αυτές τις περιπτώσεις έχεις πάντα μία ελπίδα. Η ελπίδα πεθαίνει τελευταία. Του έλεγα: άντε Νίκο μου να γίνεις καλά να πάμε να πιούμε ένα ποτάκι. Και μου ‘λεγε: ναι, θα γίνω καλά. Πώς να τον αποδεχθείς μωρέ τον θάνατο; Δεν τον αποδέχεσαι ποτέ», ανέφερε.

«Για μένα όλοι αυτοί οι φίλοι μου που έχουν «φύγει» δηλαδή κι ο Λαυρέντης, ο Γιάννης ο Σπανός, ο Σταύρος ο Κουγιουμτζής, ο Δημήτρης ο Μητροπάνος, ο Αντώνης ο Βαρδής δεν φεύγουν ποτέ. Με τα τραγούδια τους είναι πάντα εδώ, λέγοντας τα τραγούδια τους είναι σαν μέσα από αυτά να ζούνε», κατέληξε.