Ελένη Ράντου: «Με ποιον να το μοιραστώ;» - Οι δύσκολες στιγμές που περνά η ηθοποιός
Όλα όσα είπε!
H Ελένη Ράντου με αφορμή τον μονόλογο που παρουσιάζει στο θέατρο "Διάνα", παραχώρησε μια εφ' όλης την ύλης συνέντευξη, στο περιοδικό Down Town και τη δημοσιογράφο Φανή Πλατσατούρα. Η γνωστή ηθοποιός, που ήρθε σε σύγκρουση με τον Σπύρο Μπιμπίλα (δείτε εδώ τον λόγο) μίλησε για τα σκοτάδια της, τις πιο ζόρικες προσωπικές της στιγμές και την δύσκολη διαχείριση τους.
Η Ελένη Ράντου, είναι από τους ανθρώπους που δεν διστάζουν να εκφράσουν την άποψη τους για οποιοδήποτε θέμα και σε αυτή την συνέντευξη αποφάσισε να μιλήσει για τα προβλήματα που δεν μπορεί να μοιραστεί με τους γύρω της.
Οι δηλώσεις της Ελένης Ράντου για την ζωή της και όχι μόνο
Στην παράσταση αναφέρεις 5.000 λόγους για τους οποίους αξίζει να ζει κανείς. Άφησες κάποιον απ’ έξω;
Νομίζω είναι ένας που δεν τον έχω συμπεριλάβει στο έργο. Το να μοιράζομαι. Πολλές φορές μου έχει συμβεί να έχω πάει κάπου και να τρώω κάτι καταπληκτικό ή να βλέπω ένα υπέροχο τοπίο. Και πάντα σκέφτομαι, «αχ, ποιους να πάρω τηλέφωνο να το ζήσουν κι αυτοί; Με ποιον να το μοιραστώ;». Το να απολαμβάνω κάτι μόνη μου και να μην το μοιράζομαι δεν με κάνει ευτυχισμένη. μόνο τη μιζέρια μου δεν μου αρέσει να τη μοιράζομαι. Εκεί «κλείνομαι» γιατί ξέρω ότι δεν είναι ευχάριστη στιγμή μου και δεν θέλω να τη μεταδώσω, να γίνω τοξική ή ανεπιθύμητη αν θες. Αλλά ένα «φως» που μπορεί να βρω μέσα μου – ή έξω μου – θέλω πάρα πολύ να το μοιραστώ. γιατί εκείνη τη στιγμή μπορεί κάποιον να σώσεις. Όπως και μένα μπορεί να με έχουν σ΄σωσει με τον ίδιο τρόπο.
Αυτές τις ζόρικες στιγμές σου με ποιους τις μοριάζεσαι;
Η αλήθεια είναι πως απομονώνομαι. Σκέφτομαι δηλαδή τώρα τον κύκλο μου και διαπιστώνω πως είναι πολύ περιορισμένος. Κι ενώ φαίνομαι πολύ easy – going δεν είναι καθόλου έτσι. Είμαι δύσκολη στο να ανοιχτώ, οπότε τα δύσκολα ακόμη δυσκολότερα τα ακουμπάω κάπου. Μόνο η οικογένεια μου μπορεί να τα κουβαλήσει – και αυτό αναγκαστικά, γιατί δεν μπορώ να τους αποφύγω. Ζούμε στο ίδιο σπίτι! Ντρέπομαι πολύ για τα σκοτάδια μου. Ντρέπομαι να κάνω κοινωνό κάποιον. Είναι σαν να φέρνω ανθρώπους την ώρα που πάω στην τουαλέτα. Είναι μια πολύ προσωπική στιγμή.
Τι έχεις μάθει από αυτά τα σκοτάδια;
Πως αν τα κάνεις φίλο σου έχουν να σου μάθουν πολλά περισσότερα από το φως. Αλλά αυτή είναι μια μοναχική πορεία, δεν γίνεται με παρέα. Το σκοτάδι, αν δεν το φοβηθείς, αν αρχίσεις να το ψάχνεις και βρεις τρόπους να το παλέψεις, έχει τη δύναμη να γρατσουνίσει τον τοίχο μέχρι να βγει σε παράθυρο. Αυτό όμως απαιτεί γενναιότητα.
