Αποκλειστικό: «Είναι μεγάλη σε ηλικία και σβήνει από μέρα σε μέρα» - Η εξομολόγηση του Χάρη Ρώμα στο YOU!
«Κάνω την προσπάθεια να συμφιλιωθώ με την ιδέα ότι μια μέρα θα πεθάνω»
Πάντα κομψός και αγαπητός στα μάτια του κόσμου, είναι σταθερά από τις πιο αναγνωρίσιμες μορφές στο χώρο του θεάματος. Παρ' όλα αυτά ο Χάρης Ρώμας «παγώνει» για λίγο τα καλλιτεχνικά του σχέδια και ετοιμάζεται να... «χαλάσει» την πιάτσα για ακόμα μία φορά μετά την εκλογή του ως αντιπεριφερειάρχης Πολιτισμού στην Αττική, βάζοντας υποψηφιότητα για Δήμαρχος στο Χαλάνδρι. Μιλώντας στο YOU ανοίγει τα χαρτιά του γι' αυτό το νέο κεφάλαιο, για τη λάσπη και τον πόλεμο που δέχτηκε μέσα στα χρόνια, αλλά και για τις αλλαγές που εντοπίζει στον εαυτό του, μέσα στο πέρασμα των χρόνων.
Ο καιρός δεν μας επιτρέπει να περπατήσουμε στα αγαπημένα του μέρη στο Χαλάνδρι, εκείνος ωστόσο μας υποδέχεται στο σπίτι του και μιλάει με τόση παραστατικότητα για τον Δήμο και το όραμά του, που είναι σαν να βρισκόμαστε εκεί. Η κουβέντα μας ξεκινά από μια αγαπημένη σειρά του, που αναγνωρίστηκε διεθνώς και... γιορτάζει στις 21 Μαΐου, ανήμερα των εκλογών, μία μέρα αφού θα προβληθεί ο (πάντα επίκαιρος) «Μαυρογιαλούρος», δικό του remake της ταινίας «Υπάρχει και Φιλότιμο». Σαν πολλές δεν μαζεύτηκαν οι συμπτώσεις;
Από τον Γιώργο Κακογιάννη
Όλα όσα αποκάλυψε ο Χάρης Ρώμας στο YOU
Πρόσφατα το «Κωνσταντίνου και Ελένης» μπήκε στο βιβλίο Γκίνες. Με αφορμή αυτό, ποια είναι η παρακαταθήκη που πιστεύετε ότι αφήνετε με τα έργα σας;
Παρακαταθήκη πιστεύω ότι αφήνουν οι μεγάλοι συγγραφείς, που τα έργα τους αντέχουν στους αιώνες, όπως ο Αισχύλος, ο Ευριπίδης, ο Σοφοκλής ή ο Σαίξπηρ. Όμως με κολακεύει το γεγονός ότι ένα σενάριο που φτιάξαμε με την Άννα Χατζησοφιά είχε τόσο καλή τύχη. Και δεν είναι το μόνο, γιατί κι άλλες σειρές μας παίζονται σε επανάληψη με μεγάλες επιδόσεις στην τηλεθέαση, όπως: «Το καφέ της Χαράς», «Οι Μεν και οι Δεν» και το «Δεληγιάννειον Παρθεναγωγείον». Αυτό είναι ένα μεγάλο παράσημο, μου χαρίζει ψυχική ευφορία, γιατί το έργο μας αναγνωρίζεται συνεχώς από καινούργιες γενιές και έτσι παραμένει φρέσκο. Εφόσον το προϊόν δεν «γερνάει» πολύ, αυτό δημιουργεί την ψευδαίσθηση ότι δεν γερνάμε και εμείς. (γέλια)
Όταν βλέπετε τον εαυτό σας σε παλιές σειρές σκέφτεστε «Πώς ήμουν τότε»;
Αποφεύγω να δω τις παλιές σειρές, εκτός από κάποια αποσπάσματα που μπαίνουν σε αφιερώματα όταν είμαι καλεσμένος για κάποια συνέντευξη. Στην πραγματικότητα δεν έχω δει επεισόδιο, ούτε μια μέρα στη ζωή μου. Εκνευρίζομαι, γιατί πιστεύω ότι θα μπορούσα να έχω κάνει πολλά πράγματα καλύτερα. Παράλληλα δεν θεωρώ παραγωγικό να αυτολογοκρίνομαι πια, παρότι είναι αναπόσπαστο στοιχείο του χαρακτήρα μου. Τέλος, έτσι κι αλλιώς το κομμάτι της Τέχνης μπαίνει στον «πάγο» μετά τον «Μαυρογιαλούρο», που θα παιχτεί στις 20 Μαΐου.
Ποιο είναι το feedback που έχετε πάρει από όσους έχουν δει μέχρι στιγμής τη διασκευή του «Μαυρογιαλούρου» που ετοιμάσατε;
Πιστεύω ότι είμαι καλός, μου το έχουν πει κιόλας από τον Alpha, το αισθάνθηκα και στα γυρίσματα. Μόνο που είμαι λίγο πιο παχουλός γιατί δεν είχα προφτάσει να χάσω τα κιλά που έχω χάσει τώρα. (γελάει) Με την Άννα κάναμε πολύ ωραία διασκευή σεναρίου. Η αλήθεια είναι ότι αισθάνομαι καλλιτεχνική ευφορία όταν γράφουμε ή όταν παίζω κάτι δικό μας.
Για ποιο λόγο αποφασίσατε να «παγώσετε» το κομμάτι της Τέχνης;
Το αποφάσισα χωρίς κανέναν ενδοιασμό από τη στιγμή που θέλησα να ασχοληθώ με την Αυτοδιοίκηση. Στο μέλλον μπορεί να συμμετέχω σε κάποια σειρά ως guest star, όπως έκανα πρόσφατα, μετά από επιμονή του Γιάννη Λάτσιου να παίξω σε κάποια επεισόδια της σειράς του Open, «Η δική μας οικογένεια». Είμαι χαρούμενος που το έκανα, γιατί ο ρόλος γράφτηκε για μένα από τον Γιώργο Φειδά και μου ταίριαξε γάντι. Επίσης μου φέρθηκαν με απίστευτο σεβασμό, γενναιοδωρία και αγάπη. Αλλά πλέον το όραμα και το όνειρό μου είναι να γίνω δήμαρχος στο Χαλάνδρι, γι’ αυτό άλλωστε παραιτήθηκα και από Aντιπεριφερειάρχης. Πριν από περίπου δύο εβδομάδες προέδρευσα για τελευταία φορά στην Επιτροπή Πολιτισμού και Αθλητισμού. Παραμένω Kαλλιτεχνικός Διευθυντής του Φεστιβάλ της Περιφέρειας Αττικής στο Αττικό Άλσος, γιατί το θεωρώ πνευματικό μου παιδί. Εγώ το «έστησα», με την προτροπή του περιφερειάρχη Γιώργου Πατούλη, που ήταν πάντα αρωγός στις ιδέες μου για τον πολιτισμό και μαζί κάναμε την προσπάθεια να ανοίξουμε τη βεντάλια. Την ανοίξαμε, μάλιστα, πολύ, σε σχέση με την προηγούμενη διοίκηση, τετραπλασιάσαμε τα μπάτζετ και τα κονδύλια.
Μέχρι πρόσφατα ακουγόταν ότι ετοιμάζετε μια νέα σειρά, το «Πεφταστέρι». Με τις νέες εξελίξεις μπήκε και αυτό στον «πάγο»;
Το «Πεφταστέρι» θέλω να βγει στον αέρα, αλλά πλέον με διαφορετικό πρωταγωνιστή, γιατί δεν θα έχω τον χρόνο να παίξω έναν τόσο μεγάλο κεντρικό ρόλο. Μέχρι στιγμής έχουμε γράψει με την Άννα δεκαπέντε πολύ ωραία επεισόδια, και με μεγάλο βαθμό δυσκολίας, γιατί πρόκειται για σειρά εποχής με πολύ χιούμορ αλλά και πολύ μυστήριο. Έχουμε εισπράξει θετικά σχόλια, αλλά τα δύο κανάλια στα οποία απευθυνθήκαμε θεώρησαν ότι είναι ένα ακριβό προϊόν, που θα αξιοποιηθεί μόνο αν παίξω, διότι γράφτηκε για μένα. Όμως θεωρώ λάθος αυτή την εκτίμηση, διότι έχει δεχτεί να παίξει τον ρόλο ένας θαυμάσιος συνάδελφος, που έχει κάνει μεγαλύτερες επιτυχίες στο θέατρο απ’ ό,τι εγώ. Νομίζω ότι σε κάθε περίπτωση θα βγει αριστούργημα και θέλω πραγματικά να το δω με άλλον. Ξέρετε, ξέκοψα πια από την αγωνία του καλλιτέχνη που μοχθεί για να παίξει τον επόμενο ρόλο του. Έτσι κι αλλιώς πάντα ήμουν δημιουργός πρώτα απ’ όλα. Γι’ αυτό δεν ζήλεψα ή ανταγωνίστηκα σπουδαίους συναδέλφους που πέρασαν από δίπλα μου, όπως ο Στέλιος Μάινας και ο Γεράσιμος Σκιαδαρέσης. Αντίθετα ήταν μεγάλη χαρά να βλέπω πόσο ωραία ερμηνεύουν αυτό που έγραψα, και γι' αυτό στην πορεία έγιναν στενοί φίλοι μου.
Έχετε δεχτεί καλλιτεχνικές προτάσεις για την επόμενη σεζόν;
Βεβαίως αλλά δεν μπορούν να πραγματοποιηθούν, γιατί αυτό που πρέπει να γίνει είναι να εκτιναχθεί το «Χαλάνδρι στο φως» – όπως λέγεται ο συνδυασμός. Ονειρεύομαι έναν Δήμο πρότυπο και, μάλιστα, λέω χαριτολογώντας στον δήμαρχο Τρικκαίων και πρόεδρο της ΚΕΔΕ, Δημήτρη Παπαστεργίου: «Γιατί να θεωρούνται πρότυπο τα Τρίκαλα και όχι το Χαλάνδρι; Μέχρι εδώ ήταν η αυτοκρατορία σου κυρ Δημήτρη!». (γέλια) Υπάρχει, πάντως, μια καλλιτεχνική πρόταση που θα δεχτώ, ακόμα κι αν εκλεγώ δήμαρχος. Πρόκειται για μια ταινία στην αγγλική γλώσσα, όπου θα έχω πρωταγωνιστικό ρόλο με παρτενέρ ξένους συναδέλφους. Πιστεύω ότι θα είναι πολύ ωραία εμπειρία και εφόσον μου έχουν πει ότι τα γυρίσματα στο εξωτερικό θα κρατήσουν μόλις δέκα μέρες, αντέχεται να λείψω τόσο, με την προϋπόθεση ότι θα έχω πλήρη και καθημερινή ενημέρωση από το επιτελείο μου για ό,τι συμβαίνει εδώ.
Δεχτήκατε περισσότερο «πόλεμο» στον χώρο του θεάματος ή της Αυτοδιοίκησης;
Και οι δυο χώροι είναι σκληροί. Ο χώρος της Τέχνης με προετοίμασε για τον χώρο της πολιτικής, γιατί με έμαθε να διαχειρίζομαι έκρυθμες καταστάσεις και τεράστια ανταγωνιστικότητα. Η showbiz με έκανε ρεαλιστή και αγωνιστή, δύο πράγματα που είναι απαραίτητα και στην πολιτική. Βέβαια, δεν περίμενα ότι στον χώρο της πολιτικής θα συναντήσω τόσο ανάλγητους ανθρώπους. Τα πράγματα είναι δύο φορές πιο σκληρά από τον χώρο της Τέχνης. Η «λύσσα» κάποιων πολιτικών ή υποψηφίων για την εξουσία με έχει τρομάξει. Βγάζω τον εαυτό μου έξω, γιατί εγώ αποφάσισα να ασχοληθώ σε μεγάλη ηλικία, έχοντας ήδη εργαστεί και πετύχει στον ιδιωτικό τομέα – οπότε δεν είχα ούτε εμμονή για την καρέκλα ούτε ανάγκη από προβολή.
Στην πολιτική υπάρχει και αρκετή λασπολογία. Εσείς τη συναντήσατε;
Είναι μια πραγματικότητα που με απογοητεύει διαρκώς. Όχι μόνο η λασπολογία αλλά και η κακία. Υπάρχει πρώην δήμαρχος που λέει μπροστά σε κόσμο: «Δεν με ενδιαφέρει τόσο να εκλεγεί η υποψηφιότητα που υποστηρίζω όσο να μην εκλεγεί ο Χάρης Ρώμας! Γιατί ήρθε ξαφνικά και μας ανακάτεψε την τράπουλα». Προσέξτε, δεν έχω μανία καταδίωξης, αυτό μου το έχουν επιβεβαιώσει τέσσερις πολύ σοβαροί άνθρωποι με ονοματεπώνυμο. Στην πραγματικότητα δεν ήρθα ξαφνικά στο Χαλάνδρι. Ζω εδώ επί 31 συναπτά έτη, ξαφνικά εμφανίστηκα στην αυτοδιοικητική ζωή του Χαλανδρίου, έχοντας ωστόσο ως πολύτιμες αποσκευές τέσσερα χρόνια σαν Αντιπεριφερειάρχης Αττικής. Έχω τελειώσει την «Πατούλειο Σχολή», δεν είναι λίγο αυτό! (γέλια)
Οι αντίπαλοί σας λένε ότι «χαλάτε την πιάτσα»;
Δεν ξέρω αν το λένε, αλλά σίγουρα το σκέφτονται. Με θεωρούν ανεξέλεγκτο, δεν ξέρουν πώς θα διαχειριστώ την εξουσία κι αν θα τους κρατήσω στο παιχνίδι, είτε είναι στη διοίκηση είτε στην αντιπολίτευση, γιατί πολλές φορές δημιουργούνται σχέσεις διαπλοκής, ώστε να βολεύονται όλοι με κάποιο τρόπο! Σκέφτονται, λοιπόν, ότι ο Ρώμας μπορεί να μοιράσει έτσι την πίτα που να μην πάρουν τίποτα. Και θα γίνει... ακριβώς όπως το φαντάζονται!
Αν ξεκινούσατε από την αρχή, θα μπαίνατε ξανά στον καλλιτεχνικό χώρο ή θα δοκιμάζατε κατευθείαν τον εαυτό σας στην πολιτική;
Ασφαλώς στον καλλιτεχνικό χώρο. Η καρδιά μου μού λέει ότι θα πεθάνω σαν καλλιτέχνης. Όμως από την άλλη το μυαλό μού λέει ότι μου ταιριάζει η πολιτική, ότι έχω ταλέντο και σε αυτό τον τομέα, ότι μπορώ να ασχοληθώ και να προσφέρω. Θα ξαναπώ ότι στον χώρο της πολιτικής με βοηθάει το γεγονός ότι υπήρξα ένας πετυχημένος δημιουργός. Για παράδειγμα στο «Δεληγιάννειον Παρθεναγωγείον» έπρεπε να συντονιστούν 100 άτομα και αυτό όφειλε να το κάνει ο επικεφαλής. Έμαθα να ισορροπώ εντάσεις και αυτό μου χρησιμεύει τώρα και στα καινούργια μου βήματα.
Μιλήσατε για εντάσεις στον χώρο. Θυμάστε περιστατικά στα οποία χρειάστηκε να παίξετε τον ρόλο του «πυροσβέστη»;
Ατελείωτα περιστατικά. Όταν ήμουν νεότερος συμμετείχα κιόλας σε εντάσεις, γιατί δεν μπορούσα να ελέγξω το θυμικό μου. Γι’ αυτό λέω ότι σε κάνει σοφό η ζωή. Μεγαλώνοντας έγινα «πυροσβέστης», γιατί σαν αρχηγός μιας ομάδας έπρεπε να συγκρατώ τους υπολοίπους για να μη διαλυθούν όλα. Και χωρίς ποτέ να προσβάλω κανέναν. Το σπουδαιότερο παράσημο είναι όταν ακούω να δηλώνουν συνάδελφοι ότι: «Ο Χάρης στάθηκε βράχος σε οτιδήποτε κάναμε. Προστάτευε τους νεότερους καλλιτέχνες και εμάς τους ίδιους».
Ακούσατε για κάποια παραβατική συμπεριφορά που σας εξέπληξε;
Είχα ακούσει για κακές συμπεριφορές, έβλεπα την αλαζονεία κάποιων συναδέλφων αλλά δεν ήξερα μέχρι πού μπορεί να φτάσει η κατάχρηση εξουσίας. Είμαι τελείως ενάντια σε αυτό και πιστεύω ότι αντιπροσωπεύω στον χώρο το ακριβώς αντίθετο. Έχω ακούσει πολλούς νέους ηθοποιούς να το λένε σε συνεντεύξεις και κάθε φορά νιώθω υπερήφανος. Τους συναδέλφους που έχουν κάνει παραβατικές συμπεριφορές τούς θέτω απέναντί μου και είμαι κάθετος στο ότι πρέπει να τιμωρούνται αυστηρά, είτε έχουν κάνει άσκηση ψυχολογικής βίας είτε σεξουαλικής βίας.
Σε εσάς είχε τύχει κάποιο περιστατικό σεξουαλικής παρενόχλησης;
Ναι, περισσότερες από μία φορές, αλλά το έκοψα έτσι όπως έπρεπε.
Είστε αγαπητός στον κόσμο. Από τους ανθρώπους που σας πλησιάζουν, υπάρχουν ορισμένοι με ερωτική διάθεση;
Βέβαια. Γίνεται έντονο φλερτ μέσω των social, αλλά φυσικά δεν απαντάω ποτέ σε κανένα κομπλιμέντο και εννοείται ότι δεν μπαίνω στη διαδικασία να συναντήσω κανέναν από κοντά. Στο θέατρο ή στις πολιτικές συναθροίσεις μού λένε διάφορες κυρίες: «Τι κομψός που είστε, ξέρετε είμαι χήρα!».
Θυμάστε κάποια ακραία εκδήλωση θαυμασμού;
Τις ακραίες δεν θέλω ούτε καν να τις θυμάμαι.
Σε αυτή την άρνηση για φλερτ παίζει ρόλο το γεγονός ότι είστε σε σχέση αυτή την περίοδο;
Ναι, αλλά και να μην ήμουν, αποκλείεται να ανταποκρινόμουν σε φλερτ μέσω διαδικτύου. Παρόλα αυτά στα social έχω λάβει το πιο συγκινητικό ερωτικό γράμμα, από κάποια που μου έγραφε: «Σε ευχαριστώ που μπορώ να σου στέλνω μηνύματα κι ας μην απαντάς, γιατί έρωτας είναι αυτό που αισθάνεσαι ακόμα και μόνος σου. Μου έδωσες το δικαίωμα να έχω αυτήν τη χαρά, να είμαι ερωτευμένη. Δεν έχει τόση σημασία η ανταπόκριση».
Πιστεύετε ότι ο έρωτας μπορεί να είναι μονόπλευρος;
Ναι, το πιστεύω. Μια σχέση δεν μπορεί να είναι μονόπλευρη. (γέλια) Ο έρωτας θα μπορούσε.
Κάνοντας έναν απολογισμό στην προσωπική σας ζωή, υπήρξατε τυχερός ή άτυχος;
Είμαι σίγουρος πως όταν γίνει ο τελικός απολογισμός, θα αισθανθώ τυχερός. Δεν μπορώ να πω ότι δεν περνάω καλά, αλλά αισθάνομαι ότι έχω περιθώριο να ερωτευτώ περισσότερο, ακόμα και την υπάρχουσα σχέση μου. Είμαι, πάντως, σε μια καλή φάση της ζωής μου, αισθάνομαι επιθυμητός.
Μετά τα 50 αλλάζει κάτι ουσιαστικά;
Αλλάζει, αλλά το πόσο αλλάζει εξάρταται από το πώς αντιμετωπίζει ο καθένας τον χρόνο και πόσο φροντίζει τον εαυτό του. Εγώ είμαι χαρούμενος που επανήλθα, γιατί είχα παχύνει μια περίοδο. Θέλω να έχω μια καλή εικόνα. Από τη στιγμή, μάλιστα, που ένα περιοδικό μεγάλης κυκλοφορίας με έβαλε στους «50 πιο κομψούς Αθηναίους», αισθάνθηκα ότι είμαι υποχρεωμένος να ανταποκρίνομαι σε αυτό τον τίτλο. Αλλά δεν δυσκολεύομαι ως προς αυτό, γιατί μου αρέσει να είμαι προσεγμένος, νομίζω ότι μου πάει κιόλας.
Φοβάστε τον θάνατο;
Κάνω την προσπάθεια, που κάνει κάθε νοήμων άνθρωπος, να συμφιλιωθώ με την ιδέα ότι μια μέρα θα πεθάνω. Αυτό είναι το πιο δύσκολο απ’ όλα, εφόσον δεν ξέρεις αν υπάρχει συνέχεια -και πολύ πιθανόν να μην υπάρχει τίποτα. Δεν είναι εύκολο να στερηθείς αυτό το θαύμα που λέγεται ζωή. Παρότι έκανα ιατρική για πολλά χρόνια, ήμουν ασκούμενος κι έβλεπα ανθρώπους να πεθαίνουν μπροστά μου, πάντα με σόκαρε. Τώρα το ζω πάλι με μια θεία μου, που είναι μεγάλη σε ηλικία και «σβήνει» από μέρα σε μέρα. Βλέπω πώς είναι όταν πλέον σε εγκαταλείπουν οι δυνάμεις σου και κλείνει αυτός ο κύκλος, επομένως το κατανοώ ως κάτι αναπόφευκτο και δεν επιτρέπω στον εαυτό μου να φοβάται. Η λογική μου υπερισχύει του φόβου...
