24 χρόνια από τον θάνατο του Φρέντυ: «Μπαμπάκα μου δεν θα σε φτάσω, όμως να ξέρεις...» - Σπαράζει καρδιές η Ναταλία Γερμανού
«Αυτή η μέρα που κάθε χρόνο η χαρά και η λύπη συγκρούονται μέσα μου σαν...»
Παρόλο που αυτές τις μέρες οι περισσότεροι δημοσιογράφοι ασχολούνται με τις εκλογές 2023, τα αποτελέσματα αυτών και όσα πρόκειται να ακολουθήσουν τις επόμενες ημέρες, η Ναταλία Γερμανού θέλησε να μιλήσει για ένα άλλο ζήτημα μέσα από τον προσωπικό της λογαριασμό στο Instagram.
Την Κυριακή 21/5, πέρα από τις εκλογές, ήταν και η γιορτή του Κωνσταντίνου και της Ελένης, αλλά και η επέτειος για τα 24 χρόνια από τον θάνατο του πατέρα της, Φρέντυ, και έτσι η ίδια δημοσίευσε στον προσωπικό της λογαριασμό στο Instagram ένα βίντεο, συνοδεύοντάς το με το πιο τρυφερό κείμενο για να τιμήσει τη μνήμη του, τονίζοντας πως ποτέ δεν τον ξεχνά (δείτε εδώ ποια είναι η μητέρα της).
Η ανάρτηση της Ναταλίας Γερμανού για τα 24 χρόνια από τον θάνατο του πατέρα της
«Χτες ήταν γιορτή. Γιόρταζε ο Κωνσταντίνος, η Ελένη, γιόρταζε το my number one (18 χρόνια από τη μαγική μας νίκη στο Κίεβο) είχαμε και εκλογές.. 21 Μαΐου. Αυτή η μέρα ! Που κάθε χρόνο η χαρά και η λύπη συγκρούονται μέσα μου σαν να σταμάτησε ο χρόνος. Προχτες η @katerina_vlachou__ μου έφτιαξε αυτό το υπέροχο βίντεο.
Μπαμπάκα μου δεν θα σε φτάσω ποτέ γιατί ήσουν ο καλύτερος και -ναι, αναντικατάστατος, όμως να ξέρεις είσαι η πυξίδα μου και θα σαι για πάντα. 5/9/1934-21/5/1999»
Η σπάνια εξομολόγηση για τον πατέρα της
Το πρωί της Πέμπτης (6/4) στην ψυχαγωγική εκπομπή «Πάμε Δανάη» προβλήθηκαν οι δηλώσεις από την συνέντευξη που είχε δώσει η Ναταλία Γερμανού. Μπορεί να βρίσκετα στο νοσοκομείο η παρουσιάστρια του Alpha (δείτε εδώ τον λόγο), αλλά στην εκπομπή του Mega, αναφέρθηκε σε όλους και σε όλα.
Πιο συγκεκριμένα, έκανε λόγο για τα πρώτα της βήματα στον καλλιτεχνικό χώρο, τα σχόλια που δέχονταν λόγω του πατέρα της, αλλά και τιςφιλίεςπου έχτισε όλα αυτά τα χρόνια.
«Στη ζωή μου προσπαθώ να λέω όσο πιο συχνά μπορώ το “καλύτερα δε γίνεται”, γιατί έχω περάσει πολλά χρόνια ως ένα ανικανοποίητο άτομο, στα όρια της αχαριστίας. Πλήρωσα το γεγονός ότι ήμουν ένα ανικανοποίητο άτομο. Το σύμπαν ή ο Θεός έχουν ένα τρόπο που σου δίνουν τα μαθήματα τους. Από ένα σημείο και μετά έμαθα να ευχαριστιέμαι με αυτά που έχω και να λέω στον εαυτό μου ότι τώρα είμαστε πολύ καλά, καλύτερα δε γίνεται. Έμαθα να λέω πιο πολύ “ευχαριστώ Θεέ μου” πάρα “σε παρακαλώ Θεέ μου, κάνε μου αυτό”», ξεκίνησε η Ναταλία Γερμανού.
«Δεν αισθάνομαι πρότυπο, γιατί πιστεύω ότι υπάρχει πολύς κόσμος που θεωρεί λανθασμένες τις απόψεις μου. Έχω φάει πάρα πολύ βρισίδι υπερασπιζόμενη ανθρώπους ή ομάδες ανθρώπων που κατά τη γνώμη μου χρειάζονταν αγάπη ή στήριξη. Από μικρό παιδάκι δεν άντεχα την αδικία. Όταν αισθάνομαι ότι κάποιος αδικείται νιώθω μία ακατανίκητη ανάγκη να πάρω το μέρος του ό,τι και αν ακούσω μετά. Στο ξεκίνημα της πορείας μου ήμουν για τους άλλους το λεγόμενο βύσμα. Ήμουν πάντα αυτή που κάποιος την έβαλε κάπου, γιατί ήταν η κόρη του Φρέντυ Γερμανού και που θα έπρεπε να αποδείξει εάν αξίζει τη δουλεία.
Ο πατέρας μου δεν σήκωσε ποτέ κανένα τηλέφωνο για να μου κλείσει την παραμικρή δουλεία. Ξέρω πολύ καλά ότι το όνομα του πατέρα μου από μόνο του άνοιγε πόρτες. Τα παιδιά που κουβαλάνε ένα «βαρύ» όνομα πρέπει να αποδείξουν πολύ περισσότερο την άξια τους από έναν άνθρωπο που απλώς έχει ταλέντο. Δεν χρειάστηκα υπεράσπιση, το μόνο που χρειάστηκα ήταν να δουλέψω πολύ και να γίνω καλύτερος άνθρωπος», συμπλήρωσε.
«Πολλές φορές στην καριέρα μου έχω υπάρξει ένα σιχαμένο βρωμόπαιδο απλά και μόνο γιατί στην ανάγκη μου να επιβιώσω, έβγαινε ο κακός μου εαυτός. Κάπως έπρεπε να επιβιώσω από τα «μαχαίρια» που πεταγόντουσαν πίσω μου και δεν ήξερα ποιο θα με βρει. Ζήτησα πολλές συγγνώμες. Κάποιοι μου είπαν ότι χαίρονται πολύ, κάποιοι ότι δεν το περίμεναν από εμένα και κάποιοι ότι συμβαίνουν αυτά στο χώρο μας.
Κλαίω πολύ και μου αρέσει αυτό. Θεωρώ ότι το κλάμα είναι υγεία. Δεν φοβάμαι καθόλου να κλάψω, να τσαλακωθώ, να πέσω κάτω και να παρακαλέσω ή να συγκινηθώ. Στο σπίτι μου είμαι αρκετά μοναχική, επιλέγω αρκετές φορές να είμαι μόνη με τον εαυτό μου γιατί μου πήρε πολλά χρόνια να τον αποδεχτώ και να τον αγαπήσω. Όταν κατάφερα να αποδεχτώ τελικά τον εαυτό μου, θεώρησα τις στιγμές που περνάω με εμένα πολύτιμες», είπε η Ναταλία Γερμανού.
