«Βίκυ μου είσαι εσύ;» - Θύελλα αντιδράσεων κάτω από φωτογραφία της Σταυροπούλου και η αποστομωτική απάντησή της

Όλο ειρωνεία

Ελένη Μήτση
Youweekly Editor
vickystavropoulouofficial - instagram
vickystavropoulouofficial - instagram

Η Βίκυ Σταυροπούλου είναι μία γυναίκα, που έχει αποδείξει στη μέχρι σήμερα ζωή της, πως βάζει το χιούμορ σε ό,τι και αν κάνει, καθώς αυτό της το στοιχείο φαίνεται έντονα φέτος μέσα από τη συμμετοχή της στο J2US.

Συχνά μάλιστα η ίδια δημοσιεύει και φωτογραφίες στον προσωπικό της λογαριασμό στο Instagram από το πλατό του show με την ίδια να λάμπει σε κάθε της εμφάνιση με τα ρούχα, το μακιγιάζ και τα χτενίσματα, που επιλέγει.

Στην τελευταία μάλιστα φωτογραφία, που πόσταρε η Σταυροπούλου στις 12 Ιουνίου με ένα γαλαζοπράσινο φόρεμα είδαμε να γίνονται πολλά και διαφορετικά σχόλια, σε ένα από τα οποία η ηθοποιός δεν άντεξε και απάντησε (δείτε εδώ όσα κρύβει η ηθοποιός πίσω από το χαμόγελό της).

Το σχόλιο κάτω από φωτογραφία της Βίκυ Σταυροπούλου και η απάντησή της

«Συγνώμη Βίκυ μου, αλλά είσαι εσύ ???», έγραψε ακόλουθος της Βίκυ Σταυροπούλου απαντώντας: «Όχι είναι η Αντζελίνα Τζολί».

Η εξομολόγηση της Σταυροπούλου για την εγκυμοσύνη της

«Η μεγαλύτερη δυσκολία για μένα ήταν το μεγάλωμα της Δανάης, οι στιγμές που έχασα από την παιδική της ηλικία και το πιο συγκινητικό και η μεγαλύτερη ανταμοιβή είναι ότι η Δανάη έγινε ένα γλυκό παιδί, που με στήριξε και έκανε τα πάντα για να μου πάρει τις ενοχές. Νομίζω ότι δεν υπάρχει μεγαλύτερο δώρο για μία μητέρα. Τώρα συνειδητοποιώ ότι το πιο σημαντικό πράγμα στη ζωή μου είναι το παιδί μου, πως τότε δεν το σκεφτόμουν;», είπε αρχικά.

«Έμεινα έγκυος στη Δανάη, ακριβώς επειδή ήμουν πολύ μικρή, σκεφτόμουν ότι δεν θα ήταν σωστή απόφαση να συνεχίσω την κύηση. Έπαθα κατάθλιψή με το θάνατο του παππού μου και τότε έφαγα μία φλασιά ότι για να με κρατήσει ο Θεός σε μία ισορροπία μου πήρε εκείνον που ήταν τότε για μένα ότι αγαπούσα περισσότερο και μου έστειλε μία νέα ζωή στα σπλάχνα μου», πρόσθεσε έπειτα.

Και σε άλλο σημείο, επισήμανε: «Λύγισα όταν μετά το χωρισμό μου μέναμε με τη Δανάη σε ένα πολύ μικρό σπίτι, με δύο δωμάτιο, εγώ κοιμόμουν στο χολ, χωρίς χρήματα, με την αγωνία της ευθύνης να διαμορφώσω έναν άνθρωπο, φοιτήτρια στη σχολή, χωρίς να γνωρίζω πως θα πάνε τα πράγματα. Υπήρχαν πολλά βράδια που έκλαιγα και έλεγα "Θεέ μου, δώσε μου δύναμη να τα καταφέρω", αλλά μέχρι να στεγνώσουν τα δάκρυα έλεγα ότι όλα θα πάνε καλά».