«Έβαλα το αυτί μου στον τάφο του στο Μοναστήρι και...» - Το θαύμα που βίωσε η ηθοποιός, Μάγδα Τσαγγάνη
«Ζω χάρη στην πίστη μου»
Μια προσωπική εξομολόγηση στο περιοδικό Λοιπόν και τον δημοσιογράφο Ανδρέα Θεοδώρου παραχώρησε η Μάγδα Τσαγγάνου. Η ηθοποιός αναφέρθηκε στην μάχη που έδωσε με τον καρκίνο μέσα από την οποία βγήκε νικήτρια αλλά και στην πίστη της στο Θεό και τη βοήθεια που έλαβε από τον Άγιο Νεκτάριο.
Η εξομολόγηση της Μάγδας Τσαγγάνη
«Όταν μου είπαν ότι έχω καρκίνο στο στήθος, φοβήθηκα ότι θα πεθάνω. Προσευχόμουν στον Άγιο Νεκτάριο να ζω και του χρόνου τέτοια μέρα. Επειδή από τη μεριά της μητέρας μου κρατάω από την Αίγινα, ο Άγιος Νεκτάριος είναι άνθρωπος δικός μας. Βέβαια και όταν έκανα χημειοθεραπείες, ήμουν καθιστή στο κρεβάτι και από τη μια μεριά κράταγα μια φρυγανίτσα και από την άλλη μια εικόνα του Αγίου Νεκταρίου. Σήμερα ζω από το θαύμα του Αγίου Νεκταρίου, αλλά και της τύχης και του πολύ καλού γιατρού που είχα. Φανταστείτε πως πριν λίγο καιρό όταν ανέβαινα στο κατεστραμμένο σπίτι για να πάρω μερικά ρούχα μου έλεγα Άγιε Νεκτάριε δώσε μου δύναμη γιατί εκεί ήταν ολόκληρο το βιός μου», εξομολογήθηκε...
Σχετικά με την πίστη της στο Θεό: «Ζω χάρη στην πίστη μου. Όταν ήμουν επτά ετών είδα την τελευταία στιγμή ένα αυτοκίνητο να έρχεται κατά πάνω μου. Δεν πρόλαβα να αντιδράσω. Το επόμενο που θυμάμαι είναι τον πατέρα μου από πάνω μου στο νοσοκομείο που έκλαιγε. Έκλαιγε από τη χαρά του που έζησα, αφού οι γιατροί με θεωρούσαν κλινικά νεκρή. Ζω από θαύμα και το χρωστάω στην Παναγία και τον Άγιο Νεκτάριο. Είναι όμως μια ιστορία που δεν θέλω να φέρνω στη μνήμη μου».
Ενώ για το θαύμα που βίωσε, εξομολογήθηκε «Ναι, είδα τον Άγιο Νεκτάριο πριν χειρουργηθώ για τον καρκίνο. Και όταν ήμουν 14 ετών έβαλα το αυτί μου στον τάφο του στο Μοναστήρι και άκουσα χτυπήματα».
Δείτε επίσης: «Κάνουμε αισθησιακές ταινίες με 38-40 χιλιάδες...» - Η Μάγδα Τσαγγάνη αποκαλύπτει για προτάσεις που της έχουν κάνει
Πώς ζει μετά την έκρηξη στο σπίτι της που κάηκε ολοσχερώς
Συμπληρώνεται ένας χρόνος σε λίγες μέρες από την έκρηξη που κατέστρεψε το σπίτι σας. Βρήκατε μια νέα στέγη, πήρατε κάποια αποζημίωση;
Για αποζημίωση ούτε λόγος, ακόμα δεν έχει γίνει καν η δίκη. Ούτε έχω κάποια ελπίδα ότι θα πάρουμε χρήματα. Στην τόση ατυχία μου στάθηκα τυχερή, γιατί βρήκα ένα πολύ καλό σπιτάκι, πάνω από την οικογένεια του Μανώλη Τζαμπουνάκη που με φιλοξενούσε όλο αυτό το διάστημα.
Πώς κύλησε αυτός ο χρόνος για εσάς;
Ήμουν ζωντανή νεκρή. Κοιμόμουν μόνο για δυο ώρες. Έκλεινα τα μάτια μου και βρισκόμουν σε μια κόλαση. Στο σπίτι που καταστράφηκε μπήκα μέσα μικρό παιδάκι το 1961, όταν το αγόρασε ο πατέρας μου. Εκεί μέσα ήταν όλη μου η ζωή και τώρα πια δεν έμεινε τίποτα. Και εκατομμύρια να κερδίσω η πληγή αυτή δεν πρόκειται να κλείσει ποτέ. Σαν να μην φτάνει η έκρηξη, τους επόμεvoυς μήνες έγιναν στο σπίτι μου τρία πλιάτσικα. Μπήκαν μέσα Ρομά και τα έκαναν όλα άνω κάτω. Τα έσπασαν όλα.
Χρειάστηκε να πάρετε κάποια αγωγή για να διαχειριστείτε ψυχολογικά αυτό που σας συνέβη;
Είχα ρωτήσει τον γιατρό μου και κάποια βράδια όταν δεν μπορούσα να κοιμηθώ, γιατί έφερνα στο νου μου όλες αυτές τις εικόνες και ξεσπούσα σε δάκρυα, έπαιρνα μισό λεξοτανίλ. Δεν πήγα σε ψυχολόγο, αλλά είχα κοντά μου ανθρώπους που με αγαπάνε πολύ, όπως είναι ο Σωτήρης Τζεβελέκος με τη γυναίκα του, Έφη Θεοχάρη που είναι αδερφικοί μου φίλοι. Με βοήθησαν και με νοιάστηκαν... Και η Φόνσου με ρώτησε αν θέλω ρούχα και να μείνω στο «Σπίτι του ηθοποιού».
