Πέννυ Μπαλτατζή: «Η σχέση μας έφτασε σε ένα καλό σημείο μετά από...» - Η συγκλονιστίκη της εξομολόγηση στο "Στούντιο 4"

«Ένιωσα μετά από αυτό την ανάγκη να...»

Γιώτα Πεπαρίδη
Youweekly Editor
NDP
NDP

Η γνωστή τραγουδίστρια της έντεχνης και εναλλακτικής σκηνής, Πέννυ Μπαλτατζή, παραχώρησε μία ακόμη εξομολογητική συνέντευξη στην εκπομπή "Στούντιο 4", η οποία προβάλλεται μέσα από τη συχνότητα του τηλεοπτικού σταθμού της ΕΡΤ1, και τους δημοσιογράφους Νάνσυ Ζαμπέτογλου και Θανάση Αναγνωστόπουλο. Μεταξύ άλλων μίλησε για τις απώλειες των αγαπημένων της προσώπων (δείτε εδώ τι είχε πει στο παρελθόν για το ζήτημα).

Συγκλονίζει η Πέννυ Μπαλτατζή για την απώλεια των οικείων της

«Έχασα τη μητέρα μου το 2018 και πήρα μεγάλη ανάσα. Ανακουφίστηκα πάρα πολύ, γιατί ήταν άρρωστη. Σωματοποιήθηκε η ψυχική της ασθένεια, έπαθε το ALS, πλάγια αμυοτροφική σκλήρυνση. Ήθελε και εκείνη να φύγει, είχαμε γυρίσει στο σπίτι μετά από λοίμωξη στο αναπνευστικό και τα είχε καταφέρει, και εγώ της έλεγα, πως φαίνεσαι σα 16 χρονών. Εκείνη μου απαντούσε, ότι θέλει να ελευθερωθεί. Τι άλλο θα μπορούσα να πω εγώ, από μικρή αυτό ήθελε. Να λυτρωθεί.

Η σχέση μας έφτασε σε ένα καλό σημείο μετά από πολύ κόπο, μου πήρε πολύ χρόνο να τη δω ως ένα άνθρωπο, που φωνάζει συνέχεια βοήθεια. Πρέπει να βγεις από τη σύνδεση, από τη σχέση αυτή σε τέτοιες περιπτώσεις. Δε βοηθάει αυτή η θέση. Πρέπει να δουλεύεις παράλληλα και το δικό σου προσωπικό κομμάτι, αλλά να μπω παράλληλα και στο σημείο, όπου βρισκόταν η μαμά μου.

Όλα τα σημεία είναι και δικά μου, και το γεγονός, ότι είμαι το παιδάκι της, όμως πρέπει να της δείξω, ότι την κατανοώ. Έπρεπε να πάρω λίγη απόσταση, για να είμαι δίπλα για πολύ καιρό στο νοσοκομείο και να της φωνάζω "Μαμά", ενώ είναι σε κώμα στο νοσοκομείο και να επανέρχεται. Εγώ στην αρχή νόμιζα, ότι θα την έχανα, αλλά έφυγε μετά από ένα χρόνο.

Το 2011 έχασα και τον αδερφό μου αιφνιδίως. ήμουνα στα όρια της τρέλας. Το κατάλαβε και η μαμά μου. Πάλι καλά δύο χρόνια πριν από αυτά η μαμά μου έπαιρνε αντικαταθληπτικά χάπια. Από την ώρα που ξεκίνησε αυτή τη μικρή αγωγή, αν και δεν της έφτανε, είχε ηρεμίσει κάπως από τα βάρη, που ένιωθε, όπως τις φοβίες, τις εμμονές και την κατάθλιψη, η οποία ήταν βαρβάτη. όταν μιλάμε για ψυχική ασθένεια μιλάμε και για πράγματα, τα οποία έρχονται και φεύγουν.

Εγώ διαχειρίστηκα τις απώλειες με βοήθεια, πήγα και μίλησα, και με ουρλιαχτό. Ο αδερφός μου ήταν 23 και εγώ 28, τότε. Ένιωσα μετά από αυτό την ανάγκη να αγκαλιάσω τη μητέρα και τον πατέρα μου, να τους προσέχω, ενώ κι εγώ είχα τη δική μου φρίκη και ήμουν στα όρια της τρέλας», εξομολογήθηκε η τραγουδίστρια.

Δείτε παρακάτω τα αποσπάσματα: