Σήμερα είναι 64 αλλά στα 38 της είχε πάει στο Αιγινήτειο: Το μυστικό αγαπημένης Ελληνίδας ηθοποιού που κανείς δεν γνώριζε μέχρι σήμερα
«Μπήκα στο Αιγινήτειο και πήγα κατ' ευθείαν στον διευθυντή, τΤου είπα κλαίγοντας: "Σας παρακαλώ, πηγαίνω κάθε μέρα στα επείγοντα"»
Με αφορμή την δημοσιοποίηση της πρόσφατης περιπέτειας που φαίνεται να περνά ο γνωστός ηθοποιός, Σταμάτης Γαρδέλης (δείτε εδώ τι έχει συμβεί), το Youweekly.gr επικοινώνησε με μια αγαπημένη ηθοποιό, η οποία είχε συνεργαστεί μαζί του στο παρελθόν και η οποία για πρώτη φορά αποκάλυψε αποκλειστικά και την δική της περιπέτεια - εμπειρία με ψυχιατρική κλινική, όταν ήταν 38 ετών.
Η Καίτη Φινού μιλά πρώτη φορά για την περιπέτεια υγείας που είχε στα 38 της χρόνια
Πρόσφατα δημοσιεύτηκε η είδηση ότι ο Σταμάτης Γαρδέλης ζήτησε βοήθεια και νοσηλεύεται στο Δαφνί. Ποια είναι η άποψή σας γι' αυτό;
Πολύ καλά έκανε. Ο κόσμος πρέπει να αποβάλλει αυτά τα ταμπού, το ψυχιατρείο δεν είναι σαν αυτά που βλέπουμε στις ταινίες. Είμαι της άποψης ότι όλοι πρέπει να πηγαίνουν στο γιατρό, ειδικά όταν νοσούν ψυχικά ή νιώθουν αυτοκτονικές τάσεις. Κι εγώ πήγα να ζητήσω βοήθεια στο Αιγινήτειο, χωρίς να έχω νοσηλευτεί.
Πότε συνέβη αυτό;
Όταν ήμουν 38 χρονών. Τότε είχα διάφορες κρίσεις πανικού, κάτι που δεν βγάζαμε προς τα έξω. Τα ηρεμιστικά δίνονταν ακόμα χωρίς συνταγογράφηση, αλλά δεν ήθελα να τα παίρνω, οπότε πήγαινα από τον έναν ψυχίατρο στον άλλον και μου έδιναν πανάκριβα φάρμακα, που δεν νομίζω να τα συνάντησα ποτέ ξανά στη ζωή μου. Ήμουν τόσο απελπισμένη από τις κρίσεις πανικού, πήγαινα κάθε μέρα στο νοσοκομείο, που σηκώθηκα μία μέρα και είπα: «Αν είναι ντροπή, η μισή δική μου και η άλλη μισή σε όποιον με καταλάβει». Μπήκα στο Αιγινήτειο και πήγα κατ' ευθείαν στον διευθυντή, που δεν με γνώρισε γιατί είχα κάνει καστανά τα μαλλιά μου και του συστήθηκα με το επίθετο του βιολογικού μου πατέρα. Του είπα κλαίγοντας: «Σας παρακαλώ, πηγαίνω κάθε μέρα στα επείγοντα. Είναι τέσσερα χρόνια αυτή η ιστορία, δεν μπορώ να ζήσω έτσι». Μου έγραψε ένα φάρμακο και από τότε δεν με ξανάπιασαν κρίσεις πανικού. Τώρα ήρθε η ευκαιρία να πω ένα μεγάλο ευχαριστώ στον σωτήρα μου, την εποχή του '98 ήταν διευθυντής στο Αιγινήτειο.
Κάποτε ήταν ταμπού να λέγονται αυτά;
Αν ήταν ταμπού λέει... Είχα ζητήσει μισό ηρεμιστικό για να βγάλω την παράσταση, από μία συνάδελφό μου που ήξερα ότι παίρνει, και έκανε ότι δεν ήξερε τίποτα. Οι περισσότερες ήταν με ηρεμιστικά τότε, μην ξεχνάμε ότι ήμασταν σε ένα επάγγελμα που δουλεύαμε χειμώνα-καλοκαίρι και ταυτόχρονα ψάχναμε για δουλειά, οπότε αυτό μας δημιουργούσε πολλές ανασφάλειες όσο και αν ήμασταν πρωταγωνίστριες.
Διαβάστε εδώ ολόκληρη την αποκλειστική συνέντευξή της στο Youweekly.gr
