Κοραλία Καράντη: «Οι γυναίκες δεν συγχωρούνται εύκολα όταν μεγαλώνουν...»
Σε ποια σημεία ταυτίζεται με τον ρόλο της στη Famagusta
Με αφορμή την πρεμιέρα της σειράς Famagusta, στην οποία πρωταγωνιστεί, η Κοραλία Καράντη βρέθηκε καλεσμένη στο πλατό της εκπομπής «Mega Καλημέρα». Η ηθοποιός αρχικά μίλησε στην Ελεονώρα Μελέτη για το ρόλο που θα υποδυθεί, και τα κοινά σημεία που βρίσκει μαζί του, αλλά και για τον ηλικιακό ρατσισμό που υπάρχει στον καλλιτεχνικό χώρο ειδικά σε ό,τι αφορά τις γυναίκες.
«Είναι μία ιδιαίτερη ιδέα του σεναρίου που μπλέκει το παρελθόν, το 1974 με την τουρκική εισβολή στην Κύπρο, με το παρόν του 2024 πια. Παράλληλα υπάρχει ένας άλλος άξονας, οι μαρτυρίες ανθρώπων που έζησαν με κάποιο τρόπο εκείνες τις τραγικές μέρες της εισβολής, είτε οι ίδιοι σαν θύματα, είτε μέλη της οικογένειας τους. Θα είναι δραματοποιημένες μαρτυρίες, που θα παιχτούν από guest ηθοποιούς σε κάθε επεισόδιο. Είναι πολύ έξυπνο και ενδιαφέρον αυτό το “πλέξιμο” που έχει κάνει η Βάνα Δημητρίου», είπε αρχικά η Κοραλία Καράντη.
Δείτε επίσης: Κοραλία Καράντη: Δύο μέτρα και κούκλος - Αυτός είναι ο 27χρονος γιος της με τον Τζώνη Καλημέρη
Όπως συμπλήρωσε για το ρόλο της: «Η Χριστίνα είναι μία γυναίκα που θα μπορούσε πάνω στο πρόσωπο της κανείς να προβάλλει όλες τις γυναίκες που έχουν υπάρξει θύματα πολέμου στην ιστορία. Εγώ την λέω η “ανώνυμη της ιστορίας”, σαν πολλές άλλες. Χάνει το παιδί της, μία γυναίκα της το πήρε, επειδή νόμιζε πως είναι νεκρή. Όταν ξυπνάει, δεν ξέρει τι έχει απογίνει αυτό το παιδί, αν είναι νεκρό ή ζωντανό. Το να χάσεις το παιδί σου είναι η ακρότατη απώλεια. Οι άνθρωποι που ζουν τέτοιες ακραίες καταστάσεις πολύ δύσκολα συνέρχονται. Είναι αυτό που λέμε επιστημονικά “Μετατραυματικό στρες”. Αυτή η γυναίκα δεν μπορεί να συνεχίσει τη ζωή της, το παλεύει, και κάποια στιγμή το κάνει. Κάνει και άλλα παιδιά, όμως μέσα της έχει ένα κενό».
Η ταύτιση της Κοραλίας Καράντη με τον ρόλο της
Στη συνέχεια η πρωταγωνίστρια αναφέρθηκε και στα προσωπικά της ερεθίσματα: «Επειδή έχω μεγαλώσει σε μία προσφυγική οικογένεια, οι παππούδες μου μετακινήθηκαν από τη Μικρά Ασία στην τότε Σοβιετική Ένωση, και ήρθαν στην Ελλάδα λίγο πριν τον Β' Παγκόσμιο Πόλεμο, η γιαγιά μου με την οποία μεγάλωσα και για μένα είναι σαν μάνα μου, ήταν ένα πρόσωπο που σε πολλά πράγματα μου θυμίζει την Χριστίνα. Έπρεπε να είναι δυνατή, να μεγαλώσει τρεις κόρες μόνη της, είχε το τραύμα του πολέμου, της προσφυγιάς και της αέναης μετακόμισης. Χάρη στη γιαγιά μου είναι οικείο το πρόσωπο της Χριστίνας».
Με τον πατέρα της ήρθε πιο κοντά λίγο πριν φύγει από τη ζωή, κάτι για το οποίο δήλωσε: «Προφανώς κάθε παιδί θέλει δίπλα του και τον πατέρα του και την μάνα του. Αυτά είναι πράγματα που βαραίνουν τους ανθρώπους καθώς μεγαλώνουν. Από την άλλη πιστεύω πως μπορεί να τους κάνουν πιο πλούσιους ψυχικά, πιο δυνατούς, με μεγαλύτερη ενσυναίσθηση απέναντι στα πρόσωπα που υποφέρουν».
Κλείνοντας, η Κοραλία Καράντη αναφέρθηκε στον ηλικιακό ρατσισμό που υπάρχει στον χώρο του θεάτρου και της τηλεόρασης απέναντι στις γυναίκες, η Κοραλία Καράντη είπε: «Δυστυχώς, αυτό συμβαίνει παντού, όχι μόνο στην Ελλάδα. Οι γυναίκες δεν συγχωρούνται εύκολα όταν μεγαλώνουν. Με τους άντρες είναι πιο εύκολα τα πράγματα, έχουν περισσότερες ευκαιρίες. Ο κόσμος είναι πιο εξοικειωμένος να βλέπει το πρόσωπο ενός άντρα να μεγαλώνει και να ερωτοτροπεί. Οι γυναίκες όταν περνούν ένα ορισμένο ηλικιακό όριο, αναγκάζονται να μπουν και σε άλλους ρόλους. Κάνουν τις κακές πεθερές ή μαμάδες. Η μεγάλη γυναίκα πάντα είναι επιβαρυμένη με κάτι αρνητικό».
