Άννα Μαρία Παπαχαραλάμπους: «Η απώλεια δεν συνηθίζεται, μαθαίνεις να ζεις με αυτή»
Απόλυτα ειλικρινής
Εφ' όλης της ύλης μίλησε η Άννα Μαρία Παπαχαραλάμπους στην εκπομπή «Ελένη» του Alpha. Με αφορμή τον ρόλο της στην παράσταση «Διάλεξε τον θάνατό σου αγάπη μου» στο Θέατρο Κάτια Δανδουλάκη, η ηθοποιός αναφέρθηκε στους δύο γιους που έχει αποκτήσει με τον Φάνη Μουρατίδη, στη σχέση της με τον χρόνο που περνάει, καθώς και στην πιο δύσκολη περίοδο της ζωής της, όταν έχασε τη μητέρα της.
Όσον αφορά το πρώτο σκέλος, δήλωσε για την εφηβεία που τη βιώνει μέσα από τα μάτια των παιδιών της: «Γι' αυτούς είναι φυσιολογική ηλικία, εμείς δυσκολευόμαστε να δεχτούμε ότι μεγαλώνουν, αναπτύσσονται και φεύγουν από τη στενή φωλιά μας. Περισσότερο είναι δικές μας ανασφάλειες, των γονιών», ενώ συμπλήρωσε πως δεν είναι αρνητική στο ενδεχόμενο να γίνουν ηθοποιοί.
Δείτε επίσης: Άννα Μαρία Παπαχαραλάμπους: «Ο Φάνης ήταν συνοδοιπόρος σε όλο αυτό! Είχαμε σκεφτεί να υιοθετήσουμε ένα παιδί...»
Η σχέση της Άννας Μαρίας Παπαχαραλάμπους με τον χρόνο
Όπως είπε στη συνέχεια η πρωταγωνίστρια, δεν της άρεσε να ακούει θετικά σχόλια για την εμφάνισή της: «Το θεωρούσα αρνητικό, γιατί τότε στον χώρο της υποκριτικής σήμαινε ότι δεν είσαι καλή. Τώρα αυτά τα πράγματα έχουν ξεπεραστεί, θα πάρεις τις δουλειές που αρμόζουν σ' εσένα. Θα χάσεις δουλειές επειδή είσαι ωραίος ή άσχημος, αλλά είναι το ίδιο. Δεν σημαίνει κάτι, είναι μια ταμπέλα».
Αποκάλυψε ποια ήταν η μεγαλύτερη δυσκοίλια που χρειάστηκε να αντιμετωπίσει στη ζωή της έως σήμερα. «Η πιο μεγάλη δυσκολία ήταν όταν αρρώστησε η μητέρα μου και “έφυγε”. Ήταν μικρή, 66 χρονών. Μου λείπει η επαφή, να την πάρω τηλέφωνο να της πω κάτι που έκαναν τα παιδιά, απλά πράγματα, μικρά, που όταν τα έχεις τα θεωρείς αυτονόητα. Η απώλεια δεν ξεπερνιέται, αλλά συνηθίζεται, μαθαίνεις να ζεις με αυτή», είπε χαρακτηριστικά.
Και κατέληξε όσον αφορά τον χρόνο που περνάει: «Είμαι κοντά στα 50, η σχέση μου με τον χρόνο είναι καλή. Δεν αγχώνομαι τόσο για την εικόνα, όσο για την υγεία μου. Φυσικά θέλω να δείχνω καλά, κάνω ό,τι μπορώ που να μην είναι... παραμορφωτικό. Αλλά οι άνθρωποι πρέπει να μεγαλώνουμε, έχουμε αυτήν την τύχη. Αν κοντράρεις το μεγάλωμα, είναι άδικο γι' αυτούς που δεν κατάφεραν να μεγαλώσουν ποτέ».
