Αλίκη Κατσαβού: «Τις μέρες Κώστα κάπως τα καταφέρνω, αλλά τις νύχτες...» - Ραγίζει καρδιές 4 χρόνια μετά τον θάνατο του Κώστα Βουτσά
«Ευτυχώς έχω τον Φοίβο...»
Σήμερα, Δευτέρα 26 Φεβρουαρίου, συμπληρώνονται τέσσερα χρόνια από τον θάνατο του Κώστα Βουτσά. Η τελευταία του σύζυγος, Αλίκη Κατσαβού, λοιπόν, θέλησε να τον τιμήσει και να εκφράσει κάποιες σκέψεις και συναισθήματά της.
Έτσι, δημοσίευσε στον προσωπικό της λογαριασμό στο Instagram μία φωτογραφία του και την συνόδευσε με ένα πολύ τρυφερό κείμενο, κατά το οποίο εξηγεί πως την ημέρα είναι πιο εύκολα τα πράγματα για εκείνη χωρίς εκείνον στο πλευρό της, αλλά τις νύχτες όλα αλλάζουν.
Η συγκινητική ανάρτηση της Αλίκης Κατσαβού για τα 4 χρόνια από τον θάνατο του Κώστα Βουτσά
«Αδειάζει ο κόσμος με τόσους τρόπους δίχως εσένα! Έλεγες: "από πάνω μας κυκλοφορούν μοίρες... καλομοίρες και κακομοίρες. Κι αν είσαι γκρινιάρης, κλαψιάρης και κακός σε βρίσκουν οι κακομοίρες και λένε, πάμε να του δώσουμε κι άλλη δυστυχία να τον κάνουμε για πάντα δικό μας. Κι αν είσαι γελαστός, αισιόδοξος και καλός σε βρίσκουν οι καλομοίρες και λένε πάμε να τον γεμίσουμε ευτυχία να τον έχουμε δικό μας". Τις μέρες Κώστα κάπως τα καταφέρνω να κρατώ τις καλομοίρες που είχες μαζέψει, αλλά τις νύχτες που βραδιάζει ο κόσμος χωρίς εσένα δεν τα καταφέρνω πάντα», έγραψε.
Δείτε επίσης: Ο Φοίβος Βουτσάς έγινε 7 ετών - Όσο μεγαλώνει μοιάζει τον μπαμπά του, Κώστα
Η εξομολόγηση στο Πάμε Δανάη
Η ίδια, μάλιστα, παραχώρησε συνέντευξη και στην εκπομπή του MEGA, Πάμε Δανάη, η οποία προβλήθηκε σήμερα. Σε αυτή, φυσικά, προχώρησε σε άλλη μία ιδιαίτερη εξομολόγηση για τον καλό της.
«Τον Κώστα Βουτσά τον γνώρισα όταν με φώναξαν να παίξω στο "Ένα παιδί μετράει τ' άστρα" και παρτενέρ μου ήταν εκείνος. Είναι πολύ δύσκολο το κομμάτι της απώλειας. Αυτό που δεν θα τακτοποιηθεί είναι το κομμάτι της απουσίας του από τη ζωή μου. Κρατάω σαν παρηγοριά το γεγονός ότι συναντήθηκα μαζί του, ένιωσα και έμαθα δίπλα του αυτά τα πράγματα και απέκτησα μαζί του τον Φοίβο. Ο χρόνος δε γιατρεύει, απλά κάποια στιγμή αποφασίζεις ότι δεν μπορείς να μένεις πίσω ή κάτω, επειδή ο κύκλος της ζωής και του θανάτου είναι έτσι και θα φεύγουν αγαπημένοι», είπε αρχικά.
«Δυσκολεύομαι να βρω το χιούμορ και τη χαρά της ημέρας, γιατί είμαι ένας μελαγχολικός άνθρωπος, αλλά ευτυχώς έχω τον Φοίβο που έχει πολύ χιούμορ. Ο Φοίβος μιλάει με αγάπη για τον πατέρα του, αλλά κάποιες φορές εκφράζει την στενοχώρια του για την απουσία του, χωρίς δραματικότητες και προβλήματα συμπεριφοράς. Βρίσκεται σε ένα στάδιο που θυμώνει όταν του λένε ότι μοιάζει στον πατέρα του. Ο Φοίβος μου είπε να μην πετάξω το γραφείο του Κώστα, γιατί του θυμίζει τον πατέρα του», πρόσθεσε με τρεμάμενη φωνή.
Στο τέλος σημείωσε: «Όλα μου θυμίζουν τον Κώστα σε ανύποπτο χρόνο, καμιά φορά το κάνω εγώ και συντηρώ τα πράγματα για να τον θυμάμαι. Πηγαίνουμε με τον Φοίβο στο αγαπημένο του εστιατόριο και κάνουμε βόλτες στα μέρη που πηγαίναμε μαζί. Ο Κώστας είχε μία γνήσια κι έντονη αγάπη για τη ζωή. Οι πρώτες γιορτές χωρίς τον Κώστα ήταν θλιμμένες. Εξακολουθεί να ισχύει αυτό. Η απώλεια των αγαπημένων σε κάτι τέτοια πράγματα θεριεύει το μυαλό. Η διάφορα ηλικίας ναι μεν ήταν μεγάλη, αλλά ο Κώστας δεν ήταν ένας συνηθισμένος μεγάλος και δεν τον ενδιέφερε να δει τον αρνητικό σχολιασμό. Υπήρχε, παράλληλα και ένα κύμα αγάπης. Στο δρόμο έλεγαν του Κώστα “μπράβο, τι καλό κορίτσι” για μένα».
