Γιώργος Καραμίχος: «Με έχουν απειλήσει, μου έλεγαν “θα σε βρούνε σε σακούλες” με αυτά που λες»
Τι δήλωσε για την υπόθεση των Τεμπών
Ο Γιώργος Καραμίχος, μαζί με τον σκύλο του Λούξορ, πέρασαν το κατώφλι της εκπομπής «Πάμε Δανάη» ως καλεσμένοι το πρωί της Τρίτης 27 Φεβρουαρίου, μία ημέρα πριν την επέτειο ενός χρόνου από την τραγωδία των Τεμπών. Πέρα από τον τετράποδο φίλο του, και την ιστορία που τους έδεσε, ο πρωταγωνιστής αναφέρθηκε στην ανάγκη του να θίγει σημαντικά θέματα, όπως το εν λόγω σιδηροδρομικό δυστύχημα, ενώ ανέφερε ότι στο παρελθόν έχει δεχτεί απειλές επειδή δεν μασάει τα λόγια του..
«Πάντα μιλούσα, ήταν ένας από τους λόγους που με κατηγορούσαν όλοι και μου έλεγαν “μην λες”. Η μάνα μου έλεγε “Του παλικαρά η μάνα κλαίει”. Οι περισσότεροι άνθρωποι φοβούνται. Με έχουν απειλήσει, ακόμα και για τον Δήμο Αθηναίων που υπήρχαν προβλήματα και τα έλεγα. Πάντα μιλούσα και μιλάω. Μου έλεγαν “Πρόσεξε με αυτά που λες και κάνεις, γιατί θα σε βρούνε κάπου, σε σακούλες”. Έχουν συμβεί τέτοια», είπε αρχικά ο Γιώργος Καραμίχος.
Και συνέχισε: «Χαίρομαι που η δουλειά μου αρέσει, αλλά δεν είναι εύκολο να μην έχω ελευθερία και άνεση. Ένα απ' τα λίγα θετικά είναι ότι μπορείς να χρησιμοποιήσεις αυτό το βήμα, ώστε να βοηθήσεις τους ανθρώπους που έχουν πραγματικά ανάγκη και δεν έχουν λόγο. Όταν γινόμαστε γνωστοί, η φωνή μας δεν ανήκει σ' εμάς, το στόμα μας είναι εκεί για να ακουστούν οι φωνές άλλων ανθρώπων».
Ο Γιώργος Καραμίχος για την υπόθεση των Τεμπών
Αμέσως μετά ο ηθοποιός έγινε πιο συγκεκριμένος και αναφέρθηκε στην υπόθεση των Τεμπών: «Σήμερα και αύριο κανένα κανάλι δεν θα έπρεπε να παίζει τίποτε άλλο, παρά μόνο τα Τέμπη όλο το 24ωρο, για να ασκηθεί πίεση και να κληθεί η Δικαιοσύνη, που πάσχει σε αυτή τη χώρα, να μην αφήσει ατιμώρητο το έγκλημα. Μιλάμε για ανθρώπους, και κυρίως παιδιά, που δεν γύρισαν ποτέ στο σπίτι τους. Αυτό δεν γιατρεύεται», είπε χαρακτηριστικά ο Γιώργος Καραμίχος.
Και συμπλήρωσε: «Ο χειρότερος πόνος που μπορεί να νιώσει κάποιος είναι να χάνει ένας γονιός το παιδί του, είναι χειρότερο απ' το να χάσει την ίδια του τη ζωή. Η απώλεια αυτή δεν μπορεί να συγχωρεθεί. Ο μόνος τρόπος να γίνει κάτι, είναι να υπάρξει δικαιοσύνη. Δεν μπορεί ο αρμόδιος υπουργός να βγαίνει μία εβδομάδα πριν από το δυστύχημα και να λέει ότι είναι προβοκάτσια πως δεν είναι ασφαλή τα τρένα, και την επόμενη εβδομάδα να γίνεται το δυστύχημα, να παραιτείται και μετά να τρέχει στις εκλογές και να τον ψηφίζουν. Έχουμε αυτό που αξίζουμε, αλλά καιρός είναι να αποφασίσουμε ότι αξίζουμε κάτι καλύτερο».
