Μαριώ - Η τελευταία ρεμπέτισσα αποκαλύπτει: «Παράτησα τα μαγαζιά γιατί ήθελαν να κάθομαι στα πόδια των πελατών»
«Έφευγα και τους άφηνα με ματωμένα πόδια από τις καρφίτσες»
Η ρεμπέτισσα Μαριώ βρέθηκε καλεσμένη στον καναπέ του «Στούντιο 4» και μίλησε για τις δυσκολίες που βίωσε, δουλεύοντας στα νυχτερινά μαγαζιά από μικρή ηλικία. Όπως είπε χαρακτηριστικά, ο λόγος που σταμάτησε ήταν επειδή οι επιχειρηματίες ήθελαν να κάνει κονσομασιόν.
«Δεν υπάρχει αγιοποίηση σε αυτά, θα μιλήσουμε έξω απ' τα δόντια, δεν ήταν όλα ωραία. Όταν με πήγαιναν στα πρώτα τραπέζια, δήθεν να με κεράσουν ένα ποτό, και είδα ότι ήταν πονηριές, είχα μία καρφίτσα στο σακάκι μου επάνω και τρύπαγα τα πόδια των ανδρών. Σηκωνόμουν και έφευγα από το μαγαζί, το έκανα 2-3 φορές, ήταν για να πάρεις πέντε δραχμές το ποτό», είπε αρχικά η Μαριώ.
Και συμπλήρωσε: «Είναι μία ιστορία που δεν τη λέει κανένας, και λυπάμαι που δεν τα αναφέρουν αυτά. Εγώ, όμως, δεν ντρέπομαι να πω ότι παράτησα τα μαγαζιά για τον λόγο αυτόν. Τους είπα ότι είμαι τραγουδίστρια και μουσικός, δουλεύω για να ζήσω, όχι για να περάσω την ώρα μου και να κάνω το κέφι μου. Τέλος! Έπαιρνα τα ρούχα μου κι έφευγα, τους άφηνα τους άντρες με ματωμένα τα πόδια από τις καρφίτσες».
Δείτε επίσης: Στούντιο 4: «Ήρθε στον κόσμο το πρώτο μας μωράκι, κοριτσάκι», «Κι εγώ νονός» - Ανακοινώθηκαν τα γεννητούρια στον αέρα
Η Μαριώ περιγράφει τα άγρια γλέντια που έζησε
Στη συνέχεια η ρεμπέτισσα αναφέρθηκε και σε άλλες δυσκολίες που συνάντησε τότε. «Ήταν βάρβαρο το σπάσιμο, γιατί στα δικά μας χρόνια δεν ήταν γύψινα τα πιάτα, αλλά από πορσελάνη που τα έπαιρναν από τη Βουλγαρία. Καμία τραγουδίστρια δεν κάθισε σε ένα μαγαζί, όσο κάθισα εγώ. Έζησα στην Καλύβα, με τον Χοντρονάκο τον ρεμπέτη, για 14 χρόνια σ' ένα μαγαζί. Σπάγανε και έφευγαν κομμάτια, τα χέρια μου και τα πόδια μου είναι γεμάτα σημάδια. Δύσκολο γλέντι, ερχόταν η στιγμή που έλεγες "Ε όχι ρε παιδιά, αυτό δεν είναι διασκέδαση, είναι πόλεμος"», δήλωσε η Μαριώ στο Στούντιο 4.
Για να καταλήξει: «Συναγωνίζονταν ποιος θα σπάσει τα περισσότερα. Αφού αν ερχόταν κανένας φίλος έλεγα, "Μην τυχόν μου στείλετε λουλούδια και ανοίξετε σαμπάνιες". Μου έφερναν το ποτήρι και δεν το έπαιρνα, γιατί ήξερα κάποιους ανθρώπους που ήταν φτωχοί, και έρχονταν με το υστέρημά τους. Χάλασαν σπίτια και οικογένειες... Από κάτω ομηρικοί καβγάδες για ψύλλου πήδημα, γιατί κοίταξαν κάποια γκόμενα, γιατί μπήκε κάποιος μέσα στο χορό... Εγώ τραγουδούσα για να μην ακούγεται το ξύλο».
