Το μεσημέρι της Τρίτης 3 Δεκεμβρίου στο πλατό της εκπομπής του MEGA, Πάμε Δανάη, βρέθηκε ως καλεσμένη η Ράνια Τζίμα, η οποία μίλησε για την οικογένειά της, την κόρη της, την καθημερινότητά τους, αλλά και το φλερτ…
Οι δηλώσεις της Ράνιας Τζίμα
«Έχω ξεσυνηθίσει πάρα πολύ το να βγαίνω και να ξενυχτάω και την επόμενη μέρα είμαι ένα κουρέλι της ζωής, η Ελένη θέλει να κάνει τα δικά της. Και δικαίως θέλει, γιατί άμα δεν θέλει εκείνη, ποιος θα θέλει. Η Ελένη είναι 8,5, αλλά είναι πολύ ψηλή. Καταρχήν, έχει τη δική της κοινωνικοποίηση πια. Θέλει να δει τις φίλες της, να κάνει συγκεκριμένα πράγματα. Δεν είναι σε μία ηλικία να τα κάνει μόνη της, οπότε πρέπει να πάω μαζί της εκεί που θέλει εκείνη. Δεν υπάρχει τώρα το τι θέλω εγώ.
Ο χρόνος είναι πολύ συγκεκριμένος, οπότε δεν υπάρχει Παρασκευή απόγευμα να πάω εγώ να πιώ καφέδες. Έχει πρόγραμμα. Εκτός από τα διαβάσματα, δηλαδή, που έχουν αρχίσει και έχουν γίνει πιο εντατικά… Πολλά τεστ. Δυστυχώς, είναι έτσι το σύστημα. Εμένα μου είναι τελείως ξένο όλο αυτό, γιατί εμάς δεν μας διάβαζε κανένας… Δεν έχω καμία τέτοια μνήμη. Εδώ δεν είναι έτσι», είπε αρχικά και αυτό έφερε την ερώτηση για το πότε προλαβαίνει να είναι “γυναίκα” ενώ έχει τόσους ρόλους, για να απαντήσει:
«Η γυναίκα δεν υπάρχει. Δεν βρίσκω πολύ τη γυναίκα Ράνια μέσα σε όλα αυτά. Αλλά, ρε παιδί μου, η γυναίκα Ράνια έχει πολλές πτυχές και μεγαλώνοντας παίρνεις ικανοποίηση – και μεγάλη ικανοποίηση – από όλα τα υπόλοιπα πράγματα. Δηλαδή, το να είμαι με την κόρη μου δεν είναι αγγαρεία. Το να είμαι στη δουλειά δεν είναι αγγαρεία. Δεν γίνεται αλλιώς παιδιά, αλλάζουν τα πράγματα στη ζωή. Αν θέλω χρόνο για μένα, μπορεί να πω στον Γαβριήλ ή να ζητήσω βοήθεια από τη μαμά του, η οποία έχει τρομακτική κατανόηση – δεν ξέρω αν η δική μου μαμά θα είχε τόση – και θα τους πω να κρατήσουν μία ώρα την Ελένη να κάνω κάτι που θέλω. Αν έχω πιεστεί πολύ θα το κάνω, ναι» και στη συνέχεια μίλησε για τις στιγμές που έχει γίνει viral – δείτε εδώ τα σχόλια που γράφτηκαν όταν κάπνισε μπροστά στην κάμερα.
Και έπειτα εξομολογήθηκε για τον χαρακτήρα της, μεταξύ άλλων: «Μία γυναίκα που είναι δυναμική στη δουλειά της δεν είναι απαραίτητο να είναι και στη ζωή της. Συνήθως είναι μία εικόνα άμυνας αυτή που βγάζουμε στη δουλειά, κάτι προστατεύουμε δηλαδή με αυτό, που εμείς το ξέρουμε και πιθανώς να το ξέρουν και οι άνθρωποι που ζούνε μαζί μας ή κοντά μας, αλλά αυτή είναι η αλήθεια και είναι και φυσιολογικό, δεν είναι και κακό.
Την ευαισθησία που έχει ο καθένας μέσα του δεν είναι υποχρεωμένος να την δείχνει ούτε πρέπει, αν με ρωτάς. Αν κάποιος θέλει και έχει το θάρρος να πλησιάσει, βλέπει και κάτι άλλο, ενώ όσοι δεν θέλουν, είναι κέρδος γιατί έχεις γλιτώσει περιστατικά που θα έπρεπε να είναι κοντά σου έτσι και αλλιώς. Μία φίλη μου, μου λέει “τι κάστρο είναι αυτό που έχεις”. Αλλά άμα περάσεις μέσα, είναι ωραία».
Και μιλώντας για τον δυναμισμό στη δουλειά, αποκάλυψε πως καταφέρνει να μη “λυγίζει” σε όλα αυτά τα δυσάρεστα που παρουσιάζει: «Οι δημοσιογράφοι εκ των πραγμάτων αναπτύσσουμε μία κάποια ανοχή ενός είδους και μέχρι ενός ορίου. Έτσι κι αλλιώς, για να ασχοληθούμε εμείς με κάτι, πρέπει να είναι είδηση, κάτι που εκφεύγει του μέσου όρου. Άρα όλη μέρα διαχειριζόμαστε πληροφορίες που είναι καινούριες ή πάνω από τον μέσο όρο, με ότι αυτό σημαίνει για το πώς αναπτύσσεται το μυαλό μας ή ο ψυχισμός μας.
Υπάρχουν, όμως, θέματα, τα οποία ούτε εμείς τα αντέχουμε. Θυμάμαι ένα περιστατικό από το παρελθόν που για μένα είναι αξεπέραστο, της επικαιρότητας. Ποτέ, δηλαδή, δεν μπόρεσα να το διαχειριστώ και τώρα και αυτή ιστορία με τον αστυνομικό είναι να τραβάμε τα μαλλιά μας… Η ιστορία του παρελθόντος ήταν ένα φρικιαστικό έγκλημα με θύμα ένα κοριτσάκι, τη μικρή Άνι, δεν θέλω καν να το θυμηθούμε ξανά, αλλά πάλι είχε να κάνει με παιδάκι».
«Όταν κλείνει η πόρτα του σπιτιού σου, μέσα στο σπίτι σου πρέπει να μπορείς να ανακουφιστείς. Πρώτα απ’ όλα πρέπει να μπορείς με την ησυχία σου να καταρρεύσεις αν χρειάζεται. Το παιδί καλό είναι να μην καταλαβαίνει, γιατί είναι και σε μία ηλικία πια που θα σε ρωτήσει γιατί είσαι στενοχωρημένη. Στο σχολείο δεν έχω καταλάβει να συζητάνε ειδήσεις, αλλά στο σπίτι της γιαγιάς βλέπει κάποια πράγματα στην τηλεόραση, τα πιάνει και ρωτάει.
Είδε ένα σύνθημα σε έναν τοίχο στη γειτονιά μας στη Νέα Σμύρνη, με το όνομα ενός πολιτικού, δεν μπορώ να το επαναλάβω… αλλά έρχεται με φοβερή ειλικρίνεια στο σπίτι και και μας λέει “το τάδε είναι βρισιά;” και εννοούσε το επίθετο του πολιτικού. Εκεί κολλάς, λίγο γελάς, λες ότι δεν πρέπει να τα λέμε ούτε να τα γράφουμε αυτά…
Στο σπίτι μας την ώρα του δελτίου συνήθως δεν είναι κανένας. Η κόρη μου με έχει δει στην τηλεόραση, δεν της αρέσει ποτέ η εικόνα μου, τα μαλλιά μου δεν της αρέσουν και μου λέει “μαμά, είσαι χάλια”. Έχει πολύ μακριά μαλλιά η ίδια, αλλά έχει και την αφοπλιστική ειλικρίνεια. Καταλαβαίνω ότι για την ηλικία της ίσως να φαίνεται περίεργο…», αποκάλυψε ακόμη.
Και στο τέλος μίλησαν για το φλερτ, με την ίδια να λέει: «Να μην ποινικοποιήσουμε ούτε το φλερτ, μην το πάνε στο άλλο άκρο. Αυτά είναι όλα καλοδεχούμενα έτσι κι αλλιώς. Είναι ένα ωραίο, ελαφρύ πράγμα, που είναι μια χαρά να είναι στην καθημερινότητά μας. Δεν σημαίνει απαραίτητα τίποτα παραπάνω, δεν σημαίνει ότι θα εξελιχθεί σε οτιδήποτε. Δεν κάνει κακό, σώζει ζωές.
Είναι μόνο θέμα αισθητικής και τακτ, τι σου λέει ο άλλος, πώς σου το λέει, πώς σε κοιτάζει. Υπάρχει ένα βλέμμα το οποίο είναι χαριτωμένο και παιχνιδιάρικο και υπάρχει και ένα βλέμμα που «εισβάλλει» με έναν τρόπο που δεν το θέλεις. Μπορεί να μην είναι καν λέξη, να είναι το ύφος ή το βλέμμα. Αν είναι με ωραίο, κομψό τρόπο θα το απολαύσω. Καταλαβαίνεις πότε ο άλλος ξέρει ότι μέχρι εκεί τον παίρνει. Εντάξει μωρέ, μπορεί να φταίει και το ότι δεν… κοινωνικοποιούμαι και πολύ πολύ τελευταία αλλά τα κομπλιμέντα χαρά μας δίνουν και το φλερτ επίσης.
Μου στέλνουν γλυκά, χαριτωμένα πράγματα ως επί το πλείστον. Είναι ένα πιτσιρικάς στο Instagram, μικρός σε ηλικία και μου γράφει συνέχεια “μα τι έχω πάθει;”. Του λέω μια μέρα: “να σου πω, παιδί μου, που είσαι 30 χρονών, ησύχασε, πήγαινε στη μαμά σου!”. Για μένα είναι πιτσιρικάς στα 30. Είμαι 44, για μένα είναι μικρός».