Αυτός ήταν ο πρώτος "serial killer" της Ελλάδας!

«Την έκαψα γιατί με είπε κοντό»

Αυτός ήταν ο πρώτος


Πέντε εν ψυχρώ δολοφονίες και έξι σοβαροί τραυματισμοί ήταν τα εγκλήματα που διέπραξε ο οδηγός ταξί, Δημήτρης Βακρινός, σε διάστημα ενός έτους (1995-1996) και χαρακτηρίστηκε ο πρώτος «serial killer» της Ελλάδας.

Αν και τα εγκλήματα του Βακρινού δεν είναι όλα τοποθετημένα με χρονολογική ακρίβεια, η πρώτη του δολοφονική ενέργεια φαίνεται πως έγινε στις 21 Δεκεμβρίου του 1995, όταν σκότωσε εν ψυχρώ τον Κώστα και τον Αντώνη Σπυρόπουλο. Ο δολοφόνος ένιωσε πως αδικήθηκε οικονομικά από τα δύο αδέλφια, όταν τους πούλησε ένα αυτοκίνητο για 600.000 δραχμές έναντι 700.000 που ήταν η αρχική συμφωνία.

Έτσι, αποφάσισε να πάρει πίσω το αυτοκίνητο με το αντικλείδι που είχε κρατήσει. Για κακή του τύχη την τελευταία στιγμή τον άκουσαν τα αδέλφια και άρχισαν να τον καταδιώκουν με άλλο αυτοκίνητο. Ο Βακρινός έμεινε από βενζίνη και αναγκάστηκε να σταματήσει σε ένα βενζινάδικο, όπου τον ακολούθησαν τα δύο αδέλφια.

Προσπάθησαν να τον ακινητοποιήσουν χωρίς να γνωρίζουν ότι κουβαλούσε πάνω του όπλα. Ο Βακρινός άνοιξε πυρ. Αφού άδειασε πάνω τους όλες τις σφαίρες, επέστρεψε στο αυτοκίνητό του. Πήρε ένα δεύτερο όπλο, έδωσε στα δύο αδέλφια τη χαριστική βολή και εξαφανίστηκε.

Το Μάϊο του 1996 ο Βακρινός διέπραξε έναν ακόμη φόνο. Σκότωσε τον Σεραφείμ Αγιαννίδη, γιατί, όπως ισχυρίστηκε αργότερα στην αστυνομία, «του είχε χαλάσει ένα προξενιό με μια κοπέλα που ήταν ερωτευμένος και για αυτό έπρεπε να πεθάνει».

Ο Βακρινός επισκέφτηκε το σπίτι του θύματος στο Περιστέρι φορώντας μια μαύρη κουκούλα. Ψύχραιμα χτύπησε το κουδούνι. Την ώρα εκείνη ο Αγιαννίδης απουσίαζε και η μητέρα του που είδε τον κουκουλοφόρο από το ματάκι της πόρτας, ειδοποίησε την αστυνομία. Ο δολοφόνος κρύφτηκε και περίμενε μέχρι που εμφανίστηκε ο Αγιαννίδης, τον οποίο πυροβόλησε θανάσιμα. Από τα πυρά του δολοφόνου δεν γλίτωσαν ούτε οι αστυνομικοί που είχαν φτάσει για να διερευνήσουν την καταγγελία, ούτε ο πατέρας του θύματος, που τραυματίστηκαν σοβαρά.

Ο τραυματισμός του συναδέλφου τους πείσμωσε τους αστυνομικούς, που έβαλαν σκοπό να συλλάβουν το δράστη. Εκτός από δολοφονίες, ο Βακρινός έκλεβε αυτοκίνητα και μηχανάκια. Παράλληλα εργαζόταν ως οδηγός ταξί. Η αστυνομία τον αναζητούσε παντού, αλλά δεν είχε καταφέρει να τον εντοπίσει. Η μαρτυρία μιας γυναίκας για μια από τις κλοπές του Βακρινού που ανέφερε ότι ο δράστης διέφυγε με ταξί, βοήθησε την έρευνα των αστυνομικών.

Το όνομα «Δημήτρης Βακρινός» προέκυπτε ήδη από τη δολοφονία των αδελφών Σπυρόπουλου. Οι αστυνομικοί σκέφτηκαν ότι αντικλείδι για το κλεμμένο αυτοκίνητο θα μπορούσε να έχει μόνο ο αρχικός ιδιοκτήτης του, δηλαδή ο Βακρινός.

Δημήτρης Βακρινός, σε διάστημα ενός έτους (1995-1996) και χαρακτηρίστηκε ο πρώτος «serial killer» της Ελλάδας.

Συνελήφθη στις 12 Μαΐου του 1997. Στην κατάθεση του ομολόγησε τις δύο δολοφονίες (η μία διπλή) και αποκάλυψε και άλλες τρεις.

Πρώτο θύμα του κατά συρροή δολοφόνου ήταν ο συγκάτοικός του, Παναγιώτης Δαγλιάς, που τον είχε αδικήσει σύμφωνα με τα λεγόμενά του, όταν του έκλεψε ένα κυνηγετικό όπλο. Επόμενο θύμα ήταν μια γυναίκα, η Αναστασία Σιμιτζή, που τον είχε προσβάλει αποκαλώντας τον «κοντό». Τρίτο θύμα ήταν ένας συνάδελφος του οδηγός ταξί, ο Θεόδωρος Ανδρεάδης, που τον σκότωσε γιατί δεν τον είχε αφήσει να πάρει κάποιο πελάτη στο ταξί του.

Στις 25 Μαΐου ο Βακρινός βρέθηκε νεκρός στο κελί του στις φυλακές Κορυδαλλού. Ο δολοφόνος είχε κρεμαστεί με τα κορδόνια των παπουτσιών του, προτού προλάβει να δικαστεί. Οι αστυνομικοί και οι ψυχολόγοι τον χαρακτήρισαν μανιακό δολοφόνο, παρόλο που η δράση του δεν ήταν ακριβώς ίδια με τους αντίστοιχους του εξωτερικού. Οι ειδικοί έκαναν λόγο για έναν άνθρωπο με ψυχοπαθολογικό υπόβαθρο που είχε τις ρίζες του στην τραυματική του παιδική ηλικία.

Είχε μειωμένη αυτοεκτίμηση και συμπλεγματική συμπεριφορά, γεγονός που τον οδηγούσε στο να διαπράττει φόνους για ασήμαντους λόγους, απλά και μόνο επειδή θεωρούσε τον εαυτό του αδικημένο. Το χειρότερο που θα μπορούσε κάποιος να του πει, ήταν ότι ήταν κοντός. Αυτό ισοδυναμούσε με θανατική καταδίκη, καθώς, όπως είπε σε μια αναπαράσταση, την ώρα της δολοφονίας… «ψήλωνε»....

Νίκος Μουτσινάς: "Είναι ότι καλύτερο μου έχει συμβεί!"

H αποδοχή και παραδοχή του παρουσιαστή! Για πρώτη φορά...

Ο Νίκος Μουτσινάς μίλησε ανοιχτά πρώτη φορά για την προσωπική και οικογενειακή του ζωή και αποκάλυψε: "Είναι ότι καλύτερο μου έχει συμβεί!"

Μια συνέντευξη κατάθεση ψυχής είχε δώσει ο παρουσιαστής του OPEN και ήταν πολύ... ανοιχτός σε όλα τα ερωτήματα!


Είχα την αίσθηση ότι είσαι ένας άνθρωπος μάλλον εσωστρεφής, που βγαίνει σπάνια έξω – αλλά μπορεί να έχω και λάθος αίσθηση.

Όχι, είσαι πολύ σωστή στην αίσθηση σου, κι αυτό δεν έχει αλλάξει στην ουσία του, απλά έχω κοινωνικοποιηθεί λίγο περισσότερο. Έρχομαι και από ένα πένθος τριών χρόνων και όταν είσαι γενικότερα λίγο του σπιτιού, με το πένθος μπαίνει ένα κλειδί στην πόρτα και έχεις και τη δικαιολογία σου. Τώρα πλέον έχω βγει από αυτή τη φάση. Η απώλεια της μητέρας μου δεν είναι μόνο πένθος και πόνος, υπάρχει πια και ένα κομμάτι αναμνησιακό, που φέρνει ένα χαμόγελο στα χείλη, έχει μια γλύκα. Όλο αυτό προφανώς με βοηθάει και στο να χαρώ τη ζωή.

Νιώθεις ότι έχεις τακτοποιήσει και τα ενδοοικογενειακά σου, τη σχέση με τον μπαμπά σου και τα αδέλφια σου;

Τακτοποιείται κι αυτό. Είναι ένα πολύ μεγάλο project, όχι runway, που θέλει δουλειά. Δεν μπορώ να σου πω ότι είναι όλα τέλεια, αλλά είναι όλα προς έναν ωραίο δρόμο. Έχουν αλλάξει πολύ τα πράγματα σε σχέση με πριν από πέντε χρόνια, ωστόσο ακόμα δουλεύεται, πάει λίγο αργά αυτή η διαδικασία. Δίνω χώρο στα γεγονότα που συμβαίνουν, προσπαθώ να εντοπίσω τι είναι αυτό που κάνω λάθος, γιατί είναι σίγουρο πλέον ότι κάπου κάνω κι εγώ κάποιο λάθος. Στα λέω με περηφάνια αυτά, γιατί δεν ήταν κάτι εύκολο. Μπορεί η καθημερινότητα να τρέχει, αλλά πλέον παίρνω χρόνο να σκεφτώ.

Έχει νιώσει ποτέ καταπίεση στις σχέσεις του τις ερωτικές, εξαιτίας του ότι δεν θέλει να δημοσιοποιηθούν;

Όχι. Αν είμαι καταπιεσμένος γενικότερα και δεν το έχω βρει ακόμα δεν το ξέρω. Αλλά για εμένα το προσωπικό είναι πολύ προσωπικό, δεν με ενδιαφέρει να πάω να φιληθώ και να αγκαλιαστώ στο δρόμο – υπάρχουν και δωμάτια. Είμαι αυτής της λογικής γενικά.

Δεδομένου ότι διανύει τα 40, η πατρότητα σαν πιθανή κατάσταση στη ζωή του τον έχει απασχολήσει;

Παλιότερα πέρασα τη φάση «Εγώ πότε θα γίνω πατέρας;». Τώρα είναι πιο cool όλο αυτό στο μυαλό μου. Η προσπάθειά μου είναι να καταλάβω αν είναι ένα «θέλω» μου εκατό τοις εκατό ή αν είναι μια πιο εγωιστική επιθυμία. Το ψειρίζω. Του δίνω αρκετό χρόνο. Πιστεύω μέσα μου ότι θα ήμουν πολύ καλός γονιός, αλλά οι περισσότεροι μάλλον αυτό πιστεύουν.

Η προσωπική του ζωή:

«Η προσωπική μου ζωή είναι σε μια πολύ ωραία φάση. Νιώθω ευτυχισμένος και ήρεμος. Ο φόβος της δέσμευσης, κατέληξα ότι είναι φόβος του αποχωρισμού. Δεν μου είναι εύκολο, γι’αυτό και προσπαθούσα να μη δεσμεύομαι. Στα 40 μου οφείλω να αφεθώ και να φάω τα μούτρα μου. Το κομμάτι της φιλίας αρχίζει και τελειώνει με αυτούς του ανθρώπους. Είναι πια η οικογένειά μου. Αυτό τους έτυχε τώρα.Είμαι συγγενής τους. Είναι το σημείο αναφοράς μου, είναι οι εξομολογητές μου, είναι η βάση μου, είναι ό,τι καλύτερο θα μπορούσε να μου συμβεί»

«Η προσωπική μου ζωή είναι σε μια πολύ ωραία φάση. Νιώθω ευτυχισμένος και ήρεμος. Ο φόβος της δέσμευσης, κατέληξα ότι είναι φόβος του αποχωρισμού. Δεν μου είναι εύκολο, γι’αυτό και προσπαθούσα να μη δεσμεύομαι. Στα 40 μου οφείλω να αφεθώ και να φάω τα μούτρα μου. Το κομμάτι της φιλίας αρχίζει και τελειώνει με αυτούς του ανθρώπους. Είναι πια η οικογένειά μου. Αυτό τους έτυχε τώρα.Είμαι συγγενής τους. Είναι το σημείο αναφοράς μου, είναι οι εξομολογητές μου, είναι η βάση μου, είναι ό,τι καλύτερο θα μπορούσε να μου συμβεί»