Την βλέπαμε στην τηλεόραση αλλά πέθανε μόνη! Την έφαγαν τα σκουλήκια και η ψώρα....
Σοκάρουν οι εικόνες μέσα στο γεροκομείο!
Την βλέπαμε στην τηλεόραση αλλά πέθανε μόνη και αβοήθητη η άλλοτε καλλονή, αφού την έφαγαν τα σκουλήκια και η ψώρα....
Ένα ηλικιωμένο πρώην μοντέλο πέθανε από ακάριεα ψώρας όταν τα παράσιτα μόλυναν το γηροκομείο που την φιλοξενούσε, στην Georgia.
Η ασθενής που έπασχε από άνοια, Rebecca Zeni, 93, πέθανε από «σηψαιμία οφειλόμενη σε ψώρα» στο γηροκομείο Shepherds Hill Nursing Home στο LaFayette τον Ιούνιο του 2015.
Τρόμος: Αυτό είναι το στοιχειωμένο σχολείο της Καλλιθέας!
Η οικογένεια της Zeni την είχε βάλει στο γηροκομείο το 2010 αφού είχε διαγνωστεί με άνοια. Τώρα έχουν κάνει μήνυση στο Pruitt Health που διοικεί το γηροκομείο, για αμέλεια.
Φρικιαστικές φωτογραφίες δείχνουν την Zeni καλυμμένη με ψώρα και στο δέρμα της να ζουν εκατοντάδες εκατομμύρια ακάρεα.
Το χέρι της είχε γίνει μαύρο, με μακρυά, άκοπα νύχια και καλυμμένο με νεκρό δέρμα.
Ο ιατροδικαστής που την εξέτασε πιστεύει πως πρέπει να είχε έναν πολύ επίπονο θάνατο.
Αρχεία δείχνουν πως υπήρχαν τουλάχιστον 2 ξεσπάσματα ψώρας στο γηροκομείο, το 2013 και 2015, με 35 άτομα από τους ασθενείς και τους φιλοξενούμενους να επηρεάζονται.
Η Zeni, πέθανε στις 2 Ιουνίου 2015 – 11 μέρες μετά το τελευταίο ξέσπασμα.
Ανατριχιαστικό! Αυτό το σκυλί οδηγούσε τους νεκρούς στον Άδη...
Μοιάζει ανατριχιαστικό, αλλά αυτό το σκυλί οδηγούσε τους νεκρούς στον Άδη! Δείτε το για πρώτη φορά!
Το Xoloitzcuintli ή Xolo -εν συντομία- είναι το μεξικάνικο άτριχο σκυλί και σύμφωνα με το Canadian Kennel Club, είναι μία από τις παλαιότερες και πιο σπάνιες φυλές στον κόσμο.
Ο Countess Lascelle De Premio Real ήταν κυρίως υπεύθυνος για την αποκατάσταση αυτής της σχεδόν εξαφανισμένης γηγενής φυλής, η οποία θεωρείται τώρα ο επίσημος σκύλος του Μεξικού.
Το μέγεθος της συγκεκριμένης φυλής ποικίλει (από toy και μινιατούρα ως κανονικό). Ορισμένα Xolo γεννιούνται και με τρίχωμα, ωστόσο, στην πλειοψηφία τους είναι άτριχα.
Το δυσνόητο όνομα της φυλής προέρχεται από την γλώσσα των Αζτέκων και σημαίνει «σκύλος του Θεού Χολότλ» – ο άρχοντας της ζωής και του θανάτου.
Τρόμος: Αυτό είναι το στοιχειωμένο σχολείο της Καλλιθέας!
Ήταν αυτός που, σύμφωνα με τους θρύλους, έστελνε αυτά τα ασυνήθιστα σκυλιά στον κάτω κόσμο, ώστε να γίνουν οι προστάτες των ανθρώπων μετά τον θάνατό τους και εκείνοι που θα τους οδηγούσαν στις πύλες της μετά θάνατον ζωής. Η διαδικασία κηδείας τελείωνε με τη θανάτωση του xolo και την τελετουργική κατανάλωση της σάρκας του.
Φυσικά, σήμερα ένα τέτοιο γεγονός είναι κάπως αποθαρρυντικό, αλλά επιβεβαιώνει ότι για τους αρχαίους ανθρώπους τα xolo ήταν ιερά ζώα, ένα δώρο από τον Θεό. Στο Μεξικό, εκπρόσωποι αυτής της φυλής χαρακτηρίζονται ως εθνικοί θησαυροί.
Ο άτριχος Μεξικανός διαφέρει από τις άλλες φυλές καθώς δεν αναπαρήχθη για συγκεκριμένο σκοπό αλλά με φυσικό τρόπο και ο μόνος λόγος ήταν η διατήρηση του είδους. Το όνομά του προέρχεται από το αρχαίο σκυλί Xoloti. Μέχρι το τέλος του 19ο αιώνα η φυλή έχει γίνει απλά ένας σκύλος συντροφιάς, ο οποίος είναι ευρέως γνωστός στη Λατινική Αμερική και στις Η.Π.Α.
Μπορεί να γιατρέψει τον πόνο
Στην Αμερική μια μη κερδοσκοπική οργάνωση χρησιμοποιεί για αυτό το σκοπό αυτή τη συγκεκριμένη ράτσα σκύλου για να βοηθήσει ανθρώπους που αντιμετωπίζουν χρόνιους πόνους, που προέρχονται από παθήσεις όπως είναι η ινομυαλγία που είναι ένα είδος ρευματισμού.
Πώς βοηθάει
Γενικότερα το σώμα του σκύλου έχει υψηλότερη θερμοκρασία από του ανθρώπου. Στην συγκεκριμένη ράτσα ωστόσο, επειδή δεν διαθέτει τρίχωμα, η θερμότητα μεταφέρεται πιο εύκολα όταν ο σκύλος έρχεται σε επαφή με τον άνθρωπο προσφέροντάς του ανακούφιση, ανάλογη με αυτήν μιας θερμοφόρας.
Ανατριχιαστικό! Το σώμα σου ξέρει πότε ο θάνατος είναι κοντά, και όλα ξεκινούν από τη μύτη!
Όσο περίεργο κι αν ακούγεται το σώμα σου ξέρει πότε ο Θάνατος είναι κοντά, και όλα ξεκινούν από τη μύτη...
Δεν είναι ασυνήθιστο να ακούσετε τα μέλη μιας οικογένειας να μιλούν για ένα αγαπημένο πρόσωπο που έχει φύγει μακριά. Ακούγεται επίσης συχνά η συμπεριφορά ενός ατόμου πριν πεθάνει, είναι σαν να λέει αντίο, να κλείνει παλιές εκκρεμότητες σε σχέσεις, ακόμη και να αφήνει σε κάποιον την περιουσία του. Φαίνεται σαν να γνωρίζει κάτι από πριν.
Μερικοί υποστηρίζουν ότι αυτό είναι καθαρά σύμπτωση, ενώ άλλοι είναι σίγουροι ότι οι άνθρωποι αυτοί ξέρουν πότε ο θάνατος είναι κοντά. Είναι φυσικό να προσπαθήσουμε να κατανοήσουμε το θάνατο κάποιου που αγαπάμε ή να αντιληφθούμε τι συμβαίνει σε αυτές τις τελευταίες του στιγμές. Οι επιστήμονες γνωρίζουν ότι, όταν κάποιος πεθαίνει, το σώμα αρχίζει αμέσως να καταρρέει.
Η πουτρεσκίνη, για παράδειγμα, είναι μία άσχημη και τοξική μυρωδιά, το αποτέλεσμα της αποσύνθεσης. Οι ερευνητές έχουν αρχίσει να συνειδητοποιούν οι άνθρωποι αναγνωρίζουν υποσυνείδητα αυτή την οσμή της αποσύνθεσης. Εκτός του ότι, το άρωμα, όταν απελευθερώνεται, προκαλεί μια άμεση αντίδραση.
Τα ζώα έχουν την ικανότητα να μυρίζουν το άρωμα των άλλων, προτρέποντάς τα να αντιδράσουν αναλόγως.
Αυτή είναι η αίσθηση με την οποία καταλαβαίνουν τον κίνδυνο είτε από ένα αρπακτικό ζώο ή από κάποιο μεγαλύτερο σε μέγεθος ζώο από αυτά.
Μια μελέτη που διεξήχθη από τον Arnaud Wisman, από το Πανεπιστήμιο της Σχολής Ψυχολογίας του Kent στο Canterbury, στο Ηνωμένο Βασίλειο και την Ilan Shira από το Τμήμα Επιστημών Συμπεριφοράς στο Τεχνολογικό Πανεπιστήμιο του Arkansas, στο Russellville, έχει ανακαλύψει ότι τα ζώα και οι άνθρωποι μπορεί να μην είναι και τόσο διαφορετικοί τελικά.
Η ικανότητα για την ανίχνευση χημικών μυρωδιών είναι μέρος της επιβίωσης μεταξύ των ειδών. Η απειλή του θανάτου αποκαλύπτεται μέσα από τη μυρωδιά των ανθρώπων.
Η πουτρεσκίνη είναι μια χημική ένωση που απελευθερώνεται όταν ένα σώμα αποσυντίθεται.
Έχει επίσης μια δευτερεύουσα λειτουργία ως προειδοποιητικό σήμα. Οι άνθρωποι έχουν τόσο συνειδητή όσο και υποσυνείδητη αντίδραση όταν είναι εκτεθειμένοι σε αυτό το άρωμα.
Υπήρχαν τέσσερα διαφορετικά πειράματα που διεξήχθησαν χρησιμοποιώντας πουτρεσκίνη, αμμωνία, και νερό για να μελετήσουν την αντίδραση των ανθρώπων.
Ένα από τα πειράματα που περιελάμβαναν πουτρεσκίνη ήταν σε μια τοποθεσία, όπου η άμεση ανταπόκριση των ανθρώπων ήταν να απομακρυνθούν από την περιοχή.
Κάτι αντίστοιχο συμβαίνει και με την πάλη.
Όταν τα ζώα αισθάνονται ότι βρίσκονται σε κίνδυνο, υπάρχουν μόνο δύο αντιδράσεις: ή παλέψουν με τον κίνδυνο ή να τρέξουν μακριά από αυτόν. Η μελέτη αποκάλυψε ότι και οι άνθρωποι αντιδρούν με παρόμοιο τρόπο.
Υπάρχουν και άλλες μυρωδιές στις οποίες ο άνθρωπος αντιδράει, όπως ο ιδρώτας.
Ξεχωριστές μελέτες έχουν δείξει ότι ο η μυρωδιά του ιδρώτα που εκπέμπεται από ανθρώπους οι οποίοι βρίσκονται σε άσχημη κατάσταση, αυτομάτως μας τρομάζει.
“Δεν ξέρουμε γιατί μας αρέσει ή όχι η μυρωδιά κάποιου, και δεν μπορούμε να έχουμε επίγνωση του πώς το άρωμα επηρεάζει τα συναισθήματά μας, τις προτιμήσεις και συμπεριφορές μας”, εξηγεί ο Wisman και η Shira.
“Είναι δύσκολο να σκεφτούμε ένα άρωμα ως τρομακτικό”, σχολιάζουν οι δύο κορυφαίοι ερευνητές. Αυτές οι μυρωδιές κάνουν τους ανθρώπους να έχουν περισσότερη επαφή με το περιβάλλον τους.
Η φυσική αντίδραση των ανθρώπων σε κίνδυνο δεν είναι να το αντιμετωπίσουν και να πολεμήσουν.
Οι άνθρωποι τείνουν να αποφεύγουν κάθε είδους αντιπαράθεση, είτε λεκτική ή σωματική. Οι περισσότεροι επιλέγουν να αποστασιοποιηθούν μέχρι ο καυγάς να είναι η μόνη επιλογή που απομένει.
Οι αντιδράσεις μπορεί να είναι διαφορετικές μεταξύ τους, αλλά και πουτρεσκίνη και η φερομόνη βασίζονται στη μυρωδιά.
Οι φερομόνες είναι χημικές ουσίες που απελευθερώνονται από το σώμα για να προσελκύσουν έναν σύντροφο, ενώ η πουτρεσκίνη λειτουργεί ως προειδοποιητικό σήμα. “Η πουτρεσκίνη σηματοδοτεί ένα διαφορετικό είδος μηνύματος από τις φερομόνες, αλλά οι αντιδράσεις των ανθρώπων στην πουτρεσκίνη φαίνεται πράγματι να είναι οι αντίθετες των αντιδράσεων σε πολλές φερομόνες,” εξηγούν οι ερευνητές.
Κατά τη διάρκεια της μελέτης, οι άνθρωποι δεν γνώριζαν ότι είχαν αρνητική αντίδραση στη μυρωδιά.
“Οι άνθρωποι δεν είναι εξοικειωμένοι με την πουτρεσκίνη και δεν το συνδέουν συνειδητά με το θάνατο ή το φόβο,” είπαν ο Wisman και η Shira.
