Αληθινή ιστορία: "Δεν ξέρω πώς μπορεί να συμβεί αυτό, αλλά όντως συνέβη. Το πιο τρυφερό αγόρι του κόσμου να προέρχεται από..."
Εσείς τι θα κάνατε;
Δεν ξέρω πώς μπορεί να συμβεί αυτό, αλλά όντως συνέβη. Το πιο τρυφερό αγόρι του κόσμου να προέρχεται από την πιο αυστηρή, δύστροπη, αυταρχική και σνομπ οικογένεια όλου του κόσμου. Συγκλονιστική ιστορία αγάπης!
Τα τελευταία έξι χρόνια ήταν τα πιο όμορφα αλλά ταυτόχρονα και τα πιο δύσκολα της ζωής μου. Πώς γίνεται αυτό; Πολύ εύκολα, καθώς γνώρισα τον πιο γλυκό άντρα αυτής της γης αλλά ταυτόχρονα γνώρισα και το σόι του. Δεν ξέρω πώς μπορεί να συμβεί αυτό, αλλά όντως συνέβη. Το πιο τρυφερό αγόρι του κόσμου να προέρχεται από την πιο αυστηρή, δύστροπη, αυταρχική και σνομπ οικογένεια όλου του κόσμου.
Για την ακρίβεια, άργησα να συνειδητοποιήσω τον περίγυρό του, καθώς έκανε τα πάντα για να τους κρατά σε απόσταση από εμένα. Κάπως έτσι κυλούσε τέλεια ο καιρός, τον ερωτευόμουν όλο και πιο πολύ, οπότε στην πρότασή του να μείνουμε μαζί στο σπίτι του, δέχτηκα με χαρά. Λίγα τετράγωνα πιο μακριά έμεναν οι γονείς του... τους οποίους και γνώρισα σε ένα κάλεσμα. Από το βλέμμα τους κατάλαβα πως δεν ήμουν η νύφη που ήθελαν για τον γιο τους, το καμάρι τους, τον μελλοντικό ιδιοκτήτη της τεράστιας περιουσίας τους.
Έκανα τα πάντα για να τους καλοπιάσω, να τους πείσω πως μπορεί να μην έχω σπίτια και μετρητά στην τράπεζα, έχω όμως μια μεγάλη καρδιά που έχει αγκαλιάσει τον γιο τους και είναι έτοιμη να κάνει τα πάντα για εκείνον. Τους κάλεσα σπίτι μας, τους πρότεινα να βγούμε έξω, τους θυμήθηκα σε γιορτές και επετείους, τους μαγείρεψα, τους τηλεφώνησα, τους κανάκεψα, τους νοιάστηκα. Τους... τους... τους... Εκείνοι δεν είχαν διάθεση να με δεχτούν στην οικογένειά τους και όπως φαίνεται, ποτέ δεν θα έχουν.
Όπως επίσης φαίνεται ότι δεν έχουν διάθεση να δεχτούν την οποιαδήποτε γυναίκα στη ζωή του γιου τους. Η εικόνα που έχω σχηματίσει για εκείνους δεν έχει σχέση με την εικόνα που έχω για τον γιο τους, αλλά δεν μπορώ να αμελήσω τον αντίκτυπο που έχει η παρουσία τους στη ζωή μου. Ούτε το γεγονός πως όσες φορές έχουμε τσακωθεί εκείνοι είναι η αφορμή. Και όσο περνούν τα χρόνια βλέπω πως εκείνος συνεχίζει να είναι προσκολλημένος πάνω τους, αναρωτιέμαι: Πότε είναι η κατάλληλη στιγμή για να ψάξω την έξοδο κινδύνου; Ή μήπως να μην το κάνω και να αφήσω τον χρόνο να δώσει τις απαντήσεις; Και άλλο χρόνο όμως; Πότε, αλήθεια, λήγει και αυτός; Η αγάπη πάντως -για εκείνον- δεν λήγει ποτέ.
ΠΗΓΗ: TV24
Αληθινή ιστορία: «Έσωσα τη γυναίκα μου από πυρκαγιά και την έπιασα με άλλον»
«Έσωσα τη γυναίκα μου από πυρκαγιά και την έπιασα με άλλον». H συγκλονιστική ιστορία του Πέτρου για το τέλος του γάμου του και για τον τρόπο με τον οποίο ανακάλυψε ότι η γυναίκα του τον απατά.
Φωτιά...
Με λένε Πέτρο και μέχρι πριν έξι μήνες ήμουν παντρεμένος. Μεγάλωσα και ζω σε ένα μεγάλο νησί της χώρας μας και έμαθα εκεί πως, όταν παίρνεις κάτι, πρέπει και να το επιστρέφεις. Μάλιστα στην ίδια ποσότητα. Οι γονείς μου με βοήθησαν να φτιάξω το σπίτι μου, τους βοήθησα και εγώ να αποπληρώσουν ένα δάνειο λίγο αργότερα. Ο αδελφός μου με στήριζε οικονομικά όσο σπούδαζα πυροσβέστης, τώρα και εγώ στηρίζω την κόρη του που είναι φοιτήτρια στην Αθήνα. Πήρα πολλή αγάπη από τη γυναίκα μου όταν γνωριστήκαμε, θέλησα και εγώ να της την επιστρέψω λίγο καιρό αργότερα προτείνοντάς της να με παντρευτεί. Ειδικά εκείνη την περίοδο ένιωθα πως ήμουν ο πιο ευτυχισμένος άνθρωπος στον κόσμο. Τίποτα σε αυτή τη γη δεν μπορούσε να με προειδοποιήσει πως η χαρά μου θα είχε ημερομηνία λήξης. Είχα προσέξει την αλλαγή στη διάθεση της γυναίκας μου, αλλά δεν ήθελα να δώσω ιδιαίτερη σημασία, καθώς είχε κάποια προβλήματα με τους γονείς της. Αργούσε τα βράδια, απομακρυνόταν όταν μιλούσε στο τηλέφωνο, το μυαλό της χανόταν με τις ώρες και γενικά μου έδινε πολλές αφορμές για να πιστέψω πως, ενώ ήταν δίπλα μου, στην πραγματικότητα ήταν αλλού! Ομως δεν ήθελα να το πιστέψω. Οχι για τη δική μου γυναίκα. Ευτυχώς ήταν μια περίοδος που είχε πολλή δουλειά. Ετρεχα 24 ώρες το 24ωρο και την έβλεπα ελάχιστες ώρες την ημέρα.
Θυμάμαι πως ήταν λίγο μετά τα μεσάνυχτα όταν με ξύπνησαν από την υπηρεσία μου. Είχε πιάσει φωτιά ένα αυτοκίνητο και έπρεπε να τη σβήσουμε, γιατί κυριολεκτικά απειλούσε ένα χωριό. Καθώς με είχε πάρει ο ύπνος στον καναπέ και η ώρα ήταν περασμένη, φώναξα το όνομα της γυναίκας μου, αλλά εκείνη δεν ήταν πουθενά. Ηξερα ότι θα έβγαινε, όχι όμως και ότι θα αργούσε τόσο πολύ. Ο χρόνος ήταν λιγοστός και δεν είχα ούτε λεπτό για να την ψάξω. Εφυγα σαν τον τρελό, να προλάβω την ομάδα μου. Το θέαμα όταν έφτασα στο γειτονικό χωριό θύμιζε σκηνή από ταινία. Ενα αυτοκίνητο καιγόταν ολοσχερώς. Το ζευγάρι που νωρίτερα βρισκόταν μέσα σε αυτό ήταν αγκαλιασμένο, αντάλλασσαν φιλιά και ευχαριστούσαν τον Θεό που είχαν σωθεί το τελευταίο λεπτό. Η γυναίκα ήταν κουκουλωμένη και με γυρισμένη πλάτη, δεν μπορούσα να τη δω. Τον άντρα δεν τον είχα δει ξανά στη ζωή μου. Πλησίασα για να τους μιλήσω, να μάθω πώς ξεκίνησε το συμβάν και τότε ένιωσα να χάνω τη γη κάτω από τα πόδια μου. Η γυναίκα που αντίκρισα ήταν η δική μου γυναίκα. Ο άνθρωπός μου... Γύρισα την πλάτη μου και έφυγα. Οι συνάδελφοι που την είδαν, κατάλαβαν και με άφησαν να χωθώ στο αυτοκίνητό μου και να εξαφανιστώ.
Το επόμενο πρωινό, δηλαδή λίγες ώρες αργότερα, πήγα στον δικηγόρο μου. Δεν έμαθα ποτέ τι απέγινε, αφού και τα πράγματά της ήρθε μια ξαδέλφη της και τα μάζεψε από το σπίτι. Δεν είχε και σημασία άλλωστε... Και σήμερα είμαι εδώ, πιο ήρεμος από ποτέ και μοιράζομαι αυτή την -ανόητη για κάποιους- περιπέτεια του γάμου μου. Αν είμαι ακόμα θυμωμένος; Δεν έχει νόημα. Ανθρωποι είμαστε και απλώς τραβάμε τον δρόμο μας...
ΠΗΓΗ: TV24
