Λάμψη: Τον «Ευλογητό» τον θυμάστε; Δεν πάει το μυαλό σας ποιος κρυβόταν πίσω από την μάσκα!
Αδιανόητο!
Τον Ευλογητό που βλέπατε στην σειρά του ΑΝΤ1, Λάμψη τον θυμάστε; Δεν πάει το μυαλό σας ποιος κρυβόταν πίσω από την μάσκα.
Ήταν ψυχοπαθής δολοφόνος με την μάσκα που δεν φανέρωνε το πρόσωπό του που θεωρούσε πως ήταν απεσταλμένος του Θεού στη Γη για να την καθαρίσει από τα «πάσης φύσεως κτήνη» όπως έλεγε.
Ωστόσο, όσο παιζόταν η σειρά δεν είχε δει κανείς το πρόσωπο του, ούτε γνώριζε ποιος ηθοποιός τον υποδύεται, αφού εμφανιζόταν πάντα με μάσκα.
Όταν ο Ευλογητός δολοφονήθηκε αποκαλύφθηκε ο άνθρωπος πίσω από τη μάσκα. Πρόκειται για τον ηθοποιό, Κώστα Τερζάκη.
Ηθοποιός από την «Λάμψη» έπαιξε στο «απαγορευμένο» επεισόδιο! Δεν τον θυμάται κανείς...
«Λάμψη»: Αυτή είναι η σχέση της Βίρνας και του Γιάγκου Δράκου 14 χρόνια μετά το τέλος!
Αυτή είναι η σχέση της Βίρνας και του Γιάγκου Δράκου 14 χρόνια μετά το τέλος της επιτυχημένης σειράς του ΑΝΤ1, «Η Λάμψη».
Η Κάτια Δανδουλάκη, παραχώρησε συνέντευξη στο tv Εθνος και αναφέρθηκε στην ο ρόλο της Εισαγγελέως και συζύγου του «Γιάγκου Δράκου» που αγαπήθηκε από τους τηλεθεατές.
Μάλιστα, αποκάλυψε και ποια είναι η σχέση τους σήμερα! Κάτια Δανδουλάκη: Πόσα λεφτά έπαιρνε στη Λάμψη; Η αποκάλυψη 28 χρόνια μετά!
Έχετε διατηρήσει επικοινωνία με τον Χρήστο Πολίτη;
«Όχι. Ήταν μια επιλογή του Χρήστου η απομόνωση. Επέλεξε τη μοναχικότητα και τον καταλαβαίνω απολύτως. Αποζητούσε τη μοναχικότητα και το μυαλό του και η ψυχή του.
Χρησιμοποιήσατε τη λέξη «μοναχικότητα» και όχι «μοναξιά». Ποια είναι αλήθεια η διαφορά, όπως την έχετε στο μυαλό σας;
«Τώρα ζω μόνη. Η ζωή μου είναι μοναχική στο σπίτι μου. Και παντρεμένοι με τον Μάριο, ο καθένας μας είχε μοναχικότητα. Δεν ήμουν ποτέ κοσμική. Θα πάω για παράδειγμα σε ένα μεγάλο πάρτι, αλλά θα φύγω κουρασμένη και θα πάω να φάω στο σπίτι μου. Δεν μπορώ να κάνω πράγματα σε βαβούρα. Ούτε στη χαρά ούτε στον πόνο. Από μικρή. Μοναχικότητα λοιπόν για μένα είναι η έλλειψη της ανάγκης κάποιας κολλητής παρέας. Ποτέ δεν είχα κολλητούς φίλους. Είχα πάντα ουσιαστικούς φίλους. Από την εποχή των παιδικών μου χρόνων ακόμη ή και στην πορεία με συναδέλφους και σκηνοθέτες που μπορεί να βρισκόμαστε μία φορά στα δύο χρόνια και εάν υπάρχει κάτι σημαντικό θα τα πούμε όλα. Και θα μείνει μεταξύ μας. Ετσι είναι η φιλία για μένα. Δεν έχω την ανάγκη να βρίσκεται κάποιος άνθρωπος πλάι μου».
