Γιάννης Καπετάνιος: Η αλήθεια για την καταγωγή και την ηλικία του - Δεν είναι από την Αθήνα...
Όσα δεν γνώριζες για τον αγαπημένο ηθοποιό
Ο Γιάννης Καπετάνιος είναι ένας από τους πιο αγαπητούς ηθοποιούς της τηλεόρασης και του θεάτρου. Τι δεν γνωρίζουμε ωστόσο για την ζωή του; Ποια είναι η καταγωγή και η ηλικία του;
Αυτή είναι η καταγωγή και η ηλικία του Γιάννη Καπετάνιου
Ο Γιάννης Καπετάνιος γεννήθηκε στις 11 Φεβρουαρίου του 1959 στην Χίο και είναι Έλληνας ηθοποιός του θεάτρου και της τηλεόρασης.
Η πρώτη του επαφή με το κοινό ήταν στο Φεστιβάλ «ΜΕΡΙΔΑ» της Ισπανίας, όπου συμμετείχε στο χορό με το έργο «ΙΠΠΗΣ» του Αριστοφάνη με το Θέατρο Τέχνης του Κάρολου Κουν και αμέσως μετά στην Επίδαυρο, ως πρωτοετής σπουδαστής της ίδιας Δραματικής Σχολής, από την οποία αποφοίτησε με άριστα.
Απέκτησε συγκλονιστικές εμπειρίες στα χρόνια της Σχολής, με συμμετοχές σε Φεστιβαλικές παραστάσεις και στο Θέατρο ΦΡΥΝΙΧΟΥ ΚΑΡΟΛΟΣ ΚΟΥΝ την περίοδο 1983-1988. Δείτε ωστόσο γιατί περνάει δύσκολα ο συνεργάτης του Μάρκος Σεφερλής.
Δύσκολες στιγμές για τον συνεργάτη του Μάρκου Σεφερλή, Γιάννη Καπετάνιο
Πρόσφατα ο συνεργάτης του Μάρκου Σεφερλή, Γιάννης Καπετάνιος, παραχώρησε μια πολύ αποκαλυπτική συνέντευξη και αποκάλυψε πως περνά δύσκολες στιγμές καθώς βρίσκεται κοντά σε οικονομικό αδιέξοδο λόγω της πανδημίας του κορωνοϊού.
Ωστόσο, δεν είναι η πρώτη φορά που ο Γιάννης Καπετάνιος αναφέρεται σε κάτι τέτοιο. Ο ηθοποιός είχε φτάσει σε σημείο να μην έχει λεφτά να αγοράσει ούτε ψωμί.
Οι αποκαλύψεις του συνεργάτη του Μάρκου Σεφερλή, Γιάννη Καπετάνιου
«Έτρωγα σύκα που είχα φέρει από το χωριό, μαζί με νερό, έτσι φούσκωνα και… εντάξει, ξεχνούσα την πείνα μου. Θυμάμαι μια φορά… πεινούσα πολύ, ήμουν στο Θέατρο Τέχνης κι έτρωγε ο Τάκης Παπαματθαίου σουβλάκι και μου είπε: «Θέλεις να σε κεράσω;». Εγώ ντρεπόμουν και δεν ήθελα να με κεράσει, τότε του απάντησα: “Όχι, έχω φάει” κι είχα να φάω δύο μέρες. Δεν ξεχνιούνται αυτά… Οι καινούργιοι ηθοποιοί έχουν μάθει στην καλοπέραση, εμείς είμαστε παλιά γενιά, πλέον» ανέφερε χαρακτηριστικά.
Όπως εξομολογήθηκε, στο περιοδικό Λοιπόν, τότε υπήρξε ένας άνθρωπος που τον βοήθησε ιδιαίτερα. Ήταν ένας κύριος που έφτιαχνε κρέμες και ρυζόγαλα και πάντα του φύλαγε κάποια.
«Ήμουν μόνος μου και τότε δουλεύαμε από τις 10 το πρωί στο Θέατρο Τέχνης, μετά πήγαινα στη σχολή κι έπειτα γύριζα πάλι στη Φρυνίχου, όπου φεύγαμε το βράδυ, πού να προλάβω να φάω, μήπως και είχα να φάω; Ευτυχώς, μου είχε σε μπολάκια ο άνθρωπος αυτός ό,τι περίσσευε από τις κρέμες και τα ρυζόγαλα κι έτρωγα κάτι… Ήταν ένας μεγάλος άνθρωπος, το μαγαζί έχει κλείσει τώρα… δεν ξέρω αν ζει…».
