Αιμιλία Υψηλάντη: Η τραγική ιστορία που κρύβει πίσω από το χαμόγελό της η πρωταγωνίστρια του Famagusta
Οι δραματικές στιγμές μετά την απώλεια της κόρης της
Το χειρότερο σενάριο στην Αιμιλία Υψηλάντη, της το έγραψε η ίδια η ζωή, όταν εκείνη δυο χρόνια πριν έζησε την μεγαλύτερη τραγωδία χάνοντας ξαφνικά την μονάκριβη κόρη της Μαρίνα. Τραγική ειρωνεία της τύχης, ότι σήμερα βιώνει σεναριακά μια παρόμοια ιστορία, με άλλους πρωταγωνιστές, στον ρόλο της Σοφίας Κούρτη που υποδύεται στην “Famagusta” τρέμοντας από φόβο για να μην χάσει το παιδί της ...
Η μεγάλη πρωταγωνίστρια του θεάτρου, προσπάθησε με νύχια και με δόντια να διαχειριστεί με ψυχραιμία, 2 χρόνια πριν την απώλεια της 55χρονης Μαρίνας της που έφυγε αναπάντεχα και από άγνωστα αίτια, αλλά δεν τα κατάφερε τόσο εύκολα. Μέχρι και σήμερα – μετά από ένα διάστημα 8 μηνών απουσίας - σηκώνει τον δικό της Σταυρό με αξιοπρέπεια.
Η κόρη της Μαρίνα Υψηλάντη μεγάλωσε μέσα στο θέατρο και ήταν λογικό και μοιραίο να γοητευτεί από την υποκριτική και να ακολουθήσει τα χνάρια της μητέρας της. Αποφοίτησε από την Δραματική Σχολή Αθηνών “Γιώργος Θεοδοσιάδης” και αργότερα συνέχισε τις σπουδές της στη Νέα Υόρκη. Εργάστηκε σαν ηθοποιός σε τηλεοπτικές σειρές και παραστάσεις, ενώ ασχολήθηκε και με την σκηνοθεσία και εργάστηκε σε παιδικές σειρές της ΕΡΤ. Το μελαχρινό πανέμορφο κορίτσι ήταν καρπός του έρωτά της, από τον γάμο της το 1964 με τον ναυτικό Άγγελο Υψηλάντη. Ο σύζυγός της λόγω του επαγγέλματός του ως ναυτικός, απουσίαζε μεγάλα χρονικά διαστήματα από το σπίτι, έτσι η ηθοποιός είχε διττό ρόλο, της μάνας και του πατέρα.
Δείτε επίσης: Αιμιλία Υψηλάντη - Κοραλία Καράντη: Οι πρωταγωνίστριες του Famagusta ήταν ερωτευμένες με τον ίδιο άντρα! Αυτός είναι...
Η Αιμιλία Υψηλάντη είχε μιλήσει σε συνέντευξή της στο Bovary.gr για τις δυσκολίες που πέρασε για να μεγαλώσει την κόρη της, λέγοντας χαρακτηριστικά: «Όταν έμεινα έγκυος, αποφάσισα να ασχοληθώ με το θέατρο. Η Μαρίνα μου ήταν μόλις 30 ημερών όταν άρχισα τις πρόβες για μια παράσταση, η οποία τελικά δεν ανέβηκε ποτέ. Ήταν δύσκολο το μεγάλωμα ενός παιδιού σε συνδυασμό με τη δουλειά. Άρχισε η πραγματική σχέση με τη ζωή. Εκείνη την περίοδο ήμουν μόνη μου. Ο άντρας μου ταξίδευε και οι γονείς μου είχαν πάει διακοπές, οπότε με βοηθούσε μια θεία μου, η οποία έμενε στην Ηλιούπολη. Άλλαζα τρία λεωφορεία για να πάω από την Ηλιούπολη στην Αθήνα, ώστε να είμαι στην ώρα μου στο θέατρο. Δεν με πείραξε που η παράσταση δεν ανέβηκε γιατί ήμουν νέα. Υπήρξαν εποχές που κουράστηκα, ταλαιπωρήθηκα κι άλλες εποχές που ήμουν πολύ άνετα»
Αιμιλία Υψηλάντη: Οι δραματικές στιγμές μετά την απώλεια
Τον μεγάλο πόνο που βιώνει εδώ και δυο χρόνια μετά τον αδόκητο θάνατο του παιδιού της, τον ξεπερνά σιωπηρά, δουλεύοντας αμέτρητες ώρες, είτε στο θέατρο, είτε στα τηλεοπτικά γυρίσματα. Επέστρεψε στην σκηνή του θεάτρου μετά από 8 μήνες απουσίας, παραδίδοντας μαθήματα ήθους και ευχαριστώντας όλους όσους της είχαν συμπαρασταθεί στο πένθος της, στέλνοντας μηνύματα αγάπης.
Για την δυνατή σχέση που είχαν οι δυο τους, η Αιμιλία Υψηλάντη επίσης έχει μιλήσει ειλικρινά σε συνεντεύξεις της: «Η σχέση με την κόρη μου, επειδή είχα χωρίσει και ζούσαμε οι δυο μας, είναι μια σχέση φοβερής εξάρτησης. Είναι μια σχέση μυρωδιάς. Δεν είχα τις συγκρούσεις που θα έπρεπε. Μέχρι 16- 17 χρονών κοιμόμασταν μαζί και αυτό πρέπει κάποια στιγμή να το λύσουμε, γιατί πια έχουμε μεγαλώσει. Μπορεί να με κάνει οποιαδήποτε στιγμή ότι θέλει».
Η Αιμιλία και η Μαρίνα Υψηλάντη συνεργάστηκαν αρκετές φορές στο θέατρο, σκόπευαν να κάνουν και άλλα πράγματα μαζί, αλλά δεν πρόλαβαν. Η 30χρονη κόρη της Άρτεμις σήμερα ζει και εργάζεται με την γιαγιά της ως ενδυματολόγος στο θέατρο “Αργώ”. «Την εγγονή μου την φωνάζω με το όνομα της κόρης μου» λέει η πρωταγωνίστρια της “Famagusta” μιλώντας με συγκίνηση για αυτήν. «Με την εγγονή μου είμαι πιο επιεικής και απορώ πολύ με μένα. Αντίθετα με την κόρη μου ήμουν πιο σκληρή. Σε ό,τι αφορά την κόρη μου, ό,τι ήθελα να της το μάθω το ξέρει. Με την εγγονή μου είναι διαφορετικά τα πράγματα, γιατί έχασε νωρίς τον μπαμπά της και έχει ανάγκη την οικογένεια, απολαμβάνω να κάνουμε τα πάντα μαζί, να ταξιδεύουμε, να της ανοίγω νέες πόρτες»
