Κόκκινο Ποτάμι - Open: Έχει γραφτεί στο βιβλίο το τραγικό τέλος του Μίλτου και της Ιφιγένειας - Αυτό είναι

Ανατρεπτικό τελικά το φινάλε

Αρθρογράφος: Youweekly Team
Youweekly Team
Συντακτική Ομάδα
Κόκκινο Ποτάμι - Open: Έχει γραφτεί στο βιβλίο το τραγικό τέλος του Μίλτου και της Ιφιγένειας - Αυτό είναι

Το Κόκκινο Ποτάμι, η επιτυχημένη σειρά του Μανούσου Μανουσάκη - η οποία στηρίζεται στο ομώνυμο ιστορικό μυθιστόρημα του συγγραφέα Χάρη Τσιρκινίδη και επιχειρεί να ξυπνήσει μνήμες, να αφυπνίσει συνειδήσεις και να αποδείξει ότι η θέση της Ιστορίας δεν είναι μόνο στα βιβλία και στον κινηματογράφο αλλά και στην τηλεόραση μέσα από την συχνότητα του Open- ετοιμάζεται να ρίξει αυλαία κι έχουμε το τραγικό τέλος του Μίλτου και της Ιφιγένειας.

Θα ακολουθήσει ο Μανούσος Μανουσάκης το βιβλίο ή θα δούμε ένα διαφορετικό φινάλε από τον μεγάλο σκηνοθέτη; Στο τέλος του ιστορικού μυθιστορήματος του Χάρη Τσιρκινίδη, Ιφιγένεια και Μίλτος δεν είναι μαζί. Λίγο πριν τη λήξη του πολέμου ο Μίλτος συνελήφθη, επιφυλάσσοντας για αυτόν η μοίρα ένα μαρτυρικό τέλος καθώς σκοτώνεται με βάναυσο τρόπο από τους Τούρκους.

Το τέλος του Μίλτου και της Ιφιγένειας στο Κόκκινο Ποτάμι του Opentv

Το πτώμα του, το μεταφέρουν και το ρίχνουν στο ποτάμι που βλέπουμε στην αρχή της σειράς. Το αίμα του, το βάφει κόκκινο και αυτός είναι και ο λόγος που η σειρά αλλά και το βιβλίο έχουν αυτό το όνομα. Από την άλλη η Ιφιγένεια, μετά τον ξεριζωμό επέστρεψε στο Παρίσι-όπου πρωτοπήγε το 1908 για να σπουδάσει στη Σορβόννη, μένοντας με τους θείους της Κωνσταντίνο και Ελένη Νικολαΐδη. Μόλις μαθαίνει για τον χαμό του Μίλτου λυγίζει και προδίδεται από την καρδιά της.

«Ακούστε γκιαούρηδες! Τώρα μόλις έφτασε εδώ ένας ταχυδρόμος και μου παρέδωσε ένα σημείωμα του αρχηγού μας. Σας το διαβάζω όπως είναι γραμμένο: Ο πρόεδρος της Μεγάλης Εθνοσυνέλευσης των Τούρκων, στρατηγός Κεμάλ, χορηγεί αμνηστία σ’ όλους τους Έλληνες μικρασιατικής καταγωγής και τους επιτρέπει να γυρίσουν στις οικογένειές τους και στα σπίτια τους. Ο πόλεμος τελείωσε θα ζήσουμε ειρηνικά και αδελφωμένοι. Ο Τούρκος ταγματάρχης πήρε μια βαθιά αναπνοή και συνέχισε: Λοιπόν ύστερα απ΄ αυτή την διαταγή όσοι είστε Μικρασιάτες να βγείτε απ’ τη μεριά του ποταμού, οι υπόλοιποι απ’ τη μεριά της σιδηροδρομικής γραμμής. Έχετε στη διάθεσή σας ένα λεπτό!» περιγράφει στο βιβλίο του τις τελευταίες στιγμές του Μίλτου ο Χάρης Τσιρκινίδης.

Αμέσως βγήκαν προς την πλευρά του ποταμού περίπου 700 άτομα ενώ άλλοι 150 φώναζαν πως θέλουν να βγουν αλλά είναι δεμένοι με άλλους Ελλλαδίτες. Ωστόσο, κανείς δεν πρόλαβε να μετακινηθεί και από προετοιμασμένες θέσεις άρχισαν να κροταλίζουν τα τουρκικά πολυβόλα και να θερίζουν σαν στάχυα τους 700 νέους, που τα κορμιά τους έπεφταν με παφλασμό στα νερά του Έρμου επειδή η όχθη του στο σημείο εκείνο ήταν ψηλή και απότομη. Εκεί ο Τούρκος ταγματάρχης πέρασε σαν αστραπή δίπλα από τον Μίλτο που ήταν δεμένος με άλλους και ουρλιάζοντας του έμπηξε το σπαθί βαθιά στο λαιμό του.

Πριν πέσει ο Μίλτος άψυχος, άοπλος και δεμένος, ο Τούρκος ξαναγύρισε με λύσσα και γρήγορα έδωσε μια δεύτερη σπαθιά στο μέρος της καρδιάς του. Με το Μίλτο σωριάστηκαν κάτω και άλλοι δυο που ήταν αλυσοδεμένοι μαζί του. «Ο Τούρκος ταγματάρχης σταμάτησε τ’ άλογό του ακριβώς πάνω τους. Έβγαλε το πιστόλι και πυροβόλησε και τους τρεις στο κεφάλι. Ικανοποιημένος, έστριψε το μουστάκι του και φώναξε στους στρατιώτες: ρίξτε και αυτούς τους γκιαούρηδες στο ποτάμι! Το ποτάμι πνίγηκε στο αίμα! Κι ως εκεί που έφτανε τ’ ανθρώπους μάτι έγινε Κόκκινο! Το αίμα τους το πήρε το νερό, το μετέφερε στο Αιγαίο και ύστερα τα κύματα το σκόρπισαν σ΄ όλα τα ελληνικά ακρογιάλια» περιγράφει στο βιβλίο του ο συγγραφέας το τραγικό τέλος του Μίλτου.

Η Ιφιγένεια έμενε μαζί με τους θείους της Κωνσταντίνο κα Ελένη Νικολαίδη στη λεωφόρο Γκραντ Αρμέ στο Παρίσι. Ο καιρός περνούσε και κανένα νέο δεν έφτανε σχετικά με τον Μίλτο και τα παιδιά. Στα τέλη Απριλίου 1923 ο ανθυπασπιστής και φλογερός λάτρης του αρχαίου ελληνικού πνεύματος, ο δημοσιογράφος και συγγραφέας Ρενέ Πυώ ανέφερε στο Ζαχάρωφ ότι πήρε συνεντεύξεις από Έλληνες στρατιώτες που γύρισαν από την αιχμαλωσία τους και οι οποίοι περιέγραψαν το μαρτυρικό τέλος του Μίλτου. Δύο βδομάδες αργότερα η θεία της Ιφιγένειας της αποκαλύπτει τα κακά μαντάτα. Μαθαίνοντας για το χαμό το Μίλτου η Ιφιγένεια αφήνει το σπίτι και κατευθύνεται προς την ελληνική εκκλησία του Αγίου Στεφάνου για να ανάψει ένα κερί. Αμέσως μετά περιπλανήθηκε στους δρόμους και στις πλατείες του Παρισιού. Η νέα σειρά του Μανούσου Μανουσάκη μετά το «Κόκκινο ποτάμι» - Έρχεται το 1821

Έφτασε στην πλατεία της Παναγίας των Παρισίων. Κάθισε στο ίδιο παγκάκι στο οποίο το Σεπτέμβριο του 1912 κάθισε μαζί με το Μίλτο όπου της ανακοίνωσε την απόφασή του να πάει να πολεμήσει στα μακεδονικά βουνά, στους Βαλκανικούς πολέμους. «Ούτε όμως εκεί δεν λάφρωσε η ψυχή της. Συνέχισε να περπατά. Στάθηκε πάνω στην όμορφη γέφυρα «Αλεξάνδρου ΙΙΙ» Το βλέμμα της ακολούθησε το ρεύμα των νερών του Σηκουυάνα και ο νους της πέταξε κατά το μέρος της Νορμανδίας όπου χύνονται τα νερά του… Δύο μεγάλα σύννεφα συγκρούστηκαν πάνω του από τα παλάτια του Σάγιο. Η βροχή δυνάμωσε. Η Ιφιγένεια θέλησε να επιταχύνει το βήμα της μα δεν πρόλαβε να περάσει στην απέναντι όχθη. Η καρδιά της την πρόδωσε. Λύγισαν τα γόνατά της και σωριάστηκε πάνω στο βρεγμένο τσιμέντο! Λυτρώθηκε η Ιφιγένεια! Πήγε να συντροφεύσει τον αγαπημένο της κάτω εκεί, στα σκοτάδια του Άδη» καταλήγει στο βιβλίο του ο Χάρης Τσιρκινίδης.

Το Κόκκινο Ποτάμι: Η "Ιφιγένεια" αποκαλύπτει το τέλος της σειράς

Κόκκινο Ποτάμι τέλος Ιφιγένειας και Μίλτου

Η Αναστασία Παντούση, ή αλλιώς η τηλεοπτική Ιφιγένεια από τη σειρά «Το Κόκκινο Ποτάμι» παραχώρησε συνέντευξη στο περιοδικό Τηλέραμα και τον Βασίλη Ανδριτσάνο και αναφέρθηκε στο ρόλο της, αλλά και στο σήριαλ και αποκάλυψε πότε τελειώνουν τα γυρίσματα.

Η ηθοποιός μίλησε για τον Μανούσο Μανουσάκη και τον Ιωάννη Παπαζήση, αλλά και για τα συναισθήματα που της άφησε η συμμετοχή της.

Το «Κόκκινο ποτάμι» βαδίζει προς το τέλος του. Τι συναισθήματα σας άφησε αυτή η δουλειά;

«Τα γυρίσματα ολοκληρώνονται στο τέλος Ιουνίου. Έχουν μείνει λίγες σκηνές, αλλά απαιτητικές, γιατί τώρα που φτάνουμε στο φινάλε της ιστορίας τα πράγματα γίνονται πιο δύσκολα. Θα στεναχωρηθώ πάρα πολύ που ολοκληρώνεται αυτή η δουλειά, θα μου λείψει… Ήταν ένα πολύ όμορφο και δημιουργικό ταξίδι για μένα, που μου έδωσε πολλά εφόδια για να προχωρήσω επαγγελματικά, αλλά πήρα και μαθήματα που θα χρησιμοποιήσω στη ζωή μου γενικότερα. Είχα μια πολύ καλή συνεργασία με όλους και είναι για μένα ένα κομμάτι, και καλλιτεχνικά και προσωπικά, που δεν θα ξεχάσω ποτέ».

Τι σας συγκίνησε περισσότερο στον ρόλο της Ιφιγένειας;

«Αυτό το κορίτσι δεν έχασε ποτέ το κουράγιο της, τη δύναμή της, τη θέλησή της για τη ζωή. Της συνέβησαν πολλά δύσκολα και τραγικά γεγονότα και όμως δεν σταμάτησε ποτέ να παλεύει για το αύριο! Ο έρωτας και η αγάπη της για τον Μίλτο ήταν αυτό που πραγματικά την κράταγε στη ζωή και της έδινε δύναμη, και φυσικά στη συνέχεια ο καρπός αυτού του έρωτα, το παιδί τους».