House of Fame: «Σφάχτηκαν» στο live Μεταξόπουλος - Αρσενάκος
«Σε αυτό θα έπρεπε να σκύβετε το κεφάλι»
Ένας έντονος τσακωμός προέκυψε το βράδυ της Παρασκευής στο live του “House of Fame” ανάμεσα στον Γιώργο Αρσενάκο και τον Πάνο Μεταξόπουλο.
Ο Στέφανος ερμήνευσε ένα τραγούδι του Παντελή Παντελίδη, το οποίο αφιέρωσε αμέσως μετά στη γιαγιά του. Ο Γιώργος Αρσενάκος σχολίασε πως θα έπρεπε να κάνει καλύτερη επιλογή και να αφήσει στην άκρη τους συναισθηματισμούς.
Αυτό το σχόλιο στάθηκε αφορμή να ενοχληθεί αρκετά ο Πάνος Μεταξόπουλος, ο οποίος του απάντησε: «Πρέπει να σέβεστε τον πόνο ενός παιδιού. Μπορεί να έκανε 500 φάλτσα, δεν με ενδιαφέρει καθόλου, αλλά τον λόγο που το έκανε, σε αυτό θα έπρεπε να σκύβετε το κεφάλι»
Ο Γιώργος Αρσενάκος πήρε τον λόγο και είπε: «Απόλυτα. Εγώ αυτό που είπα είναι ότι είναι θεμιτό ένας καλλιτέχνης να αφιερώνει ένα τραγούδι όπου θέλει. Είμαστε όμως σε μια ακαδημία, σε έναν διαγωνισμό και καλό είναι να επιλέγουν πιο βατά τραγούδια για να παραμείνουν. Δεν είναι σωστό να φύγουν παιδιά που έχουν ταλέντο, που έχουν ψυχή για μια λάθος επιλογή. Θεωρώ ότι ο Στέφανος πρέπει να μείνει και να μάθει από εσάς απλά πρέπει να έχει άλλο κριτήριο». Στο live στο μεταξύ, η Ελένη Φουρέιρα είχε και ένα μικρό ατυχηματάκι!
Πάνος Μεταξόπουλος: «Δεν έγινα ποτέ μεγάλος χορευτής»
Το πρωί της Πέμπτης, ο Πάνος Μεταξόπουλος βρέθηκε καλεσμένος στην εκπομπή Πάμε Δανάη και μεταξύ άλλων μίλησε για τη συμμετοχή του στο House of Fame αλλά και για την καριέρα που έκανε ως χορευτής και ως δάσκαλος μέσα στα χρόνια.
Ο ίδιος αναφέρθηκε στο νέο ρόλο του ως διευθυντής της μουσικής ακαδημίας του ΣΚΑΪ ενώ μίλησε και για τα ξεσπάσματα που τον βλέπουμε να έχει μερικές φορές.
«Περνάμε καταπληκτικά στο House of Fame La Academia. Μου αρέσει που μπήκα σε αυτή τη διαδικασία. Η τηλεόραση μου άρεσε πάντα, αλλά δεν έβρισκα πάντα την ευκαιρία να κάνω αυτό που μου αρέσει. Είναι πολύ όμορφο να έχεις να κάνεις με νέα παιδιά και τα όνειρά τους.
Όταν ξεκίνησα χορό είχα άλλη εικόνα για το χορό. Άλλαξε μετά η εικόνα μου για το τι θέλω να ακολουθήσω. Το ίδιο ισχύει και για αυτά τα παιδιά. Το θέμα είναι να βρουν μέσα από αυτό τον εαυτό τους και γιατί κάνουν ό,τι κάνουν.
Ακόμα και κάποιος που έχει έρθει για καθαρά τηλεοπτικούς σκοπούς, όταν έρθει στα δικά μου χέρια θα τον κάνω να σκεφτεί γιατί το κάνει. Να έρθει αντιμέτωπος με τον εαυτό του για να καταλάβει τι θέλει από αυτή τη δουλειά. Έχω αντιμετωπίσει πολλά παιδιά που τα ενδιαφέρει μόνο η προβολή.
Αλλά είναι όμορφη η στιγμή που μπορείς να δεις στην ψυχή του άλλου, και ας μην το καταφέρει ποτέ του. Η κοινωνία θέλει όμορφα φουσκωμένα πρόσωπα και τσιτωμένα χωριά. Εμένα μου αρέσουν οι διαφορετικοί άνθρωποι. Όταν κάποιος σου ανοίγει την πόρτα της ψυχής του, έχεις μεγάλη υποχρέωση να του βγάλεις το καλύτερό του.
Έχει περάσει πολλές φορές από το μυαλό μου αν ένα όχι δικό μου, κλείνοντας την πόρτα σε ένα παιδί, είναι λάθος. Νιώθω την ευθύνη που έχω όταν κρίνω ένα παιδί. Έχω γνωρίσει πολλά παιδιά που αγαπούσαν πολύ το χορό. Δεν έγιναν ποτέ καλοί χορευτές, αλλά έγιναν καλοί δάσκαλοι. Μαθαίνουν πώς θα οδηγήσουν κάποιον άλλο στο δρόμο που οι ίδιοι δεν κατάφεραν.
Από τη μία βλέπουμε τη ζωή των ανθρώπων σε ένα σπίτι. Από αυτή τη διαδικασία τα παιδιά περνούν μηνύματα προς τα έξω. Βλέπεις μια εικόνα της σημερινής κοινωνίας. Όταν μιλήσουμε για δουλειά, αυτά δεν υπάρχουν, το να ασχολείται κάποιος με την εικόνα του. Μπορούμε να κάνουμε πλάκα, αλλά όταν μιλάμε για δουλειά δεν μπορώ να κοροϊδέψω. Από τη μία λοιπόν τα παιδιά αυτά πληρώνουν την έκθεση, από την άλλη κερδίζουν πολλά. Αν τα παιδιά μου ήθελαν να γίνουν τραγουδιστές θα τα έστελνα σε ένα ωδείο, όχι σε ένα τηλεοπτικό παιχνίδι.
Ήμουν 17 χρονών, και οι γονείς μου είχαν χωρίσει. Μίλησα με τη μητέρα μου και της είπα ότι όταν τελειώσω το σχολείο θα γίνω χορευτής. Πήγα σε μια σχολή μετά από παρότρυνση της μάνας μου. Πήγα στο μάθημα, κοιτούσα τον μπροστινό μου και ακολουθούσα ό,τι έκανε. Σκέφτηκα που πάω τώρα. Να ανταγωνιστώ παιδιά που έχουν ξεκινήσει χορό από 5 ετών; Τελικά μεγάλος χορευτής δεν έγινα ποτέ. Αλλά πήγα δίπλα τους, τους μύρισα, είδα πώς υπάρχουν στο χώρο, πώς συμπεριφέρονται στο μάθημα. Πήρα αυτές τις γνώσεις και προσπάθησα να τις δώσω στους δικούς μου μαθητές.
Στο παιχνίδι ψηφίζει ο κόσμος, με άλλο κριτήριο. Ο κόσμος δεν ψηφίζει μόνο φωνή, ταυτίζεται και με τον χαρακτήρα. Υπάρχουν παιδιά που δεν κέρδισαν σε παιχνίδια, αλλά κέρδισαν την αγάπη του κόσμου. Έχω ξεχωρίσει κάποια παιδιά, αλλά το στοίχημα το δικό μου είναι να μην κερδίσει ένας, να κερδίσουν όλοι φεύγοντας από αυτό».
