“Εγώ με την γυναίκα μου δεν χάσαμε ποτέ..." - Ο Λευτέρης Ελευθερίου μιλά για όλα στο περιοδικό YOU
Backstage video!
Η ζωή του τους τελευταίους μήνες κινείται σε πολύ γρήγορους ρυθμούς καθώς την μοιράζει ανάμεσα στην sold out επιθεώρηση “Τι ζούμε ρε” στο Άλσος σε κείμενα της Δήμητρας Παπαδοπούλου και σε σκηνοθεσία Θοδωρή Αθερίδη και στην οικογένειά του που της έχει ιδιαίτερη αδυναμία. Ο Λευτέρης Ελευθερίου που αγαπήσαμε τηλεοπτικά στο YFSF πριν από μερικά χρόνια μιλάει στο YOU για τις δυσκολίες κατά καιρούς που βρήκε μπροστά του επαγγελματικά, ενώ στα προσωπικά δίνει την πετυχημένη συνταγή του γάμου του και της σχέσης 20 χρόνων με την σύντροφό του Τατιάνα Καλαντζή.
Από την Τζώρτζια Συρίχα
Οι κριτικές σε ένα είδος ιδιαίτερα δύσκολο όπως αυτό της επιθεώρησης, ήταν από την πρώτη στιγμή αποθεωτικές. Στην μετά εποχή απεγκλωβισμού από τα σπίτια και τον φόβο της πανδημίας, ο Λευτέρης Ελευθερίου χαίρεται σα μικρό παιδί μακριά από το αγαπημένο του νησί και τόπο καταγωγής του, τη Νάξο και απολαμβάνει το πράσινο της Αθήνας μέσα στο κατάμεστο Άλσος...
Η Δήμητρα Παπαδοπούλου ήταν μια από τις πρώτες σου συνεργασίες το 2002 με τα “Καμμένα Βούρλα”. 20 χρόνια μετά συναντιέστε ξανά στην επιθεώρηση του “Άλσους” με την sold out παράσταση “Τι ζούμε ρε”... Πως νιώθεις για αυτό;
Νιώθω πολύ τυχερός και χαρούμενος. Για να καταλάβεις πόσο τυχερός είμαι, μέσα στο κατακαλόκαιρο που βράζει το Σύμπαν, και ο περισσότερος κόσμος λείπει διακοπές, δεν μπορώ να βρω πρόσκληση ούτε για την μαμά μου που θέλει να έρθει να με δει. Με την Δήμητρα είχαμε συναντηθεί στα πρώτα μου βήματα και συναντιόμαστε 20 χρόνια μετά, σε αυτή την νέα εποχή της επιθεώρησης που έχει στήσει μια παράσταση, χωρίς σχεδόν καθόλου πολιτική χροιά, όπως γινόταν παλαιότερα στις επιθεωρήσεις. Εξάλλου πιστεύω ότι και ο κόσμος δεν νοιάζεται πια τόσο πολύ για την πολιτική σκηνή, έχει πολύ πιο βασικά θέματα που τον απασχολούν για να ασχοληθεί...
Η επιθεώρηση σαν είδος θεάτρου, γνώρισε κατά καιρούς πολλές δόξες αλλά και πολλές παρακμές. Εσείς στην συγκεκριμένη είστε πολλοί οι πρωταγωνιστές, αυτό που λέμε πρώτης γραμμής ονόματα. Πως καταφέρνετε να συνυπάρχετε χωρίς ζήλειες και αναταράξεις;
Με αγάπη, συναδελφική αλληλεγγύη και αποδοχή βάζουμε σε δεύτερη μοίρα την ανταγωνιστική μας διάθεση. Χρειάζεται κατανόηση και αμοιβαίες υποχωρήσεις προκειμένου να συνυπάρχουμε τόσοι πολλοί ηθοποιοί μαζί και καταφέραμε αυτό που παρουσιάζουμε να είναι επιτυχημένο και με διάρκεια, γιατί υπάρχει μια σκέψη η παράσταση να συνεχιστεί και τον χειμώνα. Δεν μπορώ να μην αναφέρω φυσικά σε όλη αυτή την υπέροχη δουλειά και την σημαντική παρουσία του Θοδωρή Αθερίδη, ενός καταπληκτικού συναδέλφου που έχει αναλάβει την σκηνοθεσία. Σε αντίθεση με άλλες περιπτώσεις σκηνοθετών που συναντάμε πια, ακριβώς δίπλα από το Άλσος, στην Ευελπίδων, ο Θοδωρής είναι ένας πολύ γενναιόδωρος άνθρωπος, πιθανόν από τους τελευταίους που δίνει κομμάτια του εαυτού του πάνω στην δουλειά. Αυτό του το αναγνωρίζουμε όλοι και δουλεύουμε με ηρεμία γιατί υπάρχει στο πλευρό μας.
19 χρόνια που βρίσκεσαι μέσα στον χώρο έχεις αποκομίσει περισσότερες χαρές ή λύπες;
Είναι σα να με ρωτάς εάν η Ελλάδα έχει περισσότερες ανηφόρες ή κατηφόρες... Όλα έχουν να κάνουν σε συνάρτηση με τον δικό μας χαρακτήρα, αλλά και εκείνων των ανθρώπων που συνυπάρχουν με εμάς και θα χαρακτηρίσουν μια συνεργασία άθλια ή υπέροχη. Γενικότερα στην καριέρα μου εκτός από μια συνεργασία που είχα με τον Πέτρο Φιλιππίδη και δεν ήταν καλή, στις περισσότερες δουλειές πέρασα καλά. Βέβαια δούλεψα πολύ, χρειάστηκε να αλλάξω ακόμα και κάποια κομμάτια του εαυτού μου, έμαθα να κάνω υποχωρήσεις προκειμένου να συνυπάρχω με άλλους διαφορετικούς χαρακτήρες, τέλος κόπιασα να κρατήσω τους κολλητούς μου φίλους μιας ζωής, γιατί φοβόμουν ότι θα τους χάσω λόγω των ρυθμών της ζωής μας που ήταν εντελώς διαφορετικοί.
Φιλίες μέσα από τον χώρο έκανες;
Ελάχιστες. Εξάλλου δεν είναι εύκολο να κερδίσεις φίλους μέσα από τον χώρο, χρειάζεται γενναιοδωρία. Έχω κάνει μια βαθειά τομή μέσα μου και κατάλαβα ότι όλοι οι άνθρωποι θέλουμε αγάπη, χειροκρότημα και αποδοχή. Μπορώ λοιπόν να πω ότι σήμερα έχω καταφέρει με κάποιους συναδέλφους να έχω μαζί τους μια ειλικρινή σχέση, έχει τύχει να κάτσουμε μετά την παράσταση ένα βράδυ και να λέμε τα εσώψυχά μας χωρίς να έχουμε δεύτερες σκέψεις ο ένας για τον άλλον...
Το διάστημα του κορωνοιού πως το πέρασες;
Πολύ δύσκολα, όπως πέρασαν σχεδόν όλοι οι συνάδελφοι. Χωρίς δουλειά, ενώ γινόντουσαν οικονομικές ανακατατάξεις παντού, ανέβαιναν τα νοίκια και η αγορά και εμείς έπρεπε να προσαρμόσουμε τα “θέλω” και τις ανάγκες της ζωής μας σε νέες βάσεις. Ανακαλύψαμε μεταξύ πολλών άλλων, ότι όλοι μας χρειαζόμαστε χώρο και σεβασμό δυο βασικές αρχές της ζωής μας για να σταθούν οι προσωπικές μας σχέσεις, γιατί όταν χάνεται, ειδικά ο σεβασμός, περνάς δύσκολα. Επίσης τα παιδιά μας γενικότερα δυσκολεύτηκαν πολύ, γιατί ενώ προσπαθούσαμε με χίλιους τρόπους τόσα χρόνια να τα ξεκολλήσουμε από τους υπολογιστές, με την πανδημία τα αναγκάσαμε να κάθονται πάνω από 8 ώρες σε έναν υπολογιστή. Τέλος από τα θετικά αυτής της ιστορίας θα πω ότι σε κάποια σπίτια - όχι σε όλα - συσφίχτηκαν με την συμβίωση περισσότερο οι οικογενειακές σχέσεις...
Εσύ έκανες restart στην σχέση με την γυναίκα σου Τατιάνα Καλαντζή μετά από 20 χρόνια που είστε μαζί;
Φυσικά. Μεγαλώνοντας και έχοντας κλείσει κάποιους κύκλους προσωπικής εξέλιξης της ζωής μου με οικογένεια και παιδιά, άρχισα σιγά σιγά μέσα από αυτή την παύση της φουρτούνας του επαγγελματισμού να ανακαλύπτω και άλλα πράγματα στην ζωή που δεν τα είχα παρατηρήσει. Με καθαρό μυαλό και ξεκούραστοι όπως ήμασταν, στρέψαμε την προσοχή μας σε πιο ουσιαστικά πράγματα. Βρεθήκαμε περισσότερο χρόνο μαζί με τα παιδιά μας και εννοείται ότι λύσαμε πολλά θέματα, ενώ στις όποιες προστριβές είχαμε μεταξύ μας ήμασταν alert να μην τις κάνουμε μπροστά τους.
Υπάρχει κάποια μυστική συνταγή επιτυχημένης σχέσης;
Σίγουρα χρειάζεται υπομονή και επιμονή, να καταλάβεις ότι στα δύσκολα πρέπει να στηρίξει ο ένας τον άλλον. Η Τατιάνα υπήρξε ηθοποιός και με καταλαβαίνει. Τώρα έχει αφήσει αυτό το επάγγελμα και κάνει γιόγκι σε παιδιά. Δεν ξέρω εάν υπάρχει κάποια μυστική συνταγή επιτυχημένης σχέσης σε ένα ζευγάρι, εμείς πάντως διατηρήσαμε μέσα στα χρόνια την επαφή μας και δεν χάσαμε ο ένας τον άλλον...Είμαστε μαζί από τα 23 μου και δεν έχουμε χωρίσει ποτέ. Είναι ένας εξαίρετος άνθρωπος που με έχει βοηθήσει πολύ και στην δουλειά και στα πολύ δύσκολα χρόνια. Πάντα με στήριζε και μου έλεγε ότι πρέπει να συνεχίζω να κάνω αυτή την δουλειά.
Περισσότερα στο τεύχος YOU που κυκλοφορεί
