Τέμπη: «Περιμένω να με πάρεις τηλέφωνο, όπως κάθε βράδυ και να μου πεις...» - Η σπαρακτική ανάρτηση της μητέρας του 21χρονου Τάσου
«Δεν έφτασε ποτέ! Ακόμα περιμένω»
Περίπου 10 μήνες έχουν περάσει από την ασύλληπτη τραγωδία στα Τέμπη. Επιβατικό τρένο συγκρούστηκε μετωπικά με εμπορική αμαξοστοιχία, καθώς και τα δυο τρένα κινούνταν στην ίδια γραμμή. Τα δυο πρώτα βαγόνια πήραν φωτιά με πολύς κόσμος εξαϋλώθηκε, όπως παράδειγμα οι δίδυμες αδερφές με την ξαδέρφη τους από την Καλαμπάκα. Τα θύματα της τραγωδίας έφτασαν τα 57 ανάμεσα τους πάρα πολλοί φοιτητές.
Μέχρι και σήμερα ωστόσο η τραγωδία δεν έχει τέλος! Όπως έγινε γνωστό, πριν λίγες εβδομάδες βρέθηκαν ανθρώπινα μέλη στα χαλάσματα τα οποία είναι παρατημένα και εκτεθειμένα. Μάλιστα, μια οικογένεια συγκλόνισε λέγοντας πως είναι υποψήφια για να παραλάβει μέλος του ανθρώπου που έχασε.
Πριν μερικές ώρες η μητέρα του Τάσου Κουτσόπουλου που ήταν ανάμεσα στα 57 θύματα, έκανε μια πολύ σπαρακτική ανάρτηση στο Facebook. Συγκεκριμένα, περιέγραψε τα συναισθήματα της από την ημέρα που έχασε το γιο της...
Αναλυτικά η ανάρτηση της μητέρας του Τάσου Κουτσόπουλου
«Τασούλη μου, αγόρι μου όμορφο, παιδάκι μου γλυκό, μου λείπεις πολύ. Νιώθω ότι είναι ψέμα και περιμένω να σε δω, να με πάρεις τηλέφωνο όπως κάθε βράδυ 21:00 με 22:00 για να μιλήσουμε και να μου πεις: πες κανένα νέο μαμά
Το τελευταίο τηλέφωνο που με πήρες ήταν το βράδυ που έφυγες 28/2/23. 23:05 και μου είπες «μαμά κοιμήσου θα αργήσω να φτάσω…» Και σου είπα πάρε με όταν φτάσεις θα περιμένω…
Και μετά σιωπή και μετά η καταστροφή, η κόλαση που αντίκρισα στα Τέμπη και που έψαχνα να σε βρω ανάμεσα στα άλλα παιδιά που έφευγαν, η αναμονή στο νοσοκομείο ακούγοντας τα ονόματα των επιζώντων… Ήλπιζα πως θα σε βρω πως ήσουν κάπου, κορόιδευα τον εαυτό μου.
Έφυγες? Όχι σε σκότωσαν και σκότωσαν όλη την οικογένεια μας μείναμε σε εκείνο το βράδυ που έφυγες και με ρώτησες «στεναχωριέσαι μαμά?» Στεναχωριέμαι παλικάρι μου, γιατί σε πρόσεχα πάντα και σε προστάτευα αλλά δεν μπόρεσα να κάνω τίποτα ΣΥΓΝΏΜΗ.
Σου στέρησαν τη ζωή, τα όνειρα σου μας κατέστρεψαν εμάς και τόσες άλλες οικογένειες και όμως κοιμούνται ήσυχοι χωρίς καμία τύψη, χωρίς σεβασμό, χωρίς καμία τιμωρία για να αισθανθούμε ότι συμμερίζονται τον πόνο μας, τίποτα αγόρι μου.
ΔΕΝ ΈΦΤΑΣΕΣ ΠΟΤΕ.
ΠΕΡΙΜΕΝΩ ΑΚΟΜΑ.
Σ’ ΑΓΑΠΆΩ όσο δεν φαντάζεσαι και
ΜΟΥ ΛΕΊΠΕΙΣ τόσο πολύ!!!
Τάσο μου θα σου πω αυτό που σου έλεγα και σου έγραφα πάντα Σ ΑΓΑΠΏ ΠΟΛΎ μόνο που εσύ δεν μου απαντάς… κι εγώ Σ αγαπάω μαμά».
