Γιώργος Βάλαρης: "Είχε δυστροπία η Μουτίδου, δεν συνεργαστήκαμε καλά"
Αποκάλυψε τα πάντα για τη δύσκολη συνεργασία τους
Ο Γιώργος Βάλαρης, σκηνοθέτης και συγγραφέας μίλησε στη κάμερα του Πρωινού και δήλωσε πως η πιο δύσκολη συνεργασία του ήταν αυτή με τη Σοφία Μουτίδου.
Μάλιστα, δεν θα ήθελε να συνεργαστεί ξανά μαζί της και συγκεκριμένα δήλωσε: «Η μόνη δύσκολη συνεργασία μου ήταν με τη Σοφία Μουτίδου. Ήταν ο μόνος άνθρωπος που με έβγαλε κυριολεκτικά από τα ρούχα μου. Είχε μια δυστροπία η Σοφία Μουτίδου και δεν συνεργαστήκαμε καλά.
Κάναμε χρόνια να μιλήσουμε, αλλά συνεργαστήκαμε πέρυσι για την παραγωγή του Stand Up Comedy. Για τη Σοφία δεν νομίζω ότι θα ήθελα να δουλέψουμε και να τη σκηνοθετήσω αυτή τη στιγμή». Μάλιστα, ακόμα ένας πρώην συνεργάτης της, έκανε παράπονα για την ηθοποιό.
Δείτε τη συνέντευξη του Γιώργου Βάλαρη
Ποιος είναι ο Γιώργος Βάλαρης;
Γεννήθηκα στη Βενεζουέλα από μετανάστες γονείς, ήρθα στην Ελλάδα μικρός, μεγάλωσα στο Αγρίνιο, σπούδασα Αγγλική φιλολογία και παράλληλα στη Δραματική Σχολή του Εθνικού θεάτρου. Κατόπιν σεμιναριακές σπουδές πάνω στο σενάριο σε Αγγλία και Αμερική. Αρχικά εργάστηκα ως ηθοποιός στο Εθνικό θέατρο και μετά άρχισε το φλερτ με το σενάριο και τη σκηνοθεσία στο ελεύθερο θέατρο. Τώρα πια δηλώνω σκηνοθέτης , ηθοποιός συγγραφέας -μεταφραστής και παραγωγός στο θέατρο που είναι ο μέγας έρωτας ζωής
Πώς βρεθήκατε στα μονοπάτια του θεάτρου;
Το ίδιο με διάλεξε θα έλεγα. Νιώθω τυχερός που ανήκω σε μια από τις τελευταίες γενιές που έζησαν και αγάπησαν το θέατρο και όχι τη ματαιοδοξία της τηλεόρασης. Το Εθνικό θέατρο και η Δραματική Σχολή του ήταν όνειρο ζωής. Είχα την τύχη πριν μπω να συναντήσω την Αντιγόνη Βαλάκου που με οδήγησε στη Δραματική Σχολή του Εθνικού αρχικά ως ακροατή. Μετά πέρασα από εξετάσεις και φοίτησα, έχοντας μεταξύ άλλων δασκάλους όπως την Ελένη Χατζηαργύρη, τον Νίκο Τζόγια, τον Ιάκωβο Ψαρρά κ.ά. Ξεχωρίζω τον Γιώργο Μιχαλακόπουλο που μας δίδαξε ήθος, αγάπη για τη δουλειά, καλοσύνη και ποιότητα.
Τον ευχαριστώ πάντα και τον μνημονεύω σε κάθε μου σκηνοθεσία. Παρακολουθούσα τότε σαν μαθητής του Εθνικού, τις μεγάλες παραγωγές με τόσο δέος… Θυμάμαι είχα την τύχη να δω την τελευταία παράσταση του Μινωτή «τη θυσία του Αβραάμ» στην Κεντρική σκηνή και έχω ανεξίτηλη εκείνη την εικόνα. Το αγαπώ το θέατρο με πάθος, είναι η ζωή μου χωρίς υπερβολή…
