Κατερίνα Πεφτίτση: «Είχα πάθει κατάθλιψη και σιχαινόμουν το σώμα μου»
Η εξομολόγηση της για το πρόβλημα υγείας της και τα παραπάνω κιλά
Το βράδυ της Τετάρτης, η Κατερίνα Πεφτίτση βρέθηκε καλεσμένη στα «Μεσάνυχτα» το βράδυ της Τετάρτης και μέσα σε όλα αναφέρθηκε στην δύσκολη περίοδο που βίωσε όταν πήρε κάποια παραπάνω κιλά ενώ πριν μέρες ανακοίνωσε on air τον χωρισμό της.
Αυτά δήλωσε η Κατερίνα Πεφτίτση για το πρόβλημα υγείας και την μάχη της με τα κιλά
Το μοντέλο είπε χαρακτηριστικά: «Ήμουν πάντα τσουπωτή… Σταμάτησα τον χορό γιατί είχα πρόβλημα στα πόδια, κότσι που ήταν αισθητικά αποκρουστικό. Και εγώ η ίδια το έβλεπα. Ήταν κληρονομικό, αλλά ταυτόχρονα είχε να κάνει και με τους τένοντες. Ο γιατρός μου είπε ότι έπρεπε να αφαιρεθεί χθες.
Έπρεπε να κάνω αυτήν την επέμβαση για να μην έχω δυσλειτουργία στα πέλματα. Χρειάστηκε να καθίσω αρκετό καιρό στο κρεβάτι και μετά σε αναπηρικό καροτσάκι για κάποιο διάστημα. Εκεί κατάλαβα τι περνάνε οι άνθρωποι σε αναπηρικό καροτσάκι. Έβλεπα κάποιους ανθρώπους να λένε “κρίμα είναι τόσο όμορφη”. Ήταν λύπηση κι εγώ είχα πρόβλημα για λίγο.
Πάντα έτρωγα, ποτέ δεν στερήθηκα φαγητό, αλλά σταμάτησα την άσκηση. Ο γιατρός μου είχε πει πλήρη ακινησία. Είχα πάθει κατάθλιψη σε αυτό το σημείο, σιχαινόμουν το σώμα μου. Ήθελα κάποιον να με βγάλει από αυτό και με έβγαλε η φίλη μου. Είχα βάλει αρκετά κιλά. Όχι όσα έχω τώρα, λιγότερα.
Αλλά στα μάτια μου ήταν λες και με τσίμπησε μέλισσα. Σιχαινόμουν το σώμα μου. Με τα πολλά κιλά που πήρα, μετά είπα ότι θα πάω να κάνω γαστρικό μανίκι. Είχα λαιμαργία, έδωσα πολλά λεφτά σε διατροφές. Μετά όμως αποδέχθηκα τα κιλά μου. Θυμάμαι να είμαι μπροστά στο καθρέφτη και να λέω “αυτή είμαι”, αγκαλιάζοντας το σώμα μου. Στην αρχή ντρεπόμουν να έρθω και σε ερωτική επαφή με τον σύντροφό μου» κατέληξε η Κατερίνα Πεφτίτση.
Η Κατερίνα Πεφτίτση αναφέρθηκε και στην δύσκολη οικονομική κατάσταση που βίωσε
«Είναι το όνειρό μου να κάνω τον κόσμο να γελάω. Από μικρή έλεγα ότι ήθελα να γίνω ηθοποιός. Είμαι ένα άτομο που πεισμώνει. Πήγα σε Μουσικό Γυμνάσιο-Λύκειο που αγάπησα περισσότερο το θέατρο. Οι γονείς μου στην Πιερία ήθελαν να κάνω κάτι.
Εγώ δεν άκουσα τίποτα. Ήμουν πολύ αντιδραστικό παιδί γιατί ήθελα να τραβήξω την προσοχή των γονιών μου που είχαν χωρίσει όταν ήμουν τετάρτη δημοτικού. Πήγαινα σε σπίτια φίλων μου και ήθελα να νιώσω οικογένεια», ανέφερε αρχικά.«Όταν άρχισα να παίζω σε παραστάσεις κατάλαβα ότι το χειροκρότημα και το γέλιο του κόσμου με χαροποιεί. Προσπάθησα πολύ σε αυτόν τον χώρο. Ήρθα στην Αθήνα στα 18 για να κυνηγήσω το όνειρό μου. Είχα τρέλα, είχα μόνο το όνειρό μου. Δούλευα καλοκαίρι για να μαζέψω κάποια χρήματα για να το κάνω αυτό. Η μητέρα μου αντιδρούσε. Το όχι για μένα δεν υπήρχε.
Ήρθα στην Αθήνα χωρίς στον ήλιο μοίρα. Πέρασα από διάφορα πράγματα. Θυμάμαι ότι για ένα διάστημα δεν είχα χρήματα και δεν μπορούσα να μιλήσω στη μητέρα μου και έμεινα ένα διάστημα στον δρόμο. Δεν είχα για το ενοίκιο. Κοιμόμουν στο παγκάκι. Περίμενα τα αποτελέσματα και είπα ότι δεν θα φύγω. Βγήκαν τα αποτελέσματα από το Εθνικό, δεν πέρασα στην πρώτη φάση. Μπήκα σε άλλη σχολή».
