Γιάννης Κουκουράκης: «Δεν χρειάζεται να έχεις μπιροκοιλιά και καράφλα για να θεωρηθείς καλός ηθοποιός»

Η ατάκα που του είπαν σε οντισιόν και τον εξόργισε

Αρθρογράφος: Ίρις Βίλα
Ίρις Βίλα
Youweekly Editor
Γιάννης Κουκουράκης: «Δεν χρειάζεται να έχεις μπιροκοιλιά και καράφλα για να θεωρηθείς καλός ηθοποιός»

Τον ηθοποιό Γιάννη Κουκουράκη γνωρίσαμε καλύτερα μέσα από την τηλεοπτική σειρά «Άγριες Μέλισσες» του ΑΝΤ1. Ο ίδιος μάλιστα έδωσε μια αποκαλυπτική συνέντευξη στο "Βημαgazino" και μέσα σε όλα αναφέρθηκε σχετικά για την παράσταση «1821 - Η Επιθεώρηση».

Κύριε Κουκουράκη, η παρά­σταση «1821 - Η Επιθεώρηση» όπου παίζετε από τη μία χαρί­ζει άπειρες στιγμές γέλιου, από την άλλη μοιάζει με ένα σκλη­ρό χαστούκι στη νοοτροπία του νεοέλληνα, αποκαθηλώνοντας εθνικούς μας μύθους.

«Νομίζω ότι μια επιθεώρηση έχει πάντα και τα σκληρά και τα πιο ανάλαφρα μέρη της. Η παρά­σταση αυτή δεν έχει στόχο ούτε να αποκαθηλώσει τους ήρωες του 1821 ούτε τίποτα τέτοιο. Αν υπάρχει ένας στόχος, αυτός είναι η αφύπνιση για τα κακώς κείμε­να του σήμερα, πατώντας πάνω στη δική μας νοοτροπία. Από αυ­τή την άποψη, δεν μπορώ να πω ότι υπάρχει κάτι σκληρό. Νομίζω γενικά ότι αυτή η παράσταση εί­ναι και μια πρόταση να επανα­προσδιοριστεί και η επιθεώρηση ως είδος. Να ειπωθούν κάποια πράγματα με διαφορετικό στυλ και τρόπο. Αν δεν απατώμαι, την τελευταία φορά που παίχθηκε επι­θεώρηση ήταν πριν από τουλάχι­στον δέκα χρόνια».

Στο δικό σας κεντρικό νούμε­ρο, «Μη μας τηράτε πλέον», εσείς υποδύεστε τον Καραϊ­σκάκη και ο Γιώργος Γάλλος τον Κολοκοτρώνη.

«Ναι. Το εντυπωσιακό είναι ότι μέχρις ενός σημείου ουσιαστικά το κείμενο είναι οι πραγματικοί λόγοι των δύο ηρώων. Και εγώ αρχικά δεν το είχα συνειδητο­ποιήσει, θα νόμιζε κανείς ότι κάποιος έβαλε τους δύο ήρωες να συνομιλούν. Κι όμως, είναι δικά τους λόγια. Δεν μπορώ να πω ότι νιώθω δέος γιατί υποδύο­μαι τον Καραϊσκάκη, καθώς αυ­τό συμβαίνει στο πλαίσιο μιας επιθεώρησης, που γίνεται μεν με απόλυτο σεβασμό, αλλά εμείς καλούμαστε να επικοινωνήσουμε το χάος του σήμερα...».

Γιάννης Κουκουράκης

Ένα πολύ σκερτσόζικο νούμερο είναι αυτό στο οποίο παρουσι­άζετε σκηνές από την Επανά­σταση όπως θα τις σκηνοθε­τούσαν ο Γιάννης Οικονομίδης, ο Γιώργος Λάνθιμος, αλλά και ο Χριστόφορος Παπακαλιάτης, αντίστοιχα. Εσείς μάλιστα βρί­σκεστε στη σκηνή με τη Μίρκα Παπακωνσταντίνου. Πώς είναι αυτή η συνύπαρξη;

«Απολαυστική. Ξαφνικά βρίσκε­σαι στη σκηνή με ανθρώπους που έβλεπες μικρός. Δηλαδή δεν φα­νταζόσουν ότι κάποια στιγμή θα ήσουν συνάδελφος με τη Μίρ­κα ότι θα κάνετε χαβαλέ εκτός σκηνής. Είναι μια ηθοποιός πολύ δοτική. Δίνει στον συμπαίκτη της χώρο. Για εμένα αυτό είναι και το θέατρο: ο ένας πιάνεται από τον άλλον για να δημιουργήσει κάτι. Εκτός σκηνής η Μίρκα με πειράζει και μου λέει συνέχεια ότι είμαι τρελός. Και μπορεί και να έχει δίκιο», (γέλια).

Αγαπάτε την κωμωδία;

«Πάρα πολύ».

Φαντάζομαι ότι λόγω φιζίκ θα ήταν μάλλον πιο εύκολο για εσάς να επαναπαυθείτε κυρίως σε ρό­λους ζεν πρεμιέ...

«Αυτό δεν το κατάλαβα ποτέ. Τι πάει να πει; Να το παίζει κάποιος όμορφος; Να το παίζει Τζον-Τζον; Εντάξει, η εξωτερική εμ­φάνιση υπάρχει. Άλλος είναι κο­ντός. Άλλος είναι ψηλός. Άλλος με κοιλιακούς. Αν επενδύσεις μό­νο σε αυτή, μάλλον πρέπει να κά­νεις μια άλλη δουλειά. Πάντως, η αντίληψη ότι ένας "ωραίος" δεν μπορεί να κάνει και πολλά στο θέατρο είναι ελληνικό κλι­σέ. Όχι, δεν χρειάζεται να έχεις μπιροκοιλιά και καράφλα για να θεωρηθείς καλός ηθοποιός. Μπορεί ένας πολύ όμορφος άν­δρας, μια πολύ όμορφη γυναίκα, να πάρουν το βραβείο Χορν και το Μερκούρη, αντίστοιχα. Και εκφράζομαι έτσι χονδροειδώς γιατί δεν ξέρω πώς έχει περάσει στη συνείδηση των ανθρώπων του χώρου ότι η ποιότητα και η εργατικότητα συνδυάζονται με μια παραίτηση. Λάθος».

Εσείς βιώσατε ρατσισμό λόγω εμφάνισης;

«Στα πρώτα μου βήματα, αλλά είχα την "αυθάδεια"-ευθύτητα να το αντιμετωπίσω. Θυμάμαι, πάω στην οντισιόν και ήταν του στυλ: "Πέρα από τα μπράτσα, έχεις να μας δείξεις και κάτι;". Ανέβηκα, έκανα αυτό που μου ζήτησαν και τελικά μου λένε: "Σε παίρνουμε. Μας άρεσες πο­λύ". "Ναι, αλλά εμένα δεν μου αρέσετε" είπα και έφυγα».


Πέρα από το να παίζετε, γράφετε κιόλας. Στο διάστημα της προη­γούμενης καραντίνας μάλιστα, ολοκληρώσατε ένα ακόμα θεα­τρικό έργο...

«Ναι, είναι το τρίτο που έγραψα. Και πάλι πρόκειται για κωμωδία. Τα δύο προηγούμενα τα έχω ανε­βάσει στα Χανιά, από όπου κατάγομαι. Έχω ωραία σχέδια για αυτό το νέο έργο. Απλώς δεν εί­ναι ακόμη ανακοινώσιμα».

Ο Γιάννης Κουκουράκης αποκάλυψε γιατί δεν έκανε το εμβόλιο κατά του κορωνοϊού

Συνέντευξη στο "ΒΗΜΑgazino" παραχώρησε ο Γιάννης Κουκουράκης. Ο ηθοποιός μίλησε για όλους και για όλα, ενώ αποκάλυψε γιατί δεν έκανε το εμβόλιο για τον κορονωϊό αλλά αναφέρθηκε στην τρίτη σεζόν της σειράς «Άγριες Μέλισσες».

Ήταν πιο εύκολο λόγω εμφάνισης να επαναπαυθεί κυρίως σε ρόλους ζεν πρεμιέ;

Αυτό δεν το κατάλαβα ποτέ. Τι πάει να πει; Να το παίζει κάποιος όμορφος; Να το παίζει Τζον Τζον; Εντάξει, η εξωτερική εμφάνιση υπάρχει. Άλλος είναι κοντός, άλλος ψηλός, άλλος με κοιλιακούς. Αν επενδύσεις μόνο σε αυτή μάλλον πρέπει να κάνεις μια άλλη δουλειά. Πάντως η αντίληψη ότι ένας ωραίος δεν μπορεί να κάνει και πολλά στο θέατρο είναι ελληνικό κλισέ. Όχι, δεν χρειάζεται να έχεις καράφλα και μπιροκοιλιά για να θεωρηθείς καλός ηθοποιός. Μπορεί ένας πολύ όμορφος άνδρας, μια πολύ όμορφη γυναίκα, να πάρουν το βραβείο Χορν και το Μερκούρη αντίστοιχα. Και εκφράζομαι έτσι χονδροειδώς γιατί δεν ξέρω πώς έχει περάσει στη συνείδηση των ανθρώπων του χώρου ότι η ποιότητα και η εργατικότητα συνδυάζονται με μια παραίτηση. Λάθος”.

Βιώσατε τον ρατσισμό λόγω εμφάνισης;

Στα πρώτα μου βήματα είχα την αυθάδεια – ευθύτητα να το αντιμετωπίσω. Θυμάμαι πάω στην οντισιόν και ήταν του στιλ: “πέρα από τα μπράτσα έχεις να μας δείξεις και κάτι;”. Ανέβηκα, έκανα αυτό που μου ζήτησαν και τελικά μου λένε “σε παίρνουμε. Μας άρεσες πολύ”. “Ναι, αλλά εμένα δεν μου αρέσετε” είπα και έφυγα.

Τρίτος κύκλος για τις Άγριες Μέλισσες. Θα συνεχιστεί η επιτυχία;

Δεν υπάρχει λόγος να μην συνεχιστεί. Η συγγραφική ομάδα έχει αποδείξει ότι μπορεί να μας εκπλήσσει συνεχώς. Το στοίχημα είναι μεγάλο και πάλι.

Ο Κωνσταντής στον τρίτο κύκλο θα γίνει ιδιοκτήτης μπουάτ;

Δεν έχω ιδέα. Τα επεισόδια τώρα γράφονται. Δεν είμαι από εκείνους που τους αρέσει να τηλεφωνούν και να ρωτάνε. Μου αρέσει να ανακαλύπτω.


Οι Άγριες Μέλισσες άλλαξαν τη ζωή σας; Φαντάζομαι ότι πλέον δεν μπορείτε να αγοράσετε έναν καφέ και να περάσετε απαρατήρητος…

Κάποιος άλλος μπορεί να γουστάρει, αλλά για εμένα είναι ακόμα περίεργο συναίσθημα το να σε αναγνωρίζουν στο δρόμο. Πολλές φορές, μάλιστα, σε αντιμετωπίζουν και διαφορετικά. Μπορεί κάποιος π.χ. να σου δώσει τη σειρά του σε μια ουρά. Αυτό μου προκαλεί αμηχανία. Το χειρότερο είναι να σε τραβούν φωτογραφίες χωρίς να σε ρωτήσουν. Για μένα είναι μεγάλη αγένεια. Και εγώ θα απαντήσω όπως πρέπει. Δεν θα σκεφτώ ότι είμαι αναγνωρίσιμος. Δεν έχω αυτό το φίλτρο, ούτε θα το αποκτήσω, νομίζω. Πρέπει να καταλάβει ο άλλος ότι αυτό δεν είναι καθόλου ωραίο. Δεν είσαι αξιοθέατο, ούτε είσαι ζώο σε τσίρκο για να σε βγάζει φωτογραφίες. Όλα θέμα προσέγγισης είναι. Η ευγένεια νικά.


Νιώσατε με τη μεγάλη επιτυχία της σειράς να παίρνουν τα μυαλά σας αέρα;

Όχι. Πιστέψτε με, αν την είχα δει κάπως, θα το παραδεχόμουν. Αλλά απαντώ όχι και βάζω το χέρι μου στη φωτιά γι’ αυτό. Δεν ξεχνώ πώς ξεκίνησα. Δουλεύω από τα 11 μου σε ταβέρνες, σε ελιές, σε χωράφια στο χωριό. Γενικά, πάντως, δεν υπάρχει κανένας λόγος για να την ψωνίσει ο οποιοσδήποτε. Όσοι καβάλησαν το καλάμι μην ξεχνούν ότι στη Βουλγαρία και στην Αλβανία είναι άγνωστοι. Άντε να φτάσει η χάρη τους στον Βορρά μέχρι τη Θεσσαλονίκη και στο Νότο μέχρι την Κρήτη και τη Γαύδο. Πιο νότια και πιο βόρεια δεν έχει.

Κάνατε το εμβόλιο;

Όχι ακόμη. Δεν είμαι αρνητής, αλλά θα σας πω ότι δεν ξετρελαίνομαι κιόλας με την ιδέα του να το κάνω. Ξέρω ότι κάποιοι μπορεί να με κρίνουν για αυτό. Νευριάζω κυρίως με το γεγονός ότι έχουμε χωριστεί πάλι σε δύο στρατόπεδα κι αν πεις ότι δεν έχεις εμβολιαστεί μερικοί σε κοιτάνε λες και έχεις πάει στο Τσερνόμπιλ και έχεις γυρίσει γεμάτος ραδιενέργεια.

Ποια είδηση διαβάσατε τελευταία και σας θύμωσε;

Η είδηση για τους περιορισμούς σε όσους δεν έχουν κάνει το εμβόλιο. Περιορισμούς λέει στις μετακινήσεις. Θέατρο μόνο για εμβολιασμένους τον χειμώνα κτλ. Από τη στιγμή που ο εμβολιασμός είναι προσωπική επιλογή, δεν ξέρω κατά πόσον όλα αυτά είναι δημοκρατικά… Φυσικά μιλάμε για την παγκόσμια υγεία και την προστασία όλων μας. Ωστόσο το ερώτημα παραμένει μιας και τέτοια μέτρα φέρνουν τον διχασμό.