Σταμάτης Φασουλής: "Επί έξι χρόνια έπινα πάρα πολύ" - Η εξομολόγηση για την μάχη με το αλκοόλ

"Δεν ζήτησα ποτέ βοήθεια, γιατί..."

Αρθρογράφος: Κωνσταντίνα Τσουκαλά
Κωνσταντίνα Τσουκαλά
Σταμάτης Φασουλής:

Στην κάμερα της εκπομπής «Τι λες τώρα!» μίλησε το πρωί του Σαββάτου (11/12) ο Σταμάτης Φασουλής, με αφρομή την παράσταση «Ο κήπος με τις αλήθειες» που σκηνοθετεί και πρωταγωνιστεί.

Ο ίδιος αναφέρθηκε σε μερικές άγνωστες πτυχές της ζωής του ενώ μίλησε και για τον Νίκο Κοκλώνη και το J2US, στο οποίο δεν είναι λίγες οι φορές που.. τα παίρνει στο κρανίο.

Οι δηλώσεις του Φασουλή

«Δεν ξέρω αν είναι χαρούμενοι, αλλά τα μάτια τους και μόνο δείχνουν ότι είναι ήρωες.

Είχα εμπιστοσύνη στον Νίκο Κοκλώνη και υπήρχαν και βιοποριστικοί λόγοι. Δεν έχουν άδικο που με αποκαλούν ξινό, διότι από φόβο στις εμφανίσεις μου μπροστά σε κόσμο είμαι κρατημένος. Αισθάνομαι άβολα.

Την δεκαετία του 1980 έζησα μια περίοδο έκλυτης ζωής, με ακρότητες, σκοτάδια και απελπισία. Επί έξι χρόνια έπινα πάρα πολύ. Ξεκινούσα ύστερα από την παράσταση και μέχρι το πρωί είχα πιει ένα μπουκάλι βότκα. Δεν ζήτησα ποτέ βοήθεια, γιατί έκανα ότι δεν την χρειάζομαι. Ήμουν επηρμένος».

Η περιουσία του κριτή του J2us, Σταμάτη Φασουλή

Ο ίδιος, το 2018 είχε παραχωρήσει μια άκρως αποκαλυπτική συνέντευξη στο περιοδικό Downtown και πέραν του ότι είχε μιλήσει ανοιχτά για τον θάνατο που τον στιγμάτισε, αναφέρθηκε και στην περιουσία του δηλώντας χαρακτηριστικά:

Αν σταματήσω να δουλεύω, εκείνο που με περιμένει είναι να ζήσω περίπου ένα χρόνο με τα υπάρχοντα. Και μετά με τη σύνταξη μου, που θα είναι περίπου 1.000 ευρώ το μήνα, για να πληρώνω τα φάρμακα μου και το τηλέφωνο μου. Δεν έχω αποταμιεύσεις στην τράπεζα. Το μόνο περιουσιακό μου στοιχείο είναι ένα σπίτι 85τ.μ. και ένα αυτοκίνητο που αγόρασα το ’94, μια BMW την οποία και δεν έχω οδηγήσει ποτέ. Δεν το λέω με παράπονο, γιατί πέρασα μια υπέροχη ζωή. Έκανα αυτά που ήθελα, επένδυσα σε ταξίδια, σε φαγητά με φίλους, σε διακοπές. Οτιδήποτε θα μπορούσε να μου προσφέρει μια ευχαρίστηση που δεν έχει να κάνει με πράγματα. Βλέπω συναδέλφους που ανοίχτηκαν και δουλεύουν για να πληρώνουν τα δάνεια και δεν το αντέχω. Ευτυχώς δεν έπεσα στη λούμπα, δεν πήρα ούτε ένα δάνειο και έτσι τώρα είμαι από τους τυχερούς. Κάθε χρόνο πηγαίνω έναν μήνα στο εξωτερικό και βλέπω θέατρο και αυτό είναι ακριβό. Και έναν μήνα πηγαίνω στη Σίφνο. Αλλά αυτές είναι οι μόνες μου σπατάλες. Και όταν πηγαίνω εκεί, περνώ καλά. Και το να περνάς καλά κοστίζει.