Αντίνοος Αλμπάνης: "Αυτοί οι πόνοι δεν θα φύγουν" - Η εξομολόγηση για την περιπέτειά του με τον καρκίνο
Βαρύ το κλίμα στο πλατό του MEGA
Καλεσμένος στην εκπομπή “Τι λες τώρα” βρέθηκε το πρωί της Κυριακής (12/12) ο Αντίνοος Αλμπάνης. Ο γνωστός ηθοποιός αναφέρθηκε μεταξύ άλλων στην περιπέτειά του με τον καρκίνο αλλά και για τον λόγο που αποφάσισε να μιλήσει ανοιχτά.
Η εξομολόγηση του Αλμπάνη για την μάχη του με τον κορωνοϊό
«Έχω την πεποίθηση ότι κανένας άνθρωπος δεν αξίζει να περνάει τις δυσκολίες αυτής της ζωής μόνος του. Κάθε άνθρωπος για τον εαυτό του επιλέγει και αποφασίζει πως θα πορευτεί. Οι αποφάσεις αυτές δεν είναι πάντα σωστές. Και γω το γεγονός ότι αρχικά αντιμετώπισα μόνος την ασθένεια μου δεν είναι ένα παράσημο το οποίο το κουβαλάω, λάθος ήταν και δεν θέλω να το επαναλαμβάνω αυτό το λάθος. Αυτό με απομακρύνει και από τον κόσμο, από τους ανθρώπους, από τις σχέσεις, από την οικογένεια, από το κοινό. Δεν θέλω να ζω έτσι.
Σε προηγούμενα χρόνια δεν θα το μοιραζόμουν καν, δεν θα το επικοινωνούσα αυτό το πράγμα. Αν υπάρχει ένας λόγος για τον οποίο είπα πως θα βγω και θα μιλήσω για αυτό, είναι ακριβώς για να πάρουν κουράγιο άνθρωποι που μπορεί να ζορίζονται πολύ με αυτό το ζήτημα και φυσικά να σταματήσει να είναι ταμπού το θέμα του καρκίνου. Δεν είναι ταμπού ο καρκίνος, έχει χτυπήσει όλα τα σπίτια και όλες τις οικογένειες και μπορεί να ξεπεραστεί.
Πάντα θα αφήσει κάτι. Και γω σήμερα μπορεί να ζορίζομαι και να έχω προβλήματα, Η ζωή είναι όμως ένα μεγάλο πλάνο και αυτό πρέπει να κοιτάς, όχι τα μικρούλια που έρχονται μπροστά σου. Ναι, θα πονάω αλλά θα σφίξω τα δόντια και θα πάω παρακάτω. Ακόμα και σήμερα έχω σοβαρούς πόνους από τις θεραπείες που έκανα και αυτοί οι πόνοι δεν θα φύγουν. Είναι πόνοι στα κόκαλα, στους μύες… Πόνοι σοβαροί, όχι σε τόσο μεγάλη ένταση όπως παλιά αλλά τους έχω κληρονομήσει και θα μου μείνουν», κατέληξε ο ηθοποιός.
«Είναι πολλές οι στιγμές που λυγίζεις»
Ο Αντίνοος Αλμπάνης βρέθηκε την Κυριακή 21/11 καλεσμένος στην εκπομπή του MEGA «Όλα για την ζωή μας» προκειμένου να μιλήσει δημόσια για την δική του "μάχη" που έδωσε με μια μορφή καρκίνου όπου μεταξύ άλλων ο ίδιος βγήκε νικητής και τα κατάφερε να σταθεί και πάλι στα πόδια του.
«Το τελευταίο πράγμα που σκέφτεσαι είναι το πώς θα σταθώ εγώ απέναντι στους άλλους. Έχεις πολύ μεγάλη ανάγκη να γνωρίσουν με ένα μαγικό τρόπο, να σε χειριστούν χωρίς να νιώσεις άβολα ή στρυμωγμένα ή να απολογηθείς για κάτι το οποίο δεν έχεις επιλέξει.
Κάθε ασθενής είναι διαφορετική προσωπικότητα με άλλες επιθυμίες, άλλες ανάγκες, άλλες αντοχές. Είναι μια δύσκολη στιγμή όταν το ανακοινώνεις στα δικά σου πρόσωπα. Εγώ προσωπικά την απέφυγα.
Δεν το ανακοίνωσα στην οικογένειά μου και στους φίλους μου παρά μετά από ένα μεγάλο διάστημα που ένιωσα ότι ήταν η στιγμή που θα ήθελα να το μοιραστώ μαζί τους. Αρχίζει ο χρονικός ορίζοντας να στενεύει και να αλλάζει οτιδήποτε είχες δεδομένο εκείνη τη στιγμή. Οι άνθρωποι πρέπει να είναι ψύχραιμοι.
Για μένα το ερώτημα ήταν αν θα αποσυρθώ από τη ζωή ή θα συνεχίσω να ζω. Αν θα αλλάξω τις συνήθειες και την καθημερινότητά μου. Αυτό που έκανα εγώ ήταν να τεστάρω τις δυνάμεις μου, να δω μέχρι που αντέχω. Δεν διέκοψα την εργασία μου, ό,τι είχα προγραμματίσει το έκανα.
Με μεγαλύτερη δυσκολία και κόπο και με υποστήριξη από το εργασιακό μου περιβάλλον. Επέλεξα να κάνω αυτό γιατί το είχα ανάγκη. Να μην αποσυρθώ από τη ζωή. Πέρασα από τη διαδικασία που νόμιζα ότι είμαι αυτάρκης και ότι μπορώ να διαχειριστώ μόνος μου ό,τι συνέβαινε, αλλά και από το αντίθετο.
Είναι πολλές οι στιγμές που λυγίζεις. Το θέμα είναι ο ασθενής να το περνάει όσο πιο ανάλαφρα γίνεται. Δεν πρέπει οι γύρω του να υποδεικνύουν στον ασθενή δικούς τους γιατρούς και δικές τους μεθόδους».
