Αντίνοος Αλμπάνης: «Έχω δει το φόβο, τους καθετήρες στις φλέβες»
Στέλνει το μήνυμα του με αφορμή τη παγκόσμια μέρα κατά του καρκίνου
Με αφορμή τη παγκόσμια μέρα κατά του καρκίνου, ο Αντίνοος Αλμπάνης έκανε μια δημοσίευση στην οποία δίνει το δικό του μήνυμα αφού μιλήσει κι άλλες φορές για τη μάχη που έχει δώσει.
Θέλοντας να περάσει το δικό του μήνυμα, αλλά και να ωθήσει τους διαδικτυακούς του φίλους να κάνουν τακτικό έλεγχο, ο Αντίνοος Αλμπάνης έγραψε:
Η ανάρτηση του Αντίνοου Αλμπάνη
«Έχω δει τον φόβο, την αγωνία, τις λευκές μπλούζες, έχω δει τις σιωπηλές συσκέψεις, τον οίκτο, τη συγκατάβαση, έχω δει τα θεραπευτικά σχήματα, τους καθετήρες στις φλέβες, τους τομογράφους, έχω δει τον γυμνό μου ώμο, το οίδημα στο χέρι, το κατεστραμμένο μου δέρμα, τώρα όμως, την παγκόσμια ημέρα κατά του καρκίνου, θέλω να δεις κάτι κι εσύ...
Εσύ, θέλω να δεις ότι δεν ντρέπομαι να δείξω την ασχήμια της αρρώστιας μου, θέλω να δεις ότι δεν έπαψα ποτέ να ονειρεύομαι, να εργάζομαι και να παράγω, θέλω να δεις ότι ακόμα και στα πιο βαθιά σκοτάδια μου άφηνα να μπαίνει φως, θέλω να δεις ότι δεν ξέχασα να αγαπάω, θέλω να δεις ότι δεν υπήρξα ποτέ μελλοθάνατος, θέλω να δεις ότι αν όλοι μας αναλάβουμε την ευθύνη που μας αναλογεί, οι πρόωροι θάνατοι από καρκίνο θα ελαττωθούν κατά 25%
εξετάσου τώρα, όχι για το τώρα, αλλά για τον επόμενο μεγάλο έρωτα, την επόμενη αγκαλιά, τα επόμενα μπάνια, το επόμενο χαμόγελο που θα συναντήσεις τυχαία στο δρόμο» είπε ο ηθοποιός ενώ και ο ράπερ Mike έστειλε το δικό του μήνυμα για αυτή τη μέρα.
Απίστευτο ξέσπασμα από τον Αντίνοο Αλμπάνη - «Δεν πιστεύω ότι οι γιατροί, οι επιδημιολόγοι...»
Ο Αντίνοος Αλμπάνης παραχώρησε συνέντευξη στο ένθετο Enjoy που κυκλοφορεί και μεταξύ άλλων αναφέρθηκε στην τέχνη που πλήττεται λόγω κορωνοϊού τους τελευταίους μήνες, ξεσπώντας.
Ο κλάδος μου είναι συνηθισμένος στη φτωχοποίηση, στην έλλειψη πόρων, στην έλλειψη επιχορηγήσεων, επιδοτήσεων όλα αυτά τα χρόνια. Για εμάς αυτή η οικονομική κρίση έχει παρελθόν και μεγάλο βάθος. Απλά το έργο για εμάς τους καλλιτέχνες… επαναλαμβάνεται. Ωστόσο τους ανθρώπους της τέχνης μην τους φοβάστε, θα βρούμε τον τρόπο και να επιβιώσουμε και να δημιουργήσουμε. Υπάρχει μια πραγματικότητα που πρέπει να αντιμετωπίσουμε και πρέπει να είμαστε ρεαλιστές.
Η τέχνη παράγεται ως επί το πλείστον σε κλειστούς χώρους και η πανδημία τη χτυπά αλύπητα, την αποδυναμώνει. Η τέχνη έβαλε λουκέτο. Δεν βρέθηκαν λύσεις, αν και οι μάσκες και οι αποστάσεις και τα αδειανά καθίσματα έδρασαν. Και για να μην παρεξηγηθώ.
Δεν πιστεύω ότι οι γιατροί, οι επιδημιολόγοι, οι λοιμωξιολόγοι είναι μια κάστα σαδιστών που θέλουν εκδικητικά να αποτελειώσουν τον κλάδο μου. Αντιλαμβάνομαι ότι κάτι πάει στραβά με τους κλειστούς χώρους, τη συνάθροιση και την πανδημία. Αλλά θα σας θέσω ένα ερώτημα. Έχετε σκεφτεί έναν λαό χωρίς την τέχνη στο πλευρό του; Πού θα εναποθέσει τα όνειρά του, τις ανησυχίες του, πώς θα αντισταθεί;
Η τέχνη είναι παρηγορητική και δίνει ελπίδα. Και σας τονίζω ότι δεν πιστεύω ότι οι γιατροί σκέφτηκαν πώς να βρουν τον τρόπο να εξαθλιώσουν τους καλλιτέχνες, μουσικούς, τραγουδιστές, ηθοποιούς, χορευτές, σκηνοθέτες, σκηνογράφους, εικαστικούς, το θέαμα και την τέχνη γενικότερα… Έκριναν ότι για την υγεία -και η υγεία είναι πάνω απ’ όλα- ήταν ένα σωστό μέτρο. Ωστόσο το κράτος τι κάνει για την τέχνη; Η τέχνη είναι ανάγκη. Η τέχνη είναι βαριά βιομηχανία για την Ελλάδα. Η τέχνη είναι υπηρεσία.
Η τέχνη είναι πολιτισμός. Η τέχνη είναι ιστορία. Αυτό πουλάμε τόσα χρόνια ως Έλληνες, όχι βιομηχανία, άρα τι εναλλακτικές έδωσε η Πολιτεία στον χώρο του θεάματος με τους χιλιάδες εργαζομένους, όταν ένας βασικός τομέας της οικονομίας πλήττεται;
