Εκείνη την ώρα δεν ξέρω αν ήταν δύναμη, ήταν ένα σοκ. Τη μέρα εκείνη ήταν σαν να βρίσκομαι αλλού. Το περιμέναμε ότι θα συμβεί. Δύσκολο ήταν πιο μετά, όταν κρύωσε λίγο όλο αυτό. Έτσι είναι η δουλειά μας. Δεν είναι καλό απαραίτητα αυτό, να πεθαίνει δηλαδή η μητέρα σου και εσύ να παίζεις στο θέατρο κωμωδία ή δράμα. Είναι αδυσώπητο να χάνεις τον γονιό σου και να παίζεις στο θέατρο. Είναι σκληρό να είναι από κάτω κάποιοι άνθρωποι και εσύ να κάνεις τον καραγκιόζη. Όπως είναι σκληρό να είσαι άρρωστος και να είσαι στη δουλειά σου.
Η πληγή αυτής της απώλειας επουλώνεται με το πέρασμα του χρόνου;
Πάντα υπάρχει, αλλά μαθαίνεις να την εμπεριέχεις. Την ενσωματώνεις, είναι κομμάτι σου. Όταν είναι φυσιολογικές απώλειες, γιατί υπάρχουν και απώλειες που δεν είναι φυσιολογικές.
«Η Φαίη Ξυλά με έπεισε να κάνω τηλεόραση, εγώ δεν ήθελα, ήμουν ιδεολογικά απέναντι. Όταν έκανα τηλεόραση ένιωθα ενοχικά σε σχέση με το θέατρο, σαν να απατούσα τη σύζυγό μου.
Με την Άννα Μαρία Παπαχαραλάμπους γνωριστήκαμε στο “Μπαμπά μην τρέχεις”. Εκεί ήταν να παίξει άλλη ηθοποιός αρχικά, και τελικά ήρθε η Άννα Μαρία. Αυτό που παίζαμε στο σίριαλ, μετά το ζούσαμε.
Ο γιος μου έχει σειρά ολόκληρη του εαυτού του που ήταν στην κοιλιά της μαμάς του. Τον πρώτο χρόνο γνωριμίας ήρθε το πρώτο παιδί και τον δεύτερο χρόνο το δεύτερο παιδί. Αν μπορούσαμε να το κάνουμε το τρίτο παιδί, αν είχαμε τις προδιαγραφές, θα το κάναμε.
Όταν γράφουν ότι χωρίζουμε, το καταλαβαίνω. Σου λέει, ε, κάποια στιγμή “θα χωρίσουν, ας το γράψω, δε θα παρεξηγηθώ”. Είμαι πολύ χαρούμενος που η Άννα Μαρία σκηνοθετεί, γιατί λάμπει, δεν έχει χάσει την επαγγελματική της ορμή. Σε ό,τι μπορώ να σταθώ στη γυναίκα μου, ως συνοδοιπόρος, είμαι εκεί», είπε χαρακτηριστικά ο αγαπημένος ηθοποιός.
