"Ραγίζει" καρδιές η αποκάλυψη της Χρύσας Ρώπα: «Η γειτόνισσα μου είπε ποιοι ήταν οι φυσικοί μου γονείς»
«Ήθελα οπωσδήποτε να έχω ένα μπαμπά και μία μαμά όπως έχει όλος ο κόσμος»
Στον καναπέ της εκπομπής «Ανοιχτά» η Αννίτα Πάνια θα υποδεχτεί το βράδυ της Πέμπτης 23/02 την Χρύσα Ρώπα. Μάλιστα, μέσα από την εκπομπή «Ποιος είναι πρωινιάτικα» προβλήθηκε ένα μικρό απόσπασμα από την συγκλονιστική συνέντευξη που παραχώρησε η γνωστή ηθοποιός.
Η ίδια "άνοιξε" την καρδιά της και μίλησε για τα δύσκολα παιδικά χρόνια που βίωσε αλλά και για το ελληνικό κίνημα #metoo όπου συνεχίζει και απασχολεί.
Η συγκλονιστική συνέντευξη της Χρύσας Ρώπα
«Ήθελα οπωσδήποτε να έχω ένα μπαμπά και μία μαμά όπως έχει όλος ο κόσμος, δεν το είχα αυτό όμως. Οι γονείς μου επένδυσαν σε εμένα. Δεν είχαν παιδιά, διαλέξανε και είπαν “ας πάρουμε αυτό το παιδί”, το πήρανε με έναν στόχο.
Όταν πήγε να γεννήσει η βιολογική μου μητέρα, βγήκαν δύο κορίτσια. Το ένα το πήρανε και το άλλο το αφήσανε. Η δίδυμη αδερφή μου. Εγώ μαθαίνω ότι είμαι υιοθετημένη. Πριν γίνει όμως η αποκάλυψη, με πήρε η μαμά μου και με πήγε στον θείο και τη θεία μου, όπου βρισκόταν και η αδερφή μου.
Την αδερφή μου δεν την έφερναν γιατί η γιαγιά έλεγε ότι μοιάζουμε. Είδα τότε την Αναστασία, την αδερφή μου και επειδή ήταν διακοπές, την πήραμε στο σπίτι μου. Η γειτονιά κατάλαβε πως μοιάζουμε τόσο πολύ. Η γειτόνισσα μου είπε ποιοι ήταν οι φυσικοί μου γονείς»
«Κάθισα κάτω από το νερό και άρχισα να κλαίω, δεν άντεχα τον πόνο»
Η Χρύσα Ρώπα βρέθηκε το μεσημέρι της Κυριακής στην εκπομπή Dot και μεταξύ άλλων αναφέρθηκε στις δύσκολες που έζησε στο θέατρο και στα αρνητικά σχόλια που δέχθηκε από συνεργάτες της σε πολύ νεαρή ηλικία.
Η ηθοποιός στάθηκε από το πρώτο λεπτό στο πλευρό των ανθρώπων που βγήκαν και μίλησαν ανοιχτά για την κακοποίηση που έχουν δεχθεί στον χώρο, ενώ στις δηλώσεις που έκανε στην εκπομπή του ΣΚΑΪ αναφέρθηκε και στην περίοδο που έμαθε πως είναι υιοθετημένη.
«Δύσκολα. Δύσκολα. Πρέπει να τρέξεις να φύγεις. Φεύγεις και γράφεις την καινούρια σελίδα. Τότε ο κόσμος πίστευε ότι μια υιοθεσία έπρεπε να μείνει κρυφή, να μη μάθει ποτέ κανείς. Το ψέμα αυτό υπήρξε καθοριστικό για τη μετέπειτα ζωή πολλών ανθρώπων. Γενικότερα εγώ, έκτοτε, με το ψέμα έχω ένα θέμα. Η ιστορία αυτή με έκανε ένα συναισθηματικό πρεζόνι.
Στη σχολή ήμασταν από τις 8 το πρωί έως τις 8 το βράδυ με μία ώρα κενό. Και στο δεύτερο και στο τρίτο έτος ακόμα, έμπαινε μέσα ο δάσκαλος και έλεγε: «Εδώ είσαι ακόμη; Δεν σε έδιωξαν»; Εμένα, ο Ανδρέας Βουτσινάς, όταν ήμουν στο ΔΗΠΕΘΕ Καλαμάτας μπήκε μέσα και μου είπε «Εσύ γιατί είσαι ηθοποιός; Δεν βρέθηκε ένας άνθρωπος να σου πει ότι εσύ δεν κάνεις γι’ αυτή τη δουλειά»;
Μπροστά σε όλο τον θίασο. Πήγα μέσα στο δωμάτιο, άνοιξα το νερό στο μπάνιο, κάθισα κάτω και άρχισα να κλαίω. Πώς είναι ένα ζώο που ο κυνηγός δεν το σκοτώνει ακαριαία; Δεν άντεχα από τον πόνο. Βεβαίως, έφυγα από το ΔΗΠΕΘΕ. Εγώ για να γλιτώσω από αυτό έφυγα από το θέατρο. Ήταν εκπαραθύρωση. Αν το έπαιρνα τότε στα σοβαρά μπορεί και να μην έκανα αυτή τη δουλειά».
