Γιώργος Θεοφάνους: «Ο πόλεμος είναι μια τηλεθέαση, με ενοχλεί πάρα πολύ αυτό»

«Έχει περάσει ο πόλεμος στο πετσί μου, ήμουν μέρες και νύχτες στα καταφύγια»

Αρθρογράφος: Ίρις Βίλα
Ίρις Βίλα
Youweekly Editor
Γιώργος Θεοφάνους: «Ο πόλεμος είναι μια τηλεθέαση, με ενοχλεί πάρα πολύ αυτό»

Το μεσημέρι του Σαββάτου 26/3 ο Γιώργος Θεοφάνους βρέθηκε καλεσμένος στην εκπομπή «Καλύτερα δε γίνεται» όπου μίλησε για όλους και για όλα. Πιο συγκεκριμένα, ο γνωστός μουσικοσυνθέτης θέλησε να αναφερθεί τόσο για την μουσική εκπομπή του στο Open όσο και για τον πόλεμο στην Ουκρανία, καθώς όπως τόνισε τον έχει βιώσει και εκείνος στην Κύπρο.

Πιο συγκεκριμένα δήλωσε χαρακτηριστικά: «Ο πόλεμος είναι μια τηλεθέαση. Με ενοχλεί πάρα πολύ αυτό το πράγμα. Είμαστε για πολύ ξύλο οι άνθρωποι. Όλο αυτό μου θυμίζει την ταινία Truman Show με το υπέροχο φινάλε. Με το που τελειώσει ο πόλεμος με τον Πούτιν θα αλλάξουμε κανάλι; Μη φτάσουμε σε αυτό το σημείο, πεθαίνουν άνθρωποι, διαλύονται οικογένειες.

Είμαι πολύ ευαισθητοποιημένος με τον πόλεμο, τον έχω περάσει τον πόλεμο στο πετσί μου. Ήμουν πέντε χρονών στον πόλεμο με τους Τούρκους. Έχω περάσει μέρες και νύχτες στα καταφύγια, να χάνω ανθρώπους γύρω μου. Δεν πρέπει να το ζούμε αυτό σήμερα».

Οι δηλώσεις του Γιώργου Θεοφάνους

Η αποκάλυψη για την σχέση με τον πατέρα του - «Δεν μιλούσαμε για αρκετά χρόνια...»

Ο Γιώργος Θεοφάνους, μετά την περιπέτεια που είχε με τον κορωνοϊό, βρέθηκε καλεσμένος το βράδυ της Τετάρτης 13/01 στην Αννίτα Πάνια και την εκπομπή της «Ανοιχτά». Ο αγαπημένος συνθέτης και στιχουργός μίλησε για όλους και για όλα και αναφέρθηκε μεταξύ άλλων στην δύσκολη σχέση που είχε με τον πατέρα του.

«Ο πατέρας μου ήταν φανατικός αριστερός. Τελειώνοντας το στρατό του είπα ότι φεύγω για Αμερική και εκείνος μου είπε ότι κανόνισε να πάρω υποτροφία και να πάω στη Μόσχα γιατρός»: είπε αρχικά και συνέχισε:

«Με τον πατέρα μου δεν μιλούσαμε για αρκετά χρόνια και το επάγγελμα μου άρχισε να του αρέσει όταν έγραψα λαϊκά τραγούδια όταν έγραψα τον «Παλιόκαιρο». Δεν ξέρω αν με αποδέχτηκε ο πατέρας μου, εγώ όμως τον αποδέχθηκα»,

Τέλος, συμπλήρωσε συγκινημένος: «Ο δράκος αυτός που είχε στο μυαλό μου ξαφνικά ήταν ένα παιδάκι που του άλλαζα πάνες, τελικά τι είναι ο άνθρωπος; Συμφιλιωθήκαμε τα τελευταία χρόνια. Του μίλησα, του τα είπα όλα τα παράπονά μου, μια μέρα πριν πέθανε. Μετά έμαθα ότι περπατούσε στο χωρίο και μιλούσε για μένα, ήταν περήφανος»