«Σίγουρα όταν βλέπεις 1.000 βιογραφικά...»: Ο φόβος της Λένας Παπαληγούρα στα πρώτα της βήματα στην υποκριτική

Η εξομολόγηση της ηθοποιού στον Γρηγόρη Αρναούτογλου

Αρθρογράφος: Youweekly Team
Youweekly Team
Συντακτική Ομάδα
«Σίγουρα όταν βλέπεις 1.000 βιογραφικά...»: Ο φόβος της Λένας Παπαληγούρα στα πρώτα της βήματα στην υποκριτική

Το βράδυ της Τρίτης 3/5 καλεσμένη στον Γρηγόρη Αρναούτογλου και το «The 2night Show» ήταν η Λένα Παπαληγούρα, η οποία μίλησε έξω από τα δόντια τόσο για τον χώρο της υποκριτικής, όσο και για το πως συνέδεαν με τον πατέρας της και τις δυσκολίες που έφερε αυτό.

Μην ξεχνάμε ότι η ηθοποιός δεν φοβάται να μιλήσει για την αλήθεια που κρύβεται πίσω από τις κλειστές πόρτες του καλλιτεχνικού χώρου, ακόμα και όταν έρχεται αντιμέτωπη με τα μεγαλύτερα ονόματα του χώρου, όπως τον Δημήτρη Λιγνάδη και τον Πέτρο Φιλιππίδη.

Έπαιξε ρόλο το επίθετο της Λένας Παπαληγούρα στην καριέρα της;

«Δεν το επέτρεψα και φοβόμουν μην το πούνε, οπότε ξεκινούσα με τρομερή διάθεση ότι μπορώ να τα καταφέρω μόνη μου. Ήξερα ότι ο πατέρας μου δεν βοήθησε πουθενά, δεν πήρε κάποιο τηλέφωνο γιατί δεν είναι αυτός ο χαρακτήρας του» είπε η Λένα Παπαληγούρα.

«Σίγουρα φαντάζομαι ότι όταν βλέπεις 1000 βιογραφικά και βλέπεις αυτό το επίθετο, θα ήθελα να δω κι εγώ α είναι η κόρη αυτουνού, ας τη δούμε. Κάποιος μπορεί να με κάλεσε για οντισιόν επειδή με λένε έτσι. Από εκεί και πέρα είναι πως το διαχειρίζεσαι ο ίδιος» παραδέχτηκε η ηθοποιός.

«Έχω υπάρξει σε κακοποιητική σχέση»

Η Λένα Παπαληγούρα μίλησε στο περιοδικό Glow και η συνέντευξή της αφορούσε τις κακοποιητικές συμπεριφορές γενικότερα, όπως έκανε πρόσφατα και ο Σταύρος Νικολαΐδης για τον χώρο της υποκριτικής, αλλά και την ζωή και την οικογένειά της.

Λένα Παπαληγούρα

«Η βία ανέκαθεν υπήρχε, δεν είναι νέο φαινόμενο. Σε κάποιες κοινωνίες, κάποιες εποχές, το να ασκήσει βία ένας άντρας στη σύζυγό του ήταν μάλιστα οριακά αποδεκτό. Και κακοποιήσεις υπήρχαν και βιασμοί. Ευτυχώς, η κοινωνία πλέον δεν είναι αδιάφορη, αλλά ευαισθητοποιημένη.

Υπάρχει χώρος και τρόπος, ώστε τα θύματα να βγουν και να μιλήσουν, να γίνουμε γνώστες τέτοιου είδους περιστατικών. Αλλά, ας μην κοροϊδευόμαστε, έχουμε πολύ δρόμο ακόμη να διανύσουμε μέχρι να διατυμπανίσουμε ότι υπάρχει ισότητα.

Η οικονομική δυσπραγία, ο εγκλεισμός της πανδημίας, η απομόνωση των ανθρώπων, έχουν οδηγήσει σ’ έναν κύκλο βίας με μεγάλες προεκτάσεις, και θεωρώ ότι δεν υπάρχει γυναίκα που να μην έχει βιώσει ανάλογα περιστατικά: από τα πειράγματα στον δρόμο -το “πέσιμο”- μέχρι την απειλή.

Σε κάποιες περιπτώσεις υπάρχει κι η παράμετρος της τύχης, γιατί είναι σημαντικό σε ποια στιγμή σε πετυχαίνει ένα κακοποιητικό πρόσωπο. Δεν αναφέρομαι μονάχα σ’ έναν βιασμό, αλλά μπορεί να σου προκύψει μια τέτοια σχέση σε μια ευάλωτη περίοδο της ζωής σου.

Σίγουρα υπήρξε κάποια εποχή που κι εγώ άφησα περισσότερο ανοιχτή την “πόρτα” μου και εισχώρησαν άνθρωποι περισσότερο απ’ όσο θα ήθελα. Δεν έχω υποστεί σωματική βία, αλλά ίσως έχω υπάρξει σε κακοποιητική σχέση. Την ψυχολογική βία που υπέστην εκείνη την περίοδο δεν την αντιλαμβανόμουν και την κατάλαβα πολύ καιρό μετά.

Κι επειδή όλα “γράφουν” μέσα μας, έκανα κι εγώ την ψυχοθεραπεία μου. Μπορείς να αντιληφθείς τραύματα, να πρέπει να δουλέψεις επάνω σε αυτά ή να γνωρίσεις έναν άνθρωπο ο οποίος θα σ’ τα επουλώσει. Ψυχοθεραπεία έκανα για πέντε χρόνια. Την άρχισα μετά τις δυσκολίες σε μια σχέση που οδηγήθηκε σε χωρισμό.

Με βοήθησε πολύ, με έμαθα περισσότερο, “μετατοπίστηκα” σε αρκετά θέματα. Και καλό είναι να περνάει ένας άνθρωπος από αυτήν τη διαδικασία πριν κάνει οικογένεια, γιατί οι γονείς φορτώνουμε στα παιδιά μας πράγματα που κουβαλάμε ερήμην μας. Ας είμαστε λίγο πιο υποψιασμένοι, για να μη μεταφέρουμε σε αυτά όλες μας τις ελλείψεις», ανέφερε χαρακτηριστικά η ηθοποιός.

Όσον αφορά τον σύζυγό της και τα παιδιά της, είπε: «Από μικρή δεν μπορούσα να φανταστώ τον εαυτό μου χωρίς οικογένεια. Επίσης, δεν ήθελα παιδιά χωρίς έναν σύντροφο στο πλευρό μου. Σαφώς κι είναι θεμιτό για έναν άνθρωπο να θέλει να βιώσει τη μητρότητα ή την πατρότητα χωρίς να βρίσκεται αναγκαστικά μέσα σε μια σχέση, αλλά εγώ το είχα αλλιώς στο μυαλό μου.

Όταν γνωριστήκαμε με τον Άκη, η θεωρία έγινε επιθυμία. Ήθελα να το ζήσουμε μαζί. Ευτυχώς, το ήθελε κι εκείνος. Για μένα, αν δε μοιράζεσαι τη ζωή σε επίπεδο συντροφικότητας, μητρότητας, φιλίας, δεν έχει νόημα»