«Θα ήθελα να εκπροσωπήσω την Ελλάδα στην Eurovision» - Η Joanne εξομολογήθηκε το όνειρό της
Πως θα σας φαινόταν;
Η Ιωάννα Γεωγακοπούλου ή αλλιώς Joanne, παραχώρησε συνέντευξη στην εκπομπή της Ελένης Μενεγάκη, Ελένη, μετά το plus size μοντέλο, και μίλησε για την ασθένεια με την οποία ζει εδώ και λίγα χρόνια, ενώ δήλωσε και την επιθυμία της να εκπροσωπήσει την Ελλάδα στην Eurovision στο μέλλον.
Η τραγουδίστρια εξήγησε πως δεν πρόλαβε να συνειδητοποιήσει τι συνέβη όταν έμαθε για την νόσο στάργκαρντ και ένιωθε πολύ περίεργα, ωστόσο πλέον είναι συνήθειά της και δεν το αντιλαμβάνεται καθόλου ως πρόβλημα. Με του γονείς της έχει μία άριστη σχέση και, μάλιστα, είναι και οι δύο πολύ υποστηρικτοί για τα όνειρά της σχετικά με την μουσική και το τραγούδι.
Οι δηλώσεις της Joanne
«Όλα έγιναν τόσο γρήγορα που δεν το έχω συνειδητοποιήσει. Είναι περίεργο αλλά είμαι ευγνώμων. Οι γονείς μου με είχαν ακούσει ελάχιστες φορές να τραγουδώ. Ως καλλιτέχνες είναι πάντα πολύ υποστηρικτικοί. Όταν ακούμε ραδιόφωνο με τον μπαμπά μου και παίζει το τραγούδι, μου ενθουσιάζεται. Είμαστε πολύ ανοιχτοί μεταξύ μας και τα συζητάμε όλα», είπε αρχικά.
Και συμπλήρωσε: «Στα 15 μου διαγνώστηκα με τη νόσο στάργκαρντ που επηρεάζει το κεντρικό σύστημα της όρασης. Στην αρχή ένιωθα περίεργα αλλά πλέον ούτε που το σκέφτομαι».
«Θα ήθελα κάποια στιγμή να εκπροσωπήσω την Ελλάδα στη Eurovision», κατέληξε.
«Δεν έβλεπα το αγόρι μου στον δρόμο»
Η Joanne, που είχαμε απολαύσει στο The Voice και συγκεκριμένα στην ομάδα της Έλενας Παπαρίζου, μίλησε στην κάμερα της εκπομπής Happy Day και αποκάλυψε τα πάντα για τις κρίσεις πανικού που βίωνε σε μικρότερη ηλικία, αλλά και για το πρόβλημα όρασης που εμφανίστηκε για πρώτη φορά στα 15 της χρόνια και για την οποία είχε κάνει κάποιες δηλώσεις και στον Γρηγόρη Αρναούτογλου.
«Έχω φοβερό θέμα με το άγχος μου. Λόγω αυτού δεν είχα ποτέ σκοπό να δηλώσω συμμετοχή σε κάποιο show. Όταν ξεκίνησα το Λύκειο ήταν που άρχισα να έχω τρομερό άγχος και όταν έφτασα στην Γ’ Λυκείου που έδινα πανελλήνιες έγινε πολύ πιο έντονο, δεν ήθελα να βγαίνω από το σπίτι. Πάθαινα κρίσεις πανικού.
Μετά σταμάτησα τη διαδικασία των Πανελληνίων γιατί ο οργανισμός μου δεν το άντεξε και οι γονείς μου, μου είπαν “εντάξει, δε θα πεθάνεις για τις Πανελλήνιες”», είπε αρχικά.
Και συμπλήρωσε: «Θεωρητικά είναι μια ανίατη νόσος που ακόμα η ιατρική δεν έχει βρει κάποια θεραπεία. Υπάρχει μια μεμβράνη μπροστά από τα μάτια που έχει λέπτινση στη δική μου περίπτωση. Δε λειτουργεί πολύ καλά η κεντρική όραση, δε μπορώ να εστιάσω πολύ καλά, δε βλέπω πολύ έντονα τα χρώματα και το ένα μάτι βλέπει και λίγο με κλίση.
Το κατάλαβα στα 15. Καθόμουν πάντα τελευταίο θρανίο και κάποια στιγμή απλά δεν έβλεπα. Φαντάστηκα ότι θα είχε ανέβει ο αστιγματισμός μου και λέω “θα πάω κάποια στιγμή να το δω”. Τότε είχα ένα αγόρι, δεν τον έβλεπα στο δρόμο, δεν τον χαιρετούσα, δε χαιρετούσα τη μαμά μου, κανέναν… Το αγόρι μου τότε πήγε και τους είπε, “νομίζω πρέπει να τη πάτε σε ένα γιατρό, δε νομίζω ότι πολυβλέπει”».
«Στην αρχή δε το είχε πάρει πολύ ψύχραιμα αλλά το ξεπέρασα γρήγορα. Είχα και έχω πάντα ανθρώπους δίπλα μου να με βοηθάνε σε πράγματα που μπορεί να δυσκολευτώ. Μου αρέσει πάντα να κάνω πλάκα με αυτό. Μουσικά μου έχει προσφέρει πράγματα. Μου δίνει μια απελευθέρωση γιατί δε μπορώ να αντιληφθώ πράγματα που μπορεί να συμβαίνουν γύρω μου», κατέληξε η τραγουδίστρια.
