Αντίνοος Αλμπάνης: «Στη δουλειά μου “εμπορεύομαι” ερμηνείες, όχι έρωτες»
«Ήθελα να ιεραρχήσω τις αξίες μου»
Το πρωί της Κυριακής 15/5 ο Αντίνοος Αλμπάνης βρέθηκε καλεσμένος στην εκπομπή «Χαμογέλα και πάλι» όπου μίλησε για όλους και για όλα. Πιο συγκεκριμένα, ο γνωστός ηθοποιός αναφέρθηκε για τη για την προσωπική του ζωή ενώ από την άλλη μίλησε για τη νέα σειρά του Χριστόφορου Παπακαλιάτη με τίτλο «Maestro» όπου πρωταγωνιστεί.
Οι δηλώσεις του Αντίνοου Αλμπάνη
«Δεν ένιωσα να με σκληραίνει το μετά αλλά το κατά τη διάρκεια. Είχα θυμό, εκνευρισμό. Όταν τελείωσε το «ταξίδι» με ενδιέφερε να εστιάσω στα θετικά και σε αυτά που δίνουν νόημα στη ζωή. Η δική μου διάθεση ήταν να αλλάξω την κοσμοθεωρία μου και τον τρόπο που σκέφτομαι. Ήθελα να ιεραρχήσω τις αξίες μου.
Πια δεν με ενδιαφέρουν οι επιτυχίες, η λάμψη και τα φώτα αλλά το να γυρίσω σπίτι μου το βράδυ και να είμαι υγιής και να χαμογελάω. Επίσης διαμορφώθηκε διαφορετικά η σύσταση των ανθρώπων που ήταν τριγύρω μου.
Τα όνειρά μου είναι βραχυπρόθεσμα. Το μόνο που με ενδιαφέρει είναι ο επόμενος μήνας, το επόμενο 6μηνο. Η προσωπική μου ζωή είναι ένα κομμάτι που δεν αφορά και πολύ τον κόσμο. 20 χρόνια που είμαι στη δουλειά δεν έχω χτίσει αυτή τη σχέση. Δεν «εμπορεύομαι» έρωτες αλλά ερμηνείες. Αν νιώσω άνετα να επικοινωνήσω κάτι θα το κάνω».
«Είπα ότι δεν μπορώ να ζω έτσι» - Η συγκλονιστική εξομολόγηση του Αντίνοου Αλμπάνη για τον καρκίνο
Ο Αντίνοος Αλμπάνης παραχώρησε μια εκ βαθέων συνέντευξη στον δημοσιογράφο Χρήστο Τζίφα και την εφημερίδα «Αυγή». Ο γνωστός ηθοποιός μίλησε για το κίνημα metoo, τον Πέτρο Φιλιππίδη (Δείτε εδώ τις δηλώσεις του) αλλά αναφέρθηκε και ανοιχτά στο χρόνιο πρόβλημα υγείας που αντιμετώπισε.
Μοιράστηκες πολύ ανοιχτά ένα ζήτημα υγείας σου. Θες να μας πεις για αυτό και για την επιλογή σου να ανοιχτείς τόσο πολύ;
Διαγνώστηκα με λέμφωμα Non – Hodgkin πριν πριν από 4 χρόνια. Είναι ένας καρκίνος που προσβάλλει το λεμφικό σύστημα του οργανισμού. Ανήκει στους αιματολογικούς καρκίνους κι έχει μια συγκεκριμένη διαδρομή. Είναι από τις κατηγορίες καρκίνου που όσο πιο σύντομα ανακαλύψεις ότι το έχεις μπορεί να είναι θεραπεύσιμο και να μπορείς να ζήσεις τη ζωή υγιώς και φυσιολογικά.
Σε ότι έχει να κάνει με το μοίρασμα που λες, δεν πιστεύω ότι κάποιος άνθρωπος είναι τόσο αλτρουιστής κι ειδικά σε τέτοιες περιόδους τόσο δύσκολες που το κάνει αυτό για άλλους.
Πρωτίστως εγώ είχα την ανάγκη να μοιραστώ αυτό που μου συνέβαινε γιατί είχα φτάσει σε ένα σημείο που έπιασα τον εαυτό μου να προσπαθώ να κρύβομαι. Να προσπαθώ να κρύβω την αδυναμία μου, τις παρενέργειες που είχαν οι θεραπείες στην εικόνα μου κι ήταν δύσκολο και με ζόριζε ακόμα πιο πολύ.
Κι είπα κάποια στιγμή ότι δεν μπορώ να ζω έτσι. Θα πρέπει να μιλήσω ανοιχτά κι ειλικρινά. Στην πορεία είδα πως αυτό βοηθούσε πολύ κόσμο, με την έννοια ότι παίρνουν κουράγιο βλέποντάς με να μιλώ ανοιχτά για αυτό. Παίρνουν κουράγιο βλέποντας εμένα να ξεπερνώ βήμα βήμα τις δυσκολίες.
Αυτό κατέληξε να είναι πολύ συγκινητικό για εμένα, γιατί ένιωσα ότι γίναμε μια μεγάλη αγκαλιά οι άνθρωποι και θυμηθήκαμε το εξής απλό: ότι οι αρρώστιες δεν γνωρίζουν ούτε επαγγέλματα, ούτε ηλικίες, ούτε τάξεις, ούτε τίποτα.
Αυτό είναι που πρέπει να μας απασχολήσει. Είμαστε όλοι τρωτοί, ευάλωτοι. Ό,τι ζούμε μέσα στη μέρα είναι απλά συναλλαγές. Δεν είναι τίποτα άλλο. Ο πυρήνας μας είναι φτιαγμένος από τα ίδια υλικά, όλων των ανθρώπων. Όσο πιο σύντομα το κατανοήσουμε αυτό, τόσο πιο εύκολα θα ερχόμαστε κοντά.
