«Στα 48 μου έχω ξεπεράσει..» -Ακομπλεξάριστη με την εμφάνισή της η Τζένη Διαγούπη
«Δεν με απασχολεί αν θα με αποκαλέσουν χοντρή»
Η Τζένη Διαγούπη, η οποία πρόσφατα "ξέσπασε" κατά του Πέτρου Φιλιππίδη, παραχώρησε συνέντευξη στο περιοδικό 7 Μέρες TV και μίλησε εκτενώς για τις δυσκολίες που κρύβει το επάγγελμά της, αλλά και για την ψυχολογική και όχι μόνο βοήθεια που είχε από την οικογένειά της.
Πιο συγκεκριμένα, εξήγησε πως η ενασχόληση με την υποκριτική είναι κάτι που δεν μπορεί να προσφέρει ασφάλεια και είναι μία πολύ ασταθής δουλειά. Λόγω της πανδημίας, μάλιστα, προσπάθησε να κάνει ένα καινούριο επαγγελματικό βήμα.
Οι δηλώσεις της Τζένης Διαγούπη
Βρίσκεστε περισσότερα από είκοσι πέντε χρόνια στο χώρο του θεάτρου. Αντιμετωπίσατε δυσκολίες;
Πολλές. Το επάγγελμά μας είναι πάρα πολύ δύσκολο και με μεγάλη ανασφάλεια, αλλά αυτό είναι κάτι που όλοι οι ηθοποιοί γνωρίζουμε από τη στιγμή που αποφασίζουμε να ακολουθήσουμε το 'δρόμο της υποκριτικής.
Και φυσικά αυτό δεν έχει αλλάξει. Για εμάς, η λαίλαπα της κρίσης δεν είναι κάτι που ήρθε τα τελευταία χρόνια. Ισχύει από την ώρα που λέμε «θέλω να ασχοληθώ με το θέατρο». Μαθαίνουμε να αγωνιζόμαστε. Σκεφτείτε μόνο πως αναζητάμε δουλειά τουλάχιστον δύο φορές το χρόνο.
Στην Ελλάδα του σήμερα, η δύναμη της εικόνας και τα πρότυπα ομορφιάς εξακολουθούν να αποτελούν αφορμή για ρατσιστικές συμπεριφορές. Πώς θα το διαχειριστούμε αυτό ως κοινωνία;
Κατ’ αρχάς, δεν συμφωνούσα ποτέ με τα πρότυπα ομορφιάς που προβάλλουν τα social media και τα περιοδικά μόδας, αν και τον τελευταίο καιρό οφείλω να αναγνωρίσω ότι υπάρχει μια προσπάθεια διεύρυνσης του φάσματος για το τι πρέπει να αποτελεί πρότυπο - γυναικείο ή αντρικό.
Ο ρατσισμός, ωστόσο, υπάρχει. Προσωπικά, στα 48 μου έχω ξεπεράσει αυτά τα θέματα και δεν με απασχολεί αν θα με αποκαλέσουν χοντρή στο δρόμο -γιατί φυσικά και το έχω ακούσει ορισμένες φορές όλα αυτά τα χρόνια.
Το θέμα πια για εμένα είναι να μη διαιωνίζεται αυτή η κατάσταση και να μην αναπαράγονται αυτές οι συμπεριφορές από τις νέες γενιές. Ως κοινωνία, πρέπει να αποδεχόμαστε τον οποιοδήποτε άνθρωπο.
Είχατε βιώσει bullying ως μαθήτρια;
Όχι. Δεν ήρθα ποτέ αντιμέτωπη με κάτι τέτοιο. Τα χρόνια που πήγαινα εγώ στο δημοτικό, τα πράγματα ήταν διαφορετικά. Δεν είχαμε και τόσες πληροφορίες.
Μπορεί να με κοιτούσαν λίγο περισσότερο γιατί ήμουν ένα παχουλό παιδάκι, αλλά δεν με κορόιδεψε ποτέ κανείς στο σχολείο, ούτε με χτύπησε. Δεν το έχω ζήσει αυτό.
«Προσαρμόζομαι στις συνθήκες»
Η Τζένη Διαγούπη παραχώρησε πρόσφατα συνέντευξη στο περιοδικό Λοιπόν, και μίλησε για την σειρά στην οποία πρωταγωνιστεί, «Χαιρέτα μου τον Πλάτανο», για τον ρόλο της, την επιτυχία της σειράς, αλλά και για την υποκριτική γενικότερα.
Η ηθοποιός είναι ιδιαίτερα ικανοποιημένη με το γεγονός ότι ο κόσμος έχει αγκαλιάσει την σειρά με τον πιο ωραίο τρόπο και δείχνει την θετική του ανταπόκριση, ενώ το ότι θα συνεχιστεί για μία ακόμη σεζόν της δίνει μεγάλη χαρά που θα συνεργαστεί ξανά με την ίδια ταλαντούχα ομάδα, παρά την απώλεια ενός από τους πρωταγωνιστές του cast για φέτος.
-«Χαιρέτα μου τον Πλάτανο», μια σειρά που έχει αγαπηθεί πολύ και πάει για τρίτη σεζόν. Πώς νιώθετε που είστε σε αυτή τη δουλειά;
Είμαστε όλοι πολύ χαρούμενοι που συνεχίζεται η σειρά για τρίτη σεζόν, γιατί έχουμε δουλειά στην τηλεόραση, είμαστε ευτυχείς που ο Ανδρέας Μορφονιός μας σκηνοθετεί και όλοι οι συνεργάτες προσπαθούμε για το καλύτερο, καθώς είμαστε από τα πρώτα παιδιά της ΕΡΤ και πήγε πολύ καλά αυτή η δουλειά.
-Τι είναι αυτό που κάνει τόσο επιτυχημένη αυτή τη σειρά;
Νομίζω ότι οφείλεται στο ότι είναι ένα λαϊκό έργο και ο τηλεθεατής ταυτίζεται με τους ήρωες. Προσπαθούμε όλοι μας να δείξουμε πράγματα που συμβαίνουν στην ελληνική κοινωνία, με λίγο πιο κωμικό τρόπο.
-Πείτε μου, ποια κοινά έχετε με την Καλλιόπη;
Η Καλλιόπη την οποία υποδύομαι, είναι ένας πολύ καλός άνθρωπος, που θέλει πάντα να βοηθάει τους άλλους. Αυτό είναι ένα κοινό μας σημείο, καθώς προσπαθώ κι εγώ για το καλό του συνανθρώπου μου, ώστε να είμαστε όλοι καλά και να περνάμε ευχάριστα. Παράλληλα, είναι και λογικό, όσο περνάει ο καιρός, ένας ρόλος να έρχεται κοντά στον άνθρωπο που τον ενσαρκώνει.
-Η υποκριτική πότε μπήκε στη ζωή σας;
Η υποκριτική ήρθε εντελώς ξαφνικά στη ζωή μου. Δεν είναι ότι ήθελα από μικρή να γίνω ηθοποιός. Τελείωσα το Λύκειο και ενώ πήγαινα σε ένα φροντιστήριο κι έκανα αγγλικά, εκεί γνώρισα μια κοπέλα, η οποία πήγαινε σε σχολή θεάτρου και απλά πήγα μαζί της για παρέα. Τότε λοιπόν, για κάποιο λόγο, αποφάσισα να δώσω εξετάσεις. Τόσο απλά έγινε.
-Ωστόσο, είναι ένα επάγγελμα που έχει αρκετή οικονομική ανασφάλεια. Δεν σας φόβισε αυτό;
Όχι. Γιατί στην αρχή δεν το σκέφτεσαι αυτό. Όλο αυτό το σκέφτηκα πολύ αργότερα, από όταν μπήκα στη δουλειά και μετά. Όσο μεγαλώνουμε, τα σκεφτόμαστε περισσότερο αυτά τα πράγματα, αλλά σε κάθε περίπτωση δεν θεωρώ ότι πήρα τη λάθος απόφαση, απλά προσαρμόζομαι στις συνθήκες, για να μπορώ να ανταπεξέλθω.
-Έχετε δουλέψει στον Ιστιοπλοϊκό όμιλο Πειραιά. Πώς νιώθατε όταν σας αναγνώριζε ο κόσμος;
Στην αρχή δεν ένιωθα καλά, αλλά με τον καιρό, το αποδέχτηκα. Προσπάθησα να περνάω καλά, γιατί ήταν ένα εξαιρετικό περιβάλλον και μου είχε δοθεί μια δουλειά από την οποία έβγαζα ένα αξιοπρεπέστατο μεροκάματο.
Η αλήθεια είναι πως πέρασα πάρα πολύ καλά σε αυτή τη δουλειά και μπορεί να το ξανά κάνω κάποια στιγμή, αν βρεθώ στην ίδια ανάγκη. Δεν φοβάμαι να δουλέψω κάπου αλλού, αν δεν έχω κάποια πρόταση πάνω στην υποκριτική. Δεν με ενδιαφέρει τι θα πει ο κόσμος γι’ αυτό.
