«Δεν άντεξα ποτέ τους μικρόψυχους...» - Ο Νίκος Ορφανός ξεσπά για τον χώρο της υποκριτικής
Τι συνέβη;
Ο Νίκος Ορφανός παραχώρησε πρόσφατα συνέντευξη στο περιοδικό Λοιπόν και, μεταξύ άλλων, μίλησε για τις πιο δύσκολες στιγμές που έχει βιώσει μέχρι τώρα και για τον τρόπο που αυτές επηρεάζουν τη ζωή του, για την υποκριτική και όσα του αρέσουν, αλλά και όσα απεχθάνεται σχετικά με αυτή. Πολλές φορές έχει απαντήσει και για το κίνημα metoo, το οποίο έχει να κάνει και με τον τρόπο που βλέπει τα πράγματα.
Μάλιστα, αναφέρθηκε και στην πιο όμορφη ανάμνηση που κρατά στο μυαλό του σαν φυλαχτό, ενώ απάντησε και στο ενδεχόμενο ενασχόλησης με την πολιτική.
Οι δηλώσεις του Νίκου Ορφανού
Η πιο δύσκολη στιγμή;
Κάμποσες, αλλά δεν έχουν σημασία. Οι πιο δύσκολες στιγμές στη ζωή του ηθοποιού να ξέρετε, είναι οι στιγμές της ανεργίας.
Έχετε μια μακρόχρονη, αξιόλογη πορεία στην υποκριτική. Τι αγαπάτε και τι δεν αντέχετε σ’ αυτόν τον χώρο;
Αγαπώ τους ηθοποιούς και την παιδικότητά τους. Δεν άντεξα ποτέ τους μικρόψυχους, τους βάναυσους σκηνοθέτες και τα ψώνια.
Πολιτική… θα ξανά ανοίξει αυτό το κεφάλαιο για εσάς;
Προς το παρόν δεν το σκέφτομαι.
Ποιο ήταν το πιο όμορφο καλοκαίρι σας μέχρι σήμερα;
Το καλοκαίρι που παντρεύτηκα στην Κρήτη, το 2013.
''Δεν έχεις άλλη επιλογή...''
Ο ηθοποιός Νίκος Ορφανός στη συνέντευξη που έδωσε στο περιοδικό Λοιπόν αναφέρθηκε και στα δύσκολα παιδικά του χρόνια και τη σχέση του με τους γονείς του. Επέλεξε να παρουσιάσει λοιπόν τις πιο όμορφες αναμνήσεις του, είτε από την παιδική του ηλικία, είτε από τα πρώτα του βήματα στο θεατρικό σανίδι και απάντησε σε όλες τις ερωτήσεις με ειλικρίνεια και αφοπλιστικότητα.
Άλλωστε ο ηθοποιός έχει συνηθίσει να μη ''μασάει τα λόγια'' του, αφού πάντα σχολιάζει τα κακώς κείμενα ιδιαίτερα στο χώρο της υποκριτικής, όπως έκανε και με την έκβαση της υπόθεσης Λιγνάδη, αλλά και για ευρύτερα πολιτικά και κοινωνικά ζητήματα, αφού στο παρελθόν είχε μπει στον πολιτικό στίβο και δεν αποκλείεται να τον ξαναδούμε.
-Ποια είναι η πιο δυνατή σας ανάμνηση από τα παιδικά σας χρόνια;
«Δεν έχω πολλές αναμνήσεις από τα παιδικά μου χρόνια. Κυρίως θυμάμαι τα καλοκαίρια με τον παππού μου το Νικολή στο χωριό του το Χουδέτσι στην Κρήτη, που με έπαιρνε και περπατούσαμε μέσα στις ελιές και τις κρεβατίνες με τα σταφύλια. Νομίζω οι μυρωδιές και οι γεύσεις του χωριού και της Κρήτης που πάντα όταν κατεβαίνω, με το που θα πατήσω το πόδι μου, θα γίνω ένα με τον αέρα και το απίθανό της τοπίο, έχουν σφραγίσει την πρώτη μου νεότητα».
-Έχετε συγχωρήσει τους γονείς που ίσως να μην ήταν οι γονείς που είχατε ανάγκη να είναι;
«Ναι, δεν έχεις άλλη επιλογή. Ελπίζω, με τον ίδιο τρόπο, να με συγχωρήσει και ο γιος μου με τη σειρά του».
-Ποια ήταν μέχρι σήμερα η πιο όμορφη στιγμή σας στη σκηνή;
«Η πρώτη μου εμφάνιση επί σκηνής, στο Υπόγειο του Θεάτρου Τέχνης στη Σταδίου το Φλεβάρη του 1989 με ένα μαγικό θίασο, μόλις 4 μήνες αφότου μπήκα στη Σχολή. Θυμάμαι εκείνη τη βραδιά επέστρεφα σπίτι μου με τα πόδια και δεν πίστευα ότι είχα αξιωθεί να παίξω στη σκηνή του Κουν. Σχεδόν πετούσα».
