«Έκλεισε η κουβέντα μας με τα...» - Συγκλονίζει η Δώρα Τσαμπάζη με τις αποκαλύψεις της για τον Αλέξανδρο Νικολαϊδη
«Ήταν και ο ίδιος που μου είπε “Σε τι ζωή σε καταδίκασα;”»
Καλεσμένη της Δώρας Αναγνωστοπούλου και της εκπομπής Mega Stories βρέθηκε το βράδυ της Δευτέρας 19/12 η σύζυγος του Αλέξανδρου Νικολαϊδη, Δώρα Τσαμπάζη, ο οποίος έφυγε από την ζωή πριν δύο μήνες.
Να υπενθυμίσουμε πως ο Ολυμπιονίκης πάλευε επί δύο χρόνια με τον καρκίνο και παρόλο που σε κάποιο στάδιο της θεραπείας του έδειχνε να βελτιώνεται η κατάστασή του, διαγνώστηκε με μεταστατικό είδος της νόσου, γεγονός που οδήγησε σε αυτή την κατάληξη. Πρόκειται, όμως, για ένα σπάνιο είδος καρκίνου, το οποίο λέγεται καρκίνωμα nut και έχει διαφορετικές επιδράσεις στον οργανισμό των ανθρώπων.
Το «καρκίνωμα nut», είναι ένας σπάνιος κακοήθης όγκος με άγνωστη προέλευση. Η εμφάνιση του γίνεται στα όργανα μέσης γραμμής, ονομάζεται επίσης «καρκίνος μέσης γραμμής». Την αναφορά στο συγκεκριμένο είδος έκαναν το 1991, ο Kees και ο Kubonishi. Το 2015, ο «καρκίνωμα nut» συμπεριλήφθηκε επίσημα στην τέταρτη έκδοση του WHO για όγκους πνεύμονα, υπεζωκότα, θύμου και καρδιάς. Το πλήρες όνομα είναι «καρκίνος μεσαίας γραμμής με πυρηνική πρωτεΐνη της αναδιάταξης γονιδίων όρχεων (NUT)», επίσης γνωστή ως «καρκίνος με μετατόπιση t (15, 19) (q13, p13.1)» (διαβάστε εδώ περισσότερα για την αρρώστια αυτή).
Η Δώρα Τσαμπάζη λοιπόν μίλησε μεταξύ άλλων για τις τελευταίες του στιγμές και τις προσπάθειες που έκαναν στο νοσοκομείο για να αντιμετωπίσουν τον καρκίνο (δείτε εδώ ποια ήταν η τελευταία του επιθυμία).
Συγκλονίζει η Δώρα Τσαμπάζη με τις δηλώσεις της για τον Αλέξανδρο Νικολαϊδη
«Η ασθένεια δεν ξέρουμε πότε ακριβώς ήρθε. Μπορεί και να ήρθε τον καιρό που γεννιόταν ο γιος μας. Άρχισε να έχει το μούδιασμα και τις πρώτες ενοχλήσεις στο δεξί πόδι τον Αύγουστο του 2020, όταν ο μικρός μας ήταν 3 μηνών. Ήταν ένας μεταστατικός όγκος από τον πνεύμονα, είχε πάει στον εγκέφαλο και πίεζε το νεύρο της αισθητικότητας κι είχε αυτά τα μουδιάσματα… Αυτό μπορεί και να είχε δημιουργηθεί, όσο ήμουν έγκυος ή όταν γεννούσα. Τον προβλημάτιζε, άρχισε να το ψάχνει και στην αρχή ασχολήθηκε πολύ με τη μέση του, επειδή είναι σμπαραλιασμένη από τους αγώνες. Ωστόσο δεν τον ικανοποιούσαν οι απαντήσεις των γιατρών, διότι ήξερε το σώμα του πάρα πολύ καλά. Είπε ότι τη μέση την έχω χτυπήσει πολλές φορές, αλλά τέτοιο πράγμα πρώτη φορά έχω πάθει. Είναι κάτι άλλο.
Έψαχνε και τα Χριστούγεννα του 2020 προς 2021 κάναμε μία μαγνητική κι είδαμε ότι υπήρχε όγκος εκεί που πιέζει αυτό το νεύρο της αισθητικότητας. Μπήκε σκληρά το 2021 και μπήκαμε στο χειρουργείο, ελπίζοντας ότι ο όγκος είναι καλοηθής. Τελικά η βιοψία έδειξε ότι είναι μεταστατικός από τον πνεύμονα. Εκεί ήταν το σοκ γιατί καταλαβαίνεις ότι κι ο άνθρωπός σου έχει καρκίνο, αλλά και χωρίς να το καταλάβει έχει φτάσει στο stage 4.
Στην αρχή ήμασταν πολύ δυνατοί κι ο μόνος που ήταν συνειδητοποιημένος ήταν ο Αλέξανδρος. Στο περιβάλλον του είχαμε μία βεβαιότητα ότι έλα μωρέ θα τα καταφέρεις κι είσαι Ολυμπιονίκης. Μας έλεγε χαλαρώστε παιδιά δεν έχω γρίπη, έχω καρκίνο κι υπάρχει περίπτωση να μην τα καταφέρω. Εμείς δεν μπορούσαμε να διανοηθούμε ότι θα συμβεί αυτό το πράγμα. Ο ίδιος αντιμετώπιζε τον καρκίνο, όπως τους αντιπάλους στο Tae Kwon Do. Έμπαινε σε έναν αγώνα με το δεδομένο ότι μπορεί να χάσει από τον πρώτο αγώνα. Δεν ήταν ηττοπάθεια, ήταν σεβασμός σε αυτόν που έχω απέναντί μου, αυτοέλεγχος κι ότι πρέπει να είμαι έτοιμος ακόμα και για το χειρότερο σενάριο. Η στάση του ήταν προετοιμασία για το τέλος. Δεν ήταν ηττοπάθεια, ήταν γενναιότητα.
Έκλεισε η κουβέντα μας με τα ευχαριστώ του ενός προς τον άλλον. Ήταν και ο ίδιος που μου είπε “Σε τι ζωή σε καταδίκασα;”. Του είπα ότι δεν θέλω να το πεις ξανά αυτό, είμαι πολύ τυχερή που σε γνώρισα, δεν ξέρω πώς θα ήταν η ζωή μου χωρίς εσένα, ίσως δεν θα είχα κάνει οικογένεια και θέλω να σε ευχαριστήσω για αυτά τα ωραία χρόνια που περάσαμε μαζί. Πίστευε ότι δεν θα τα καταφέρει και όταν τον ρώτησα πώς αισθάνεται για αυτό, μου είπε ανακούφιση.
Όταν διάβασα την επιστολή έκλαιγα και ταυτόχρονα ένιωθα υπερήφανη για τον άνθρωπο που είχα κοντά μου. Ήλπιζα να μην δινόταν η ευκαιρία να το ανεβάσω, αν και οι ελπίδες μας το τελευταίο διάστημα είχαν εξανεμιστεί. Δεν περίμενα όλο αυτό που συνέβη από τον κόσμο. Μου έλεγαν φίλοι μου ότι ο περιπτεράς έκλαιγε παρόλο που δεν το ήξερε. Ενώθηκε η Ελλάδα για μία μέρα.
Εμένα άλλαξε η ζωή μου όταν τον γνώρισα. Ο Αλέξανδρος έφυγε στην αγκαλιά μου, είδα την τελευταία του ανάσα. Ήμουν παρούσα σε όλη τη διαδικασία, ο άνθρωπος που αγάπησα περισσότερο στη ζωή μου έφυγε μπροστά μου, στα χέρια μου. Εγώ ακόμα και το τέλος το έζησα μαζί του. Ο Γιάννης Ρίτσος λέει στη Σονάτα του σεληνόφωτος ότι «Το ξέρω ότι ο καθένας μονάχα πορεύεται στον έρωτα, μονάχος στη δόξα και τον θάνατο. Και σκέφτομαι ότι ο Αλέξανδρος δεν πορεύτηκε σε κανένα μόνος του. Στον έρωτα και τον θάνατο πορευτήκαμε μαζί και στην πραγματική δόξα είχε την Ελλάδα μαζί του», κατέληξε η Δώρα Τσαμπάζη.
