«Ένα από τα πολλά δώρα που μου άφησε ο Αλέξανδρος, είναι...» - Συγκινεί η σύζυγος του Νικολαϊδη, Δώρα Τσαμπάζη
Η ανάρτησή της
Στα 43 του έφυγε από την ζωή ο Αλέξανδρος Νικολαϊδης πριν περίπου 4 μήνες, σκορπώντας ανείπωτη θλίψη σε όλους και ειδικότερα στον χώρο του αθλητισμού, μιας και υπήρξε δύο φορές αργυρός Ολυμπιονίκης του Tae Kwon Do (δείτε εδώ ποια ήταν η τελευταία του επιθυμία).
Ο ίδιος έδωσε τα τελευταία 2 χρόνια μια πολύ σκληρή μάχη με μια σπάνια μορφή καρκίνου, το καρκίνωμα NUT, ωστόσο δυστυχώς νικήθηκε. Το «καρκίνωμα nut», είναι ένας σπάνιος κακοήθης όγκος με άγνωστη προέλευση. Η εμφάνιση του γίνεται στα όργανα μέσης γραμμής, ονομάζεται επίσης «καρκίνος μέσης γραμμής». Την αναφορά στο συγκεκριμένο είδος έκαναν το 1991, ο Kees και ο Kubonishi. Το 2015, ο «καρκίνωμα nut» συμπεριλήφθηκε επίσημα στην τέταρτη έκδοση του WHO για όγκους πνεύμονα, υπεζωκότα, θύμου και καρδιάς. Το πλήρες όνομα είναι «καρκίνος μεσαίας γραμμής με πυρηνική πρωτεΐνη της αναδιάταξης γονιδίων όρχεων (NUT)», επίσης γνωστή ως «καρκίνος με μετατόπιση t (15, 19) (q13, p13.1)» (διαβάστε εδώ περισσότερα για την αρρώστια αυτή).
Πίσω του άφησε την σύζυγό του, Δώρα Τσαμπαζή και τα δύο παιδιά τους. Το ζευγάρι παντρεύτηκε το καλοκαίρι του 2016 στη Θεσσαλονίκη και έπειτα απέκτησαν την 5χρονη Ελεάννα και τον 2 ετών Γιώργο.
«Η ασθένεια δεν ξέρουμε πότε ακριβώς ήρθε. Μπορεί και να ήρθε τον καιρό που γεννιόταν ο γιος μας. Άρχισε να έχει το μούδιασμα και τις πρώτες ενοχλήσεις στο δεξί πόδι τον Αύγουστο του 2020, όταν ο μικρός μας ήταν 3 μηνών. Ήταν ένας μεταστατικός όγκος από τον πνεύμονα, είχε πάει στον εγκέφαλο και πίεζε το νεύρο της αισθητικότητας κι είχε αυτά τα μουδιάσματα… Αυτό μπορεί και να είχε δημιουργηθεί, όσο ήμουν έγκυος ή όταν γεννούσα. Τον προβλημάτιζε, άρχισε να το ψάχνει και στην αρχή ασχολήθηκε πολύ με τη μέση του, επειδή είναι σμπαραλιασμένη από τους αγώνες. Ωστόσο δεν τον ικανοποιούσαν οι απαντήσεις των γιατρών, διότι ήξερε το σώμα του πάρα πολύ καλά. Είπε ότι τη μέση την έχω χτυπήσει πολλές φορές, αλλά τέτοιο πράγμα πρώτη φορά έχω πάθει. Είναι κάτι άλλο.
Έψαχνε και τα Χριστούγεννα του 2020 προς 2021 κάναμε μία μαγνητική κι είδαμε ότι υπήρχε όγκος εκεί που πιέζει αυτό το νεύρο της αισθητικότητας. Μπήκε σκληρά το 2021 και μπήκαμε στο χειρουργείο, ελπίζοντας ότι ο όγκος είναι καλοηθής. Τελικά η βιοψία έδειξε ότι είναι μεταστατικός από τον πνεύμονα. Εκεί ήταν το σοκ γιατί καταλαβαίνεις ότι κι ο άνθρωπός σου έχει καρκίνο, αλλά και χωρίς να το καταλάβει έχει φτάσει στο stage 4.
Στην αρχή ήμασταν πολύ δυνατοί κι ο μόνος που ήταν συνειδητοποιημένος ήταν ο Αλέξανδρος. Στο περιβάλλον του είχαμε μία βεβαιότητα ότι έλα μωρέ θα τα καταφέρεις κι είσαι Ολυμπιονίκης. Μας έλεγε χαλαρώστε παιδιά δεν έχω γρίπη, έχω καρκίνο κι υπάρχει περίπτωση να μην τα καταφέρω. Εμείς δεν μπορούσαμε να διανοηθούμε ότι θα συμβεί αυτό το πράγμα. Ο ίδιος αντιμετώπιζε τον καρκίνο, όπως τους αντιπάλους στο Tae Kwon Do. Έμπαινε σε έναν αγώνα με το δεδομένο ότι μπορεί να χάσει από τον πρώτο αγώνα. Δεν ήταν ηττοπάθεια, ήταν σεβασμός σε αυτόν που έχω απέναντί μου, αυτοέλεγχος κι ότι πρέπει να είμαι έτοιμος ακόμα και για το χειρότερο σενάριο. Η στάση του ήταν προετοιμασία για το τέλος. Δεν ήταν ηττοπάθεια, ήταν γενναιότητα.
Έκλεισε η κουβέντα μας με τα ευχαριστώ του ενός προς τον άλλον. Ήταν και ο ίδιος που μου είπε “Σε τι ζωή σε καταδίκασα;”. Του είπα ότι δεν θέλω να το πεις ξανά αυτό, είμαι πολύ τυχερή που σε γνώρισα, δεν ξέρω πώς θα ήταν η ζωή μου χωρίς εσένα, ίσως δεν θα είχα κάνει οικογένεια και θέλω να σε ευχαριστήσω για αυτά τα ωραία χρόνια που περάσαμε μαζί. Πίστευε ότι δεν θα τα καταφέρει και όταν τον ρώτησα πώς αισθάνεται για αυτό, μου είπε ανακούφιση.
Όταν διάβασα την επιστολή έκλαιγα και ταυτόχρονα ένιωθα υπερήφανη για τον άνθρωπο που είχα κοντά μου. Ήλπιζα να μην δινόταν η ευκαιρία να το ανεβάσω, αν και οι ελπίδες μας το τελευταίο διάστημα είχαν εξανεμιστεί. Δεν περίμενα όλο αυτό που συνέβη από τον κόσμο. Μου έλεγαν φίλοι μου ότι ο περιπτεράς έκλαιγε παρόλο που δεν το ήξερε. Ενώθηκε η Ελλάδα για μία μέρα.
Εμένα άλλαξε η ζωή μου όταν τον γνώρισα. Ο Αλέξανδρος έφυγε στην αγκαλιά μου, είδα την τελευταία του ανάσα. Ήμουν παρούσα σε όλη τη διαδικασία, ο άνθρωπος που αγάπησα περισσότερο στη ζωή μου έφυγε μπροστά μου, στα χέρια μου. Εγώ ακόμα και το τέλος το έζησα μαζί του. Ο Γιάννης Ρίτσος λέει στη Σονάτα του σεληνόφωτος ότι «Το ξέρω ότι ο καθένας μονάχα πορεύεται στον έρωτα, μονάχος στη δόξα και τον θάνατο. Και σκέφτομαι ότι ο Αλέξανδρος δεν πορεύτηκε σε κανένα μόνος του. Στον έρωτα και τον θάνατο πορευτήκαμε μαζί και στην πραγματική δόξα είχε την Ελλάδα μαζί του», είχε αναφέρει η Δώρα Τσαμπαζή στην πρώτη της τηλεοπτική συνέντευξη (δείτε εδώ το βίντεο).
Το "δώρο" που άφησε ο Αλέξανδρος Νικολαϊδης στην Δώρα Τσαμπάζη
Η ίδια μάλιστα μίλησε για ένα σημαντικό δώρο που της άφησε ο Αλέξανδρος ως κληρονομιά, τις πολύτιμες φίλες του, οι οποίες είναι πια και δικές της φίλες.
«Ένα από τα πολλά δώρα που μου άφησε ο Αλέξανδρος, είναι οι φιλίες του, οι αληθινές που τώρα είναι και δικοί μου φίλοι, Σε αγαπάω» έγραψε η Δώρα για την δημοσιογράφο Χριστίνα Βραχάλη στην φωτογραφία που δημοσίευσε στο instagram.
