«Παιδί μου...Είμαι η μαμά σου» - Η συγκλονιστική ανάρτηση της Μαίρης Συνατσάκη για την μητρότητα

Η φωτογραφία από την περίοδο της εγκυμοσύνης της

Ελένη Ζουγανέλη
Youweekly Editor
mairiboo/instagram
mairiboo/instagram

Σήμερα η ημέρα είναι αφιερωμένη σε όλες τις μαμάδες και η Μαίρη Συνατσάκη γιορτάζει για πρώτη φορά. Πριν μερικούες μήνες ήρθε στον κόσμο η κορούλα της και της άλλαξε όλη την ζωή. Πλέον είναι αχώριστες και πάνε μαζί ακόμη και στο γύρισμα - δείτε εδώ.

Με αφορμή λοιπόν την γιορτή της μητέρας, δημοσίευσε στον προσωπικό της λογαριασμό στο Instagram μια φωτογραφία από την περίοδο της εγκυμοσύνης της την οποία συνόδευσε με ένα συγκλονιστικό κείμενο για την μητρότητα.

Η ανάρτηση της Μαίρης Συνατσάκη

«Όσο πιο ψηλά έχεις μια έννοια, όσο πιο ιερή έχεις μια κατάσταση στην καρδιά σου, τόσο πιο δύσκολο είναι να την προσεγγίσεις με οικειότητα, σαν να σου ανήκει.

Αν η κοινωνία αντέχει να ακούει μόνο μια ιστορία, μην ανησυχείτε.

Η δίκη σας ιστορία, η δίκη σας εμπειρία, έχει αξία! •Μητρότητα•

Πρόκειται για μια τρομερή αλλαγή ταυτότητας και ρόλου. Μια αλλαγή που γίνεται βαθιά στον πυρήνα μας που δεν έχει να κάνει με λέξεις και έννοιες αλλά με κάτι βαθύτερο. Υπαρξιακό.

Εννοείται πως επιτρέπεται να πάρετε τον χρόνο σας για αυτήν την συνειδητοποίηση. Κι ας θέλω να πω «επιβάλλεται» δεν θα το κάνω, γιατί σέβομαι πως έννοιες όπως αυτογνωσία, πυρήνας, ύπαρξη, μπορεί να μην έχουν για όλους την ίδια εσωτερική «μετάφραση» αλλά! Μην νιώθετε παράλογες, λιγότερο καλές μάνες, ανίκανες αν απλά χρειάζεστε χρόνο για να χωρέσει η έννοια του θαύματος μέσα σας.

Δεν είμαστε προφανώς όλοι ίδιοι σε ψυχισμό και σε προσωπικότητα και σε ευαισθησία και σε άνεση απέναντι στις αλλαγές.

Όσο όλοι τριγύρω πιέζουν να αυτοπροσδιοριστείς στο δικό τους ρυθμό, εσύ πάρε το χρόνο σου.

Δείτε επίσης: «Δεν ξέρω τι νιώθω σε αυτή τη φάση ακριβώς» - Η εξομολόγηση της Μαίρης Συνατσάκη για την μητρότητα και τον Ίαν Στρατή

Σε μια εποχή άλλωστε που όλα κυλάνε με τόσο κατακλυσμιαία γρήγορο τρόπο, αποτελεί οριακά επανάσταση να πάρεις τον χρόνο σου.

Να κάτσεις με το πλάσμα σου. Να το κοιτάς τόσο βαθιά στα μάτια μέχρι να μην ξεχωρίζεις ξεκάθαρα τι βλέπεις. Να το ταΐζεις, να το κοιμίζεις, να το παρηγορείς, να πετάγεσαι εκατό φορές τη νύχτα να δεις αν είναι καλά κι αν αναπνέει. Να το γνωρίσεις, αυτό το άγνωστο που όμως καίγεται η ψυχή σου να το φροντίσεις και ας μην το έχεις ξαναδεί ποτέ.

Να σε γνωρίσει κι αυτό.

Και κάποια στιγμή… Να χωρέσει το ΘΑΥΜΑ σε λέξεις και να αντέξει η καρδιά σου να ξεστομίσει

«Παιδί μου…Είμαι η μαμά σου.»

και να ξέρεις αληθινά τι σημαίνει».