«Βάλσαμο στην απώλεια του παιδιού δεν υπάρχει» - Ραγίζει καρδιές η Αιμιλία Υψηλάντη 6 μήνες μετά τον χαμό της κόρης της
Ο πόνος είναι αβάσταχτος...
Λίγους μήνες μετά την απώλεια της κόρης της, η Αιμιλία Υψηλάντη παραχώρησε συνέντευξη στο περιοδικό Λοιπόν και στον δημοσιογράφο Ανδρέα Θεοδώρου, μιλώντας σχετικά με τον τρόπο που καταφέρνει να απαλύνει τον πόνο της καθημερινά, αλλά και για την σχέση της με την εγγονή της (δείτε εδώ την πρώτη της αντίδραση μετά τον χαμό του παιδιού της).
Πιο συγκεκριμένα, δήλωσε πως είναι πολύ ευτυχισμένη που έχει την εγγονή της δίπλα της, ωστόσο όσον αφορά τις συμβουλές που τις δίνει, εξήγησε πως προσπαθεί να της λέει με τρόπο όσα πιστεύει κάθε φορά, διότι ως παιδί δεν μπορεί να δεχθεί εύκολα ορισμένα πράγματα και καταστάσεις, γι' αυτό προσπαθεί να περνάει το μήνυμά της όσο καλύτερα μπορεί.
Η εξομολόγηση της Αιμιλίας Υψηλάντη λίγους μήνες μετά την απώλεια της κόρης της
Και στην ερώτηση "Το θέατρο λειτουργεί σαν βάλσαμο σχετικά με την απώλεια της κόρης σας;", απάντησε:
«Βάλσαμο στην απώλεια του παιδιού δεν υπάρχει, υπάρχει όμως η ανάγκη της ενεργοποίησης. Η καθημερινότητα και η υποχρέωση να βρίσκεσαι κάπου στις πολύ δύσκολες στιγμές αποτελεί μια σανίδα σωτηρίας. Μπορεί λοιπόν κανείς μέσα στην καθημερινότητα να μπορέσει να οργανώσει κάπως τη ζωή του για να αντιμετωπίσει τον πόνο και να ξεχαστεί έστω λίγες στιγμές».
«Πολλές φορές φωνάζω την εγγονή μου με το όνομα της»
Καλεσμένη στην εκπομπή Ποιος είναι πρωινιάτικα, βρέθηκε η Αιμιλία Υψηλάντη. Η ηθοποιός μίλησε για όλους και για όλους, ωστόσο, αναφέρθηκε και στην απώλεια της κόρης της, γεγονός που την βύθισε στο πένθος. Παρόλα αυτά, κατάφερε να σταθεί στα πόδια της για χάρη της εγγονής της,
Η ίδια, είχε μιλήσει στο παρελθόν για το ιδιαίτερο δέσιμό με την κόρη της, την οποία μεγάλωσε μόνη της, με τη βοήθεια της οικογένειάς της, καθώς χώρισε νωρίς με τον σύζυγό της, «Με την κόρη μου δεν είχα τις συγκρούσεις που θα έπρεπε. Μέχρι 16-17 χρονών κοιμόμασταν μαζί», είχε πει στο παρελθόν.
«Είναι κουραστικό να επανέρχεσαι κάθε φορά και να μιλάς για αυτό, ενώ πριν μου ήταν πιο εύκολο να γυρίζω στη δουλειά. Στην παράσταση έπαιζα τον ρόλο μου και έβλεπα την κόρη μου, γιατί και στο έργο η μάνα χάνει το παιδί της, δεν ήταν απλό. Από την άλλη μεριά, με τους νεκρούς μιλάμε συνήθως. Η δουλειά είναι κράτημα σοβαρό. Όταν πάω να βουλιάξω, αρπάζομαι από τη δουλειά μου. Υπάρχουν και στιγμές που δε μπορείς να παρηγορηθείς», ανέφερε αρχικά.
Και συνέχισε: «Είναι πολύ σημαντική αυτή η ευλογημένη καθημερινότητα, η οποία είναι ένα σωσίβιο και προηγουμένως δεν το εκτιμούσα. Η εγγονή μου είναι ένα δώρο πολύ σημαντικό που έδωσε η κόρη μου. Είναι χρέος, μία ευλογία. Όταν έχει ένα τραγικό γεγονός, επανεκτιμάς τις ζωές που έχεις δίπλα σου. Είναι πολύ σημαντικό».
«Εννοείται ότι μιλάω στη εγγονή μου για τη μητέρα της. Πολλές φορές τη φωνάζω με το όνομα της κόρης μου», εξομολόγησε και συγκίνησε.
