Το πρωί της Τετάρτη 9/8 προβλήθηκαν στην εκπομπή του OPEN, Καλοκαίρι Yes, οι δηλώσεις της Αθηνάς Οικονομάκου σχετικά με την ψυχοθεραπεία και τις κρίσεις πανικού που βίωνε (δείτε αναλυτικά εδώ) και έτσι ξεκίνησε μία συζήτηση στο πλατό με την Φελίσια Τσαλαπάτη και τον Φοίβο Παπαδάκη να ανοίγουν τις καρδιές τους και να εξομολογούνται τις δικές τους εμπειρίες.

Και οι δύο τόνισαν πόσο δύσκολο είναι να βρίσκεται κανείς σε μία τόσο περίπλοκη κατάσταση που φαίνεται να μην περνάει με τίποτα, ενώ ο δεύτερος εξήγησε πως το μεγαλύτερο δώρο που έκανε στον εαυτό του ήταν η ψυχοθεραπεία.

Η εξομολόγηση του Φοίβου Παπαδάκη και της Φελίσια Τσαλαπάτη για τις κρίσεις πανικού

«Έχω κάνει πάρα πολλά πράγματα στη ζωή μου ψάχνοντας τα δικά μου όρια. Είχα δει ότι παθαίνω κρίσεις πανικού με πράγματα τα οποία επιθυμούσα. Προσπαθούσα να ονειρευτώ, ή έλεγα “μακάρι να μου κάτσει αυτή η δουλειά” και μετά αγχωνόμουν μη χτυπήσει το τηλέφωνό μου γιατί θα πρέπει να το κάνω, δεν θα αντέξω και δεν είμαι έτοιμη για αυτό.

Σκεφτόμουν ότι μάλλον δεν θα κάνω γι’ αυτό. Άρα, ευχόμουν να μη μου κάτσει κάτι καλό για να μη χρειαστεί. Οπότε και το Survivor που συμμετείχα και το J2US ήταν αυτά που ήθελα να κάνω για να φύγουν από πάνω μου να πω ότι τα έκανα», είπε αρχικά η Φελίσια Τσαλαπάτη (δείτε εδώ τη στιγμή που “λύγισε” στον αέρα).

Ο Φοίβος Παπαδάκης επισήμανε με την σειρά του: «Οι κρίσεις πανικού είναι κάτι πάρα πολύ δύσκολο, είναι μια μάστιγα, και είναι πάρα πολύ δύσκολο και για εκείνον που το βιώνει, αλλά και επίσης στον περίγυρό μας πολλές φορές δεν το καταλαβαίνουν και δεν το αντιλαμβάνονται και σου λένε “έλα μωρέ, πώς κάνεις έτσι; Δεν είναι κάτι, πάρε μια ανάσα και όλα καλά”.

Μια κρίση πανικού μπορεί να πηγάζει από ένα πολύ βαθύ τραύμα, που να προέρχεται από την παιδική ηλικία ενδεχομένως. Θέλει πάρα πολλή δουλειά και ψυχοθεραπεία για να καταφέρεις να βρεις την πηγή και σιγά σιγά να το λύσεις. Το ταμπού της ψυχοθεραπείας πρέπει να σπάσει, έχω πάει κι εγώ και το λέω και δημόσια και είναι από τα καλύτερα δώρα που έχω κάνει στον εαυτό μου, πραγματικά δεν το παίρνω πίσω με τίποτα».