Μελαχρινή με σκουλαρίκι στη μύτη και εκφραστικά μάτια - Αυτή είναι η θετή κόρη του Σπύρου Φωκά
Η φωτογραφία από το κέντρο αποκατάστασης που δημοσίευσε
Ο Σπύρος Φωκάς, ο οποίος πριν από λίγες ημέρες γιόρτασε τα 86α γενέθλιά του, παραμένει στο κέντρο αποκατάστασης στην Καλαμάτα, όμως δίπλα του έχει την καλύτερη παρέα, αφού η σύζυγός του, Λίλιαν, και η θετή του κόρη, Κωνσταντίνα, δεν τον έχουν αφήσει λεπτό μόνο του.
Η Κωνσταντίνα ταξίδεψε πολύ πρόσφατα από το Λος Άντζελες στην Αθήνα μόλις ενημερώθηκε για την κατάσταση της υγείας του πατέρα της, διότι θέλει να συμπαρασταθεί στη μητέρα της και να δώσει δύναμη και στους δυο.
Αυτή είναι η θετή κόρη του Σπύρου Φωκά
Την Πέμπτη 24/8, μάλιστα, η ίδια δημοσίευσε στον προσωπικό της λογαριασμό στο Facebook μία οικογενειακή τους φωτογραφία από το κέντρο αποκατάστασης, δηλώνοντας πως είναι αισιόδοξη ότι όλα θα περάσουν πολύ σύντομα και ο ηθοποιός θα επιστρέψει στο σπίτι του (δείτε εδώ το κοντέινερ στο οποίο μένει).
«Θα το περάσουμε και αυτό!», έγραψε χαρακτηριστικά.
Οι οικονομικές δυσκολίες στο μεγάλωμά της
Η σύζυγος του Σπύρου Φωκά, Λίλιαν, παραχώρησε συνέντευξη στην εφημερίδα Espresso και στον δημοσιογράφο Νίκο Νικόλιζα, απαντώντας για την λοίμωξη που προκλήθηκε και, αλλά και όλες τις στιγμές τους στο νοσοκομείο. Μάλιστα, εξομολογήθηκε όλα όσα πέρασε μεγαλώνοντας την κόρη της.
Νιώθει σταρ;
Το μόνο που ξέρει είναι πόσο μετράει το ρολόι του. Όχι, καθόλου, αλλιώς θα είχε άλλη αντιμετώπιση. Είναι τόσο ήρεμος με την καριέρα του, με όσα έζησε, που δεν ξέρει πόσο μεγάλος υπήρξε.
Τόσο πολύ τον αγαπάτε λοιπόν και ας ζείτε σήμερα με μόνο μια πενιχρή σύνταξη;
Δεν υπάρχει ζωή για μένα χωρίς τον Σπύρο. Για μένα ο Σπύρος είναι τα πάντα. Ποτέ δεν υπήρξε φτωχός. Είναι τόσο πλούσιος στην καρδιά και στο μυαλό, που στα μάτια μου φαντάζει αδαμαντωρυχείο. Μέσα του είναι ένα κομμάτι μάλαμα. Είναι το χρυσάφι μου!
Η τελευταία περιπέτεια της υγείας του τρόμαξε τους πάντες…
Εγώ ήμουν πολύ καλύτερα ψυχολογικά από τις προηγούμενες φορές που είχαμε να αντιμετωπίσουμε διάφορα περιστατικά με την υγεία του. Ίσως γιατί η ασφάλεια που είχαμε σε αυτό το μεγάλο ιατρικό κέντρο με όλους τους ιατρούς να είναι από πάνω μας μάς δημιούργησε αυτό το θετικό κλίμα.
Σε άλλο σημείο της συνέντευξης μίλησε για την δική της ζωή, αλλά και τις οικονομικές δυσκολίες που πέρασε μόνη, αλλά και μαζί του ως ζευγάρι, μεγαλώνοντας παράλληλα την κόρη της.
Και αποφασίζετε να σπουδάσετε…
Πρώτα αποφάσισα να γίνω μάνα. Σε ηλικία 19 ετών είχα την Κωνσταντίνα μου. Από ξαφνικό έρωτα. Δίδασκα χορό σε μια σχολή χορού και εκεί γνώρισα τον βιολογικό πατέρα της. Έπειτα αποφασίζω να πάω σε δραματική σχολή όπου είχα τη μεγάλη ευλογία να έχω δασκάλα μου τη Νίκη Τριανταφυλλίδη. Μεγάλη μορφή στο θέατρο. Αμέσως με πήρε στο θέατρο που είχε δημιουργήσει και αρχίσαμε τη συνεργασία μας που για εμένα είναι περγαμηνή.
Πολλά νέα παιδιά «πρέπει» να περάσουν από διάφορα κρεβάτια για να αναδειχθούν. Είχατε τέτοιο κρούσμα;
Εγώ δεν έγινα τίποτα μέχρι σήμερα και κανείς δεν μπορεί να μου προσάψει το παραμικρό. Εγώ έτυχε και δεν έκανα ποτέ εμπορικό θέατρο. Δεν βγήκα ποτέ προς τα έξω. Δεν είχα τη μαγκιά για να κάνω βήματα μπροστά. Δεν είχα τη μαγκιά ούτε τα απλά πράγματα να κάνω για να γνωρίσω ανθρώπους. Έπειτα, εμένα με πήγε «πίσω» το μεγάλωμα της κόρης μου Κωνσταντίνας που για μένα είναι ευλογία και ό,τι πολυτιμότερο για μια μάνα.
Την περίοδο εκείνη που τη μεγάλωνα έπρεπε να επιβιώσουμε κι εγώ και η κόρη μου. Κι έτσι τα πρωινά πήγαινα και πουλούσα ημερολόγια για να μπορέσουμε να ζήσουμε. Δυστυχώς δεν είχα υποστήριξη από τον πατέρα της. Και γι’ αυτό θεωρώ πως υπάρχει μόνο μητρικό ένστικτο και όχι πατρικό. Θυμάμαι ένα πρωί πήγα στα Πατήσια να πουλήσω την πραμάτεια μου.
Τότε είχε δικό του θέατρο ο σπουδαίος Αντώνης Αντωνίου εκεί. Μπαίνω μέσα και με τη μία μου αγόρασε όλα τα ημερολόγια. Δεν την ξεχνάω ποτέ αυτή τη στιγμή, γιατί μου έδωσε τόση χαρά εκείνη τη στιγμή, που πήγα στην κόρη μου και την αγκάλιασα τόσο μα τόσο σφιχτά.
Η κόρη σας γνωρίζει πόσο δύσκολα τη μεγαλώσατε;
Ήταν περίπου 7 ετών η Κωνσταντίνα, όταν άρχισε μια μέρα να μου ζητάει διάφορα πράγματα που είχαν αρκετά χρήματα. Την κοίταξα, θυμάμαι, βαθιά μέσα στα μάτια και της λέω: «Θα πάμε στο Πεδίον του Άρεως να κάνουμε και μια άλλη δουλειά». Πηγαίνουμε, καθόμαστε σε ένα παγκάκι, της δίνω ημερολόγια και της λέω: «Πάμε τώρα να δεις πώς δουλεύω τα πρωινά για να μπορείς εσύ να έχεις όσα μου ζητάς». Και αρχίσαμε να πουλάμε μαζί ημερολόγια.
Νομίζω αυτό ήταν το μεγαλύτερο μάθημα ζωής που έχω δώσει. Η Κωνσταντίνα μεγάλωσε, απέκτησε τρία πτυχία, πήγε και σπούδασε υποκριτική και σκηνοθεσία στο Λος Αντζελες και με τα λεφτά που βγάζει στέλνει και σε εμένα με τον Σπύρο για να μπορέσουμε να ζήσουμε αξιοπρεπώς. Τις ελεύθερες ώρες της ξέρεις τι κάνει εκεί; Delivery με αυτοκίνητο σε όλα τα σπίτια.
